Άντε στου παράδεισου την πόρτα κάποιος φύτεψε δυο χόρτα Άντε στου παράδεισου την πόρτα κάποιος φύτεψε δυο χόρτα Κι όσο πάνε και φουντώνουν κι οι αγγέλοι ξεφαντώνουν κι όσο πάνε και φουντώνουν κι οι αγγέλοι ξεφαντώνουν
Κρύβει ο άγιος τα κλειδιά του καθώς βλέπει τα παιδιά του να αφήνουν τα βαγγέλια και να αρχίζουν τσιφτετέλια
Άντε στου παράδεισου την πόρτα μεγαλώσανε τα χόρτα Άντε στου παράδεισου την πόρτα μεγαλώσανε τα χόρτα Και έβγαλαν μικρά λουλούδια που κολάζουν τα αγγελούδια και έβγαλαν μικρά λουλούδια που κολάζουν τα αγγελούδια
Στίχοι: Jiovani Μουσική: Ανδρέας Βαλάσης Πρώτη εκτέλεση: Ζαφείρης Μελάς
Σ' αγαπάω κοίτα, μπροστά σου λιώνω σαν χιόνι σ' αγαπάω κοίτα, μη μ' αρρωσταίνεις αμάν σ' αγαπάω κοίτα, πεθαίνουν όσοι ζουν μόνοι ότι θέλεις ζήτα, για μένα είσαι το παν
Έτσι που 'χεις τα χαρτιά σου όλα κλειστά και τα φώτα της καρδιάς σου είναι σβηστά έτσι πως να σε διαβάσω, πες μου πως το σφυγμό σου πως να πιάσω, πες μου πως γκρίζο ύφος και τα χείλη σου φωτιά είσαι γρίφος, είσαι αλήθεια ή ψευτιά
Σ' αγαπάω κοίτα, μπροστά σου λιώνω σαν χιόνι σ' αγαπάω κοίτα, μη μ' αρρωσταίνεις αμάν σ' αγαπάω κοίτα, πεθαίνουν όσοι ζουν μόνοι ότι θέλεις ζήτα, για μένα είσαι το παν
Έτσι που τα καταφέρνεις τύραννε σαν κλαδιά τα όνειρά μου γείρανε έτσι πως να μην πονάω πες μου πως σαν τρελός να μην γυρνάω πες μου πως γκρίζο ύφος και τα χείλη σου φωτιά είσαι γρίφος, είσαι αλήθεια ή ψευτιά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Όταν θα νιώσω την ανάσα σου να καίει σαν το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή Όταν θα νιώσω το κορμί σου να με σφίγγει θα πετάξει η ψυχή μου σαν πουλί
Κάθε χτύπος που χτυπάει στη καρδιά μου θα πετάξει τη ψυχή μου σαν πουλί Κάθε χτύπος που χτυπάει…
Και περιμένω στο σκοτάδι σαν φονιάς να σε σκοτώσω με ένα μου φιλί Όταν θα νιώσω την ανάσα σου κοντά μου το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή Όπως χτυπάει η καρδιά μου , θα πετάξει η ψυχή μου σαν πουλί Και όταν θα νιώσω την ανάσα σου κοντά μου το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή
Όπως χτυπάει η καρδιά μου κάθε βράδυ κάθε της χτύπος είναι και ένα σου χάδι Κάθε χτύπος στην καρδιά μου είναι και ένα σου σημάδι Κάθε χτύπος στην καρδιά μου Κάθε χτύπος στην καρδιά μου
Όταν θα νιώσω την ανάσα σου να καίει σαν το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή Στην αγκαλιά σου να με σφίγγεις και να νιώθω πως πετάει η ψυχή μου σαν πουλί Κάθε χτύπος στη καρδιά μου είναι κι ένα σου σημάδι Κάθε χτύπος στη καρδιά μου είναι κι ένα σου χάδι Κάθε χτύπος στη καρδιά μου είναι κι ένα σου σημάδι Γιατί.
Και περιμένω στο σκοτάδι σαν φονιάς να σε σκοτώσω με ένα μου φιλί Όταν θα νιώσω την ανάσα σου να καίει θα πετάξει η ψυχή μου σαν πουλί Θα το νιώθω, πως θα πετάξει η ψυχή μου όταν θα νιώσω την ανάσα σου κοντά μου Σαν το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή , θα κόψει .. .
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Στίχοι: Θωμαΐδου Τασούλα Μουσική: Σπανός Γιάννης Πρώτη εκτέλεση: Κατερίνα Κούκα
Άλλες ερμηνείες: Σταύρος Κωνσταντίνου
Να μη με φώτιζαν τέτοια μάτια, να μη με λιώνανε τόσοι στεναγμοί, να μη με χώριζαν δυο κομμάτια, νύχτες που βγάζουν σ’ άλλα μονοπάτια και έχουν το κορμί σου αφορμή, και έχουν το κορμί σου αφορμή.
Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ, αυτή η αγάπη στ’ άστρα μ’ ανεβάζει, κι άσε να καώ όπως θέλω και να χρεωθώ, αυτό το λάθος μόνο μου ταιριάζει.
Αγάπη που ’γινες σώμα κι αίμα, χωρίς εσένα όλα είναι ξενιτιές. Αν η αλήθεια σου γίνει ψέμα, στάχτη να γίνω μέσα σ’ ένα βλέμμα που τις νύχτες βάζει πυρκαγιές, που τις νύχτες βάζει πυρκαγιές.
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Σαν το παράπονο στη φράση: Εδώ και τώρα Σαν το σπασμένο φαρμακείο στις δύο η ώρα Σαν το καμένο το γήπεδο, σαν το αμόκ της μηχανής σου μέσα απ' τις βιτρίνας τα θρύψαλα ακούω τη ψυχή σου
Κι όπως σ' ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτος έτσι μια ευλογία που αγνοώ, με κρατάει στο δικό σου το μήκος
Μου 'στειλαν μηνύματα οι βιαστικοί σου οι νάνοι απ' το παραλήρημα της χώρας σου που αυξάνει Τρεις και μισή ξημερώματα, σαν διαδήλωση που πήζει μαύρο γυαλί δίχως πρόσωπο και ξαφνικά ραγίζει
Και στου σκοτωμένου το σφυγμό, στο φλας του ασθενοφόρου καθρεφτίζει κάτι απ' την ηχώ του Θεού στο βυθό του Εωσφόρου
Οι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχο της μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχο Μες της αυγής το μισόφωτο σβήνω μίλια γραμμένης ύλης να βρεις τη σελίδα κατάλευκη να μπεις και ν' ανατείλεις
Μ' ένα παρανάλωμα παντού, στη Θεϊκή σου αλήθεια σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: Αναγνώστη βοήθεια
Θύρα επτά και Θύρα κάτω απ' τις ερπύστριες Όλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες Κι όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα σαν λεξούλα ενός αγνώστου κι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστου
Για να σ' αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νιώσω Όσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ που ποθώ ν' αποδώσω
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Στο τηλέφωνο σε παίρνω απ' τη γωνία κι όλο βγαίνουν κάτι άσχετοι και η ώρα δεν περνά και η ώρα δεν περνά κι είναι τώρα πια κοντά δυο-τρία χρόνια που εξαιτίας σου έχω χάσει κάθε στυλ κι η τροχιά του έρωτά μου μπαινοβγαίνει απ' τον φούρνο στην κατάψυξη αλλά εσύ που με κοιτάς αφηρημένη κάποιο φάλτσο αισθανόμουνα κι εκεί στην αρχή που είχαμ' οι δυο μας πρωτοβγεί.
Μας βαρούν κλαρίνα και τραβάμε ίσια σε ανηφοριές γνωστές με κυπαρίσσια. Είν' απόψε αλλιώτικα εδώ κι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζεις κι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζεις κι όλο είσαι μακριά μου, ομορφιά μου
Πώς χορεύεις με τα χέρια σου υψωμένα σα να ψάχνεις μιαν αόρατη ανεμόσκαλα κι οι λαγόνες σου απαλά που κυματίζουν κι είσα πότε κοντά κι είσαι πότε μακριά μπαινοβγαίνεις σ' ένα χώρο που για ήλιο στρίβει μόνο κατά τη δεξαμενή και με μαύρα ματογυάλια ξαναστρίβει στης αγάπης την πλευρά τη σκοτεινή.
Μας βαρούνε ντέφια, ή μήπως δεν σ' αρέσει μα όταν λιώνεις, βιώνεις τρομερά τη σχέση κόκκινον μου στρώνεις ουρανό κι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζεις κι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζεις κι όλο είσαι μακριά μου, ομορφιά μου.
Στο δασάκι του Ε.Ο.Τ. η συναυλία δεν τελειώνει την κατάλληλη στιγμή κι απ' το χώμα σηκωνώμαστε οι δυο μας σ' ένα πεύκο ακουμπάς, το μπλου τζιν ξαναφοράς στο σκοτάδι κατεβαίνουμε βουβοί μες στην πιο εφιαλτική κυκλοφορία και μπροστά στην πόρτα ψάχνεις το κλειδί ο ερωτάς μας είναι σαν τη συναυλία που είν' ανίκανη, που είν' ανίκανη να τελειώσει και να το φχαριστηθεί γιατί έχει ένα κόμπο απ' την αρχή.
Η Αθήνα κάτω άναψε σαν ούφο και στου ιερού Λυκαβηττού το σκούφο έχουμε χαθεί από καιρό κι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζεις κι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζεις κι όλο είσαι μακριά μου, ομορφιά μου.
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Σαν το παράπονο στη φράση: Εδώ και τώρα Σαν το σπασμένο φαρμακείο στις δύο η ώρα Σαν το καμένο το γήπεδο, σαν το αμόκ της μηχανής σου μέσα απ' τις βιτρίνας τα θρύψαλα ακούω τη ψυχή σου
Κι όπως σ' ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτος έτσι μια ευλογία που αγνοώ, με κρατάει στο δικό σου το μήκος
Μου 'στειλαν μηνύματα οι βιαστικοί σου οι νάνοι απ' το παραλήρημα της χώρας σου που αυξάνει Τρεις και μισή ξημερώματα, σαν διαδήλωση που πήζει μαύρο γυαλί δίχως πρόσωπο και ξαφνικά ραγίζει
Και στου σκοτωμένου το σφυγμό, στο φλας του ασθενοφόρου καθρεφτίζει κάτι απ' την ηχώ του Θεού στο βυθό του Εωσφόρου
Οι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχο της μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχο Μες της αυγής το μισόφωτο σβήνω μίλια γραμμένης ύλης να βρεις τη σελίδα κατάλευκη να μπεις και ν' ανατείλεις
Μ' ένα παρανάλωμα παντού, στη Θεϊκή σου αλήθεια σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: Αναγνώστη βοήθεια
Θύρα επτά και Θύρα κάτω απ' τις ερπύστριες Όλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες Κι όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα σαν λεξούλα ενός αγνώστου κι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστου
Για να σ' αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νιώσω Όσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ που ποθώ ν' αποδώσω
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου Μουσική: Nickel Back Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Τα γιατί που μείναν πίσω ρίζες βγάλαν μέσα στα όνειρα μου. Όποιο μέλλον και να ζήσω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου.
Κι όλα αυτά που φοβάμαι... Όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ.
Σαν κερί που λιώνει Η αγάπη καίει και λυτρώνει Ιερό και Μέκκα το χθες που κρύβει μια γυναίκα Να σε δω να γελάς Μου φτάνει απόψε για να ξαναρχίσω Να πετάξω ψηλά Να ανοίξω μόνη φτερά
Η ταχύτητα του χρόνου στάχτη αφήνει πάνω στο κορμί μου Ό,τι απέμεινε δικό μου το ‘χει πια ξεχάσει η αφή μου.
Κι όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ
Όποιο μέλλον και να αγγίξω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου.
Ελληνικές μουσικές αφιερώσεις
Σελίδα 1 από 1
Παρόμοια θέματα
Παρόμοια θέματα
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
