Γλωσσάρι ζωγραφικής

Θέμα: Γλωσσάρι ζωγραφικής 09.11.08 20:56

Α

Ακουαρέλλα/υδατογραφία: Χρώμα που έχει ως βάση το νερό και χρησιμοποιείται συνήθως σε χοντρό χαρτί.

Ακουατίντα: Διαδικασία κατά την οποία τα κενά και όχι οι γραμμές, οξυδώνονται πάνω σε μεταλλική πλάκα. Οι εκτυπώσεις από την τεχνική της ακουατίντας παρουσιάζουν μια τονική εντύπωση παρόμοια με wash drawing ή ακουαρέλλα

Ακρυλικό: 'πλαστικό' χρώμα βασισμένο σε νερό.

Ανάγλυφο υψηλό: Ανάγλυφο γλυπτού στο οποίο το σχήμα προεξέχει από το φόντο τουλάχιστον το μισό από το βάθος του

Ανάγλυφο χαμηλό: Γλυπτό στο οποίο το σχήμα προεξέχει ελάχιστα από το φόντο

Αναπαραγωγή: Αντίτυπο

Αντίτυπο: Μία εκτύπωση από μία πλάκα ή μια πέτρα.

Αποκατάσταση: Επιδιόρθωση ενός αντικειμένου ώστε να επαναδημιουρηθεί η αρχική του εμφάνιση

Άριθμηση: Κάθε αντίτυπο μιας περιορισμένης έκδοσης χαρακτικών είναι σημειωμένη με δύο αριθμούς διαχωρισμένους με μία κάθετο. Ο πρώτος αριθμός δηλώνει το συγκεκριμένο αντίτυπο και ο δεύτερος το μέγεθος της έκδοσης

Αυγοτέμπερα: Μέσο ζωγραφικής που συνδυάζει χρωματική ουσία με κρόκο αυγού και αποσταγμένο νερό.

Αυθεντικό: Κάθε έργο που θεωρείται αυθεντική δημιουργία ενός καλλιτέχνη και όχι αντίτυπο, αναπαραγωγή ή μίμηση

Β

Βάση: Ονομάζεται και πλύνθος. Βάση είναι το εκάστοτε αντικείμενο στο οποίο το γλυπτό είναι προσκολλημένο, ή τοποθετημένο

Γ

Γκουάς: Αδιάφανη ζωγραφιά με νερομπογιά.

Carve: Η διαδικασία (συνήθως μη αναστρέψιμη) κατά την οποία αφαιρούμε ύλη από ένα δοσμένο υλικό. Χρησιμοποιείται στο ξύλο, την πέτρα, το μάρμαρο, το γύψο, τον πάγο ή άλλα σκληρά υλικά.

Chiaroscuro: Στη ζωγραφική και τις γραφικές τέχνες, το chiaroscuro αναφέρεται στην απόδοση των μορφών μέσω μιας ισσοροπημένης αντίθεσης ανάμεσα στο φως και στις σκοτεινές περιοχές. Η τεχνική αυτή, η οποία ανακαλύφθηκε στην Αναγέννηση, δημιουργεί αποτελεσματικά μία ψευδαίσθηση του βάθους και του χώρου γύρω από τις κυρίαρχες φιγούρες σε μία σύνθεση

Δ

Διαφάνεια: Επιτρέπει στο φως να περνάει έτσι ώστε τα αντικείμενα να είναι ορατά κι από την αντίθετη μεριά.

Δίπτυχο: Ζωγραφιά με δύο μέρη, συχνά προσκολλημένα σε δύο επιφάνειες

Ε

Εγκαυστική: Μέθοδος ζωγραφικής στην οποία χρησιμοποιούνται χρωματικές ουσίες με καυτό κερί, το οποίο στη συνέχεια καίγεται

Έκδοση: Ο εγκεκριμμένος αριθμός αντύτυπων από ένα μοναδικό έργο, συμπεριλαμβανομένων όλων των αριθμημένων αντιτύπων. Μία περιορισμένη έκδοση περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο αριθμό σημειωμένο στο αντίτυπο. Μέγεθος έκδοσης: Αριθμός εκτυπώσεων στην έκδοση

Ελαιογραφία: Αναπτυγμένη κατα τη διάρκεια του 15ου και του 16ου αιώνα, η τεχνική ή το αποτέλεσμα της χρήσης χρωμάτων αναμεμειγμένων με λάδι πάνω σε καμβά.

Επιζωγραφισμένο: Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει χαρακτικά στα οποία ο καλλιτέχνης έχει προσθέσει χρώμα ή washes μετά την εκτύπωση του έργου

Engraving: Μέθοδος χαρακτικής στην οποία οι γραμμές χαράζονται σε μεταλλική πλάκα και μετά γεμίζονται με μελάνι ώστε να μεταφερθεί η εικόνα στο χαρτί.

Οξυγραφία: Μέθοδος χαρακτικής στην οποία μία εικόνα χαράζεται σε ένα όξινο ανθεκτικό κάλυμμα που βρίσκεται πάνω σε μία μεταλλική πλάκα. Η πλάκα βυθίζεται μετά σε οξύ το οποίο κατατρώει την εκτεθειμένη επιφάνεια. Έπειτα γίνονται οι εκτυπώσεις από τη χαραγμένη επιφάνεια

Epreuve d' artiste: Εκτύπωση πέρα από την αριθμημένη σειρά, συνήθως το ένα δέκατο (1/10) της έκδοσης. Υπογεγραμμένο στο χέρι από τον καλλιτέχνη για έλεγχο ποιότητας και την ορθότητα του χρώματος. Πιθανώς αριθμημένο.

Ι

Impasto: Παχιές επιστρώσεις μπογιάς που δημιουργούν μιά επιφάνεια με χαρακτηριστική υφή

Intaglio: Μέθοδος εκτύπωσης, η περιοχή της εικόνας προς εκτύπωση διακόπτεται στην επιφάνεια της πλάκας εκτύπωσης και οι διακοπόμμενες περιοχές γεμίζονται με μελάνι.Η κομμένη εικόνα μπορεί να είναι χαραγμενη με χημικά ή εργαλεία

Κ

Καλούπι: Ένα κενό, ή αρνητικό δοχείο που χρησιμοποιείται στη διαδικασία της χύτευσης ώστε να δώσει τη μορφή του στην τοποθετημένη σε αυτό ουσία (κερί για τη μέθοδο του χαμένου κεριού, ή γύψος, τσιμέντο, ρετσίνι φορτωμένο ή μη με σχιστόλιθο, μάρμαρο ή σκόνη ορύχαλκου κ.α) και να την σκληρήνει.

Καμβάς: Ύφασμα που προορίζεται για βάψιμο

Κάρβουνο: Μέσο ζωγραφικής (μολύβι ή κραγιονι) φτιαγμένο από πορώδες, ανθρακώδες υλικό.

Κολάζ: Έργο αποτελούμενο από κολλημένα χαρτιά, υφάσματα κ.α πάνω σε επίπεδη επιφάνεια.

Κορνίζα: Μια κατασκευή, συνήθως από ξύλο ή μέταλο, στην οποία μια ζωγραφιά, χαρακτικό ή άλλο αντικείμενο είναι κλεισμένο για να βελτιώσει ή να ενισχύσει την εμφανισή του, να απομονωθεί από ένα τοίχο ή να συνδεθεί με το ντεκόρ όπως και να το υποστηρίξει και να το προστατέψει

Λ

Λατινική αρίθμηση: Μία μικρότερη έκδοση αριθμημένη με λατινικά νούμερα, συνήθως μια πολυτελής έκδοση με υψηλότερη ποιότητα χαρτιού

Λιθογραφία: Χρησιμοποιεί την αρχή ότι λάδι και νερό δεν αναμειγνύονται σαν βάση για τη διαδιασία εκτύπωσης. Μία επίπεδη πέτρα, όπως ο ασβεστόλιθος ή μία μεταλλική πλάκα χρησιμοποιείται ώστε η περιοχή της εικόνας να προσελκύει το μελάνι με βάση το λάδι και η στεγνη εικόνα απωθεί το μελάνι με βάση το λάδι. Στη λιθογραφία, η επιφάνεια εκτύπωσης είναι επίπεδη με περιοχές με εικόνα και χωρίς στο ίδιο επίπεδο στην πλάκα εκτύπωσης (επιπεδοτυπία).

Λινοτυπία: Διαδικασία στην οποία μία εικόνα χαραζεται ωςανάγλυφο σε ένα κομμάτι λινόλεουμ (κερωμένο ύφασμα)

Μ

Μακέτα: Στη γλυπτική, ένα μικρό μοντέλο από κερί ή πηλό, χρησιμοποιούμενο ως ένα προκαταρτικό σχέδιο το οποίο παρουσιάζεται στον πελάτη για την έγκριση της προτεινόμενης δουλειάς, ή για έναν διαγωνισμό για ένα βραβείο ή μια υποτροφία.

Μάρμαρο: Μία από τις σκληρότερες πέτρες για σμίλευση

Μέγεθος εικόνας: Πραγματικές διαστάσεις μιάς εκτυπωμένης εικόνας. Αυτό αναφέρεται στην εικόνα καθ'εαυτή και όχι στο μέγεθος του χαρτιού πανω στο οποίο είναι τυπωμένη.

Μέσο: Τα υλικά που ένας καλλιτέχνης χρησιμοποιεί στη δημιουργία ενός έργου και μπορει να είναι ελαιοχρωμα, ακρυλλικό, νερομπογιά, μολύβι, ή παστελ, κάποια από τα πιο συχνά μέσα. Η επιφάνεια πάνω στην οποία είναι ζωγραφισμένο το έργο είναι κι αυτό μέρος του μέσου. Για παράδειγμα: οι ελαιογραφίες είναι πάνω σε καμβά η prepared board.

Μεταξοτυπία: Μέθοδος εκτύπωσης

Μικτή τεχνική: Η χρήση διαφορετικών υλικών στο ίδιο έργο.

Μονοτυπία: Μία μοναδική εκτύπωση από μελανωμένο γυαλί ή μεταλλική πλάκα.

Μπατίκ: Μέθοδος βαφής υφάσματος. Το κερί απλώνεται στα τμήματα του υφάσματος που δε θα βαφτούν. Οι βαφές δε δυεισδύουν στο κερί. Μόλις βαφτεί, το κερί μπορεί να αφαιρεθεί με διάφορες μεθόδους όπως το βράσιμο. Η επαναλαμβανόμενη χρήση κεριού και βαφής έχουν ως αποτέλεσμα πολύχρωμα σχέδια. Οι γραμμές που βρίσκονται στο μπατικ δημιουργούνται με το σπάσιμο του σκληρού κεριού πριν τη βαφή.

Μπούστο: Χρησιμοποιείται στη γλυπτική όταν αναφερόμαστε στο πορτραίτο ενός ατόμου που περικλείει το κεφάλι, το λαιμό κ μέρος των ώμων κ του στήθους. Συνήθως είναι τοποθετημένο σε βάση ή στήλη.

Mezzotint: Μέθοδος χαρακτικής στην οποία η επιφάνεια της πλάκας σκληραίνεται και έπειτα μία εικόνα δημιουργείται από τη λείανση των περιοχών προς εκτύπωση

N

Νωπογραφία: Το χρώμα απλώνεται απευθείας στον υγρό γύψο κάνοντας αυτό το μέσο ζωγραφικής μία από τις πιο μόνιμες μορφές διακόσμησης τοίχων.

Ξ

Ξηρή χάραξη: Τεχνική χάραξης όπως η γκραβούρα, στην οποία η εικόνα σχεδιάζεται σε μεταλλική πλάκα με μια βελόνα, δημιουργώντας ένα αυλάκι το οποίο εκτυπώνει μία απαλή γραμμή

Ξυλογραφία: Μιά διαδικάσία στην οποία η εικόνα κόβεται σε ανάγλυφο πάνω σε κομμάτι ξύλου

Ο

Όρθιο Ξύλο: Έκτυπωση που δημιουργείται κόβωντας ένα σχέδιο στη κάθετη πλευρά των νερών ενός κομματιού ξύλου (σόκορο), έπειτα μελανώνοντάς το και πιέζοντάς το σε χαρτί. Το σκληρότερο τέλος των νερών επιτρέπει περισσότερο λεπτομερή χάραξη

Ορείχαλκος: Μείγμα χαλκού και κασσίτερου το οποίο μπορεί να περιέχει μικρές ποσότητες από αλλα στοιχεία όπως ψευδάργυρος και φώσφορο. Από την αρχαιότητα χρησιμοποιείται εντατικά για εκμαγείο γλυπτών

Π

Πασπαρτού: Διακοσμητικό πλαίσιο που χρησιμοποιείται στο καδράρισμα και παρέχει αντίθεση ανάμεσα στην εικόνα και το καλούπι.

Παστελ: Κραγίον φτιαγμένο από χρώμα αναμεμειγμένο με κόλλα και νερό και πιεσμένο σε μορφή ραβδιού. Ένα έργο τέχνης που έχει δημιουργηθεί από αυτά τα κραγιόν λέγεται επίσης παστελ. Το παστελ μπορεί επίσης να δηλώνει ένα απαλό χρώμα.

Πατίνα: Επίστρωση, συνήθως πράσινη, που σχηματίζεται στον χαλκό και τον ορύχαλκό μετά από μια συγκεκριμένη περίοδο έκθεσης στο περιβάλλον και έχοντας ως αποτέλεσμα την οξείδωση του χαλκού.

Περιθώριο: Η άσπρη, μη εκτυπωμένη περιοχή που περιβάλλει μία εκτυπωμένη εικόνα

Περιορισμένη έκδοση: Η έκδοση ενός αντικειμένου που μπορεί να είναι συλλεκτικό, όπως τα χαρακτικά, περιορισμένη σε μία συγκεκριμένη ποσότητα από αριθμημένα αντίτυπα. Ο πρώτος αριθμός δηλώνει τον αριθμό του κομματιού. Ο δεύτερος αριθμός δηλώνει τη συνολική ποσότητα της έκδοσης, π.χ 135/250 46.

Πηλός: Γήινη υλικό το οποίο γινεται σκληρό όταν ψηθεί ή καεί. Χρησιμοποιείται υγρός από τον γλύπτη για να χτύσει ή να φτιάξει το μοντέλο, συχνά πάνω σε αρματωσιά από ξύλο ή μέταλλο: έπειτα ονομάζεται υγρός πηλός- συγκρινόμενο με αυτό που συχνά ονομάζεται πηλός μοντελλισμού.

Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας : Πιστοποιεί την αυθεντικότητα μιας εκτύπωσης ενός έργου με περιορισμένη έκδοση ή μιας εκτύπωσης ενός έργου σε καμβά.

Πνευματικά δικαιώματα/ copyright: Το αποκλειστικό δικαίωμα ενός καλλιτέχνη ή μιας άλλης οντότητας, όπως ο εκδότης, να χρησιμοποιήσει ένα έργο τέχνης

Πορτρέτο: Ένα πορτραίτο σε γλυπτό το οποίο αποτελείται από το κεφάλι ή από το κεφάλι και το λαιμό.

Τ

Τέμπερα: Χρωματική ουσία αναμεμειγμένη με μία βάση διαλυτή στο νερό όπως casein ή κρόκος αυγού. Η τέμπερα στεγνώνει με ένα επίπεδο, μουντό τελείωμα

Τίντα: Χρωματικός τόνος. Η τίντα είναι το αντίθετο της σκιάς. Η χρήση της τίντας συνδυάζει το άσπρο με ένα χρώμα ώστε να το κάνει πιο φωτεινό

Τιράζ: Πληροφορλιες για την έκδοση χαρακτικών όπως το μέγεθος της έκδοσης, την εκτύπωση, τη τεχνική, τη χρονιά της εκτέλεσης

Τρίπτυχο: Αποτελούμενο έργο από τρεις ξεχωριστές επιφάνειες, τυπικά δύο μικρότερες επιφάνειες δίπλα σε μια μεγαλύτερη κεντρική επιφάνεια

Υ

Υπογεγραμμένο και Αριθμημένο: Ένα χαρακτικό που φέρει την αυθεντική υπογραφή του καλλιτέχνη και τον αριθμό του αντίγραφου/της έκδοσης

Υπογραφή: Σε ένα έργο τέχνης πιστοποιεί την ταυτότητα του δημιουργού και είναι σημαντικό για να καθορίζεται η αυθεντικότητα του πίνακα

Υψιτυπία: Μια τεχνική στην οποία οι αναλογίες της πλάκας προς εκτύπωση υψώνονται πάνω από την επιφάνεια, όπως στην ξυλογραφία, το linocut κ.α.

Χ

Χύτευση: η διαδικασία του να φτιάχνεις καλούπι ( γύψο, ή καουτσουκ, πολυμερές και γύψος κ.α) από ένα πρωτότυπο. Επίσης, γενικά, χύτευση ονομάζονται οι δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε ένα χυτήριο.

Χυτεύω: 1) Αναπαράγω ένα αντικειμένο, όπως ένα κομμάτι από γλυπτό πηλού μέσω καλουπιού. Επίσης, ένας κάλλιτεχνης μπορεί να επιλέξει να χυτεύσει πραγματικά αντικείμενα από τη ζωή, ή μέρη ενός σώματος ή ολοκληρο το σώμα.2)Παραγωγή αντίτυπου μέσω καλουπιου. Το αυθεντικό έργο είναι συνήθως από υλικό που είναι λιγότερο ανθεκτικό από το το υλικό του καλουπιου.

Χυτήριο: Το κτίριο ή μέρος όπου γίνεται η χύτευση του χαλκού με τη μέθοδο του χαμένου κεριού, τη χύτευση άμμου ή τις διαδικασίες του κεραμικού πυρήνα.

Χρωμολιθογραφια: Διαδικασία έγχρωμης εκτύπωσης στην οποία ξεχωριστές πλάκες χρησιμοποιούνται για το κάθε χρώμα

Θέμα: Απ: Γλωσσάρι ζωγραφικής 09.11.08 21:06

Glossary of Art Movements

Abstract Expressionism

American art movement of the 1940s that emphasized form and color within a nonrepresentational framework. Jackson Pollock initiated the revolutionary technique of splattering the paint directly on canvas to achieve the subconscious interpretation of the artist's inner vision of reality.

Art Deco

A 1920s style characterized by setbacks, zigzag forms, and the use of chrome and plastic ornamentation. New York's Chrysler Building is an architectural example of the style.

Art Nouveau

An 1890s style in architecture, graphic arts, and interior decoration characterized by writhing forms, curving lines, and asymmetrical organization. Some critics regard the style as the first stage of modern architecture.

Ashcan School

A group of New York realist artists at the beginning of the twentieth century who rejected the formal subject matter of the academy and focused on gritty urban scenes and ordinary, even ugly, aspects of life.

Assemblage (Collage)

Forms of modern sculpture and painting utilizing readymades, found objects, and pasted fragments to form an abstract composition. Louise Nevelson's boxlike enclosures, each with its own composition of assembled objects, illustrate the style in sculpture. Pablo Picasso developed the technique of cutting and pasting natural or manufactured materials to a painted or unpainted surface.

Barbizon School (Landscape Painting)

A group of 19th-century French painters who rejected idealized landscape painting and sought a more informal, realistic portrayal of nature. They were heavily influenced by 17th-century Dutch genre painting. Theodore Rousseau, one of the principal figures of the group, was a proponent of outdoor painting, based on direct observation of one's surroundings.

Baroque

European art and architecture of the 17th and 18th centuries. Giovanni Bernini, a major exponent of the style, believed in the union of the arts of architecture, painting, and sculpture to overwhelm the spectator with ornate and highly dramatized themes. Although the style originated in Rome as the instrument of the Church, it spread throughout Europe in such monumental creations as the Palace of Versailles.

Beaux Arts

Elaborate and formal architectural style characterized by symmetry and an abundance of sculptured ornamentation. New York's old Custom House at Bowling Green is an example of the style.

Black or African-American Art

The work of American artists of African descent produced in various styles characterized by a mood of protest and a search for identity and historical roots.

Classicism

A form of art derived from the study of Greek and Roman styles characterized by harmony, balance, and serenity. In contrast, the Romantic Movement gave free rein to the artist's imagination and to the love of the exotic.

Constructivism

A form of sculpture using wood, metal, glass, and modern industrial materials expressing the technological society. The mobiles of Alexander Calder are examples of the movement.

Cubism

Early 20th-century French movement marked by a revolutionary departure from representational art. Pablo Picasso and Georges Bracque penetrated the surface of objects, stressing basic abstract geometric forms that presented the object from many angles simultaneously.

Dada

A product of the turbulent and cynical post-World War I period, this anti-art movement extolled the irrational, the absurd, the nihilistic, and the nonsensical. The reproduction of Mona Lisa adorned with a mustache is a famous example. The movement is regarded as a precursor of Surrealism. Some critics regard HAPPENINGS as a recent development of Dada. This movement incorporates environment and spectators as active and important ingredients in the production of random events.

Expressionism

A 20th-century European art movement that stresses the expression of emotion and the inner vision of the artist rather than the exact representation of nature. Distorted lines and shapes and exaggerated colors are used for emotional impact. Vincent Van Gogh is regarded as the precursor of this movement.

Fauvism

The name “wild beasts” was given to the group of early 20th-century French painters because their work was characterized by distortion and violent colors. Henri Matisse and Georges Rouault were leaders of this group.

Futurism

This early 20th-century movement originating in Italy glorified the machine age and attempted to represent machines and figures in motion. The aesthetics of Futurism affirmed the beauty of technological society.

Genre

This French word meaning “type” now refers to paintings that depict scenes of everyday life without any attempt at idealization. Genre paintings can be found in all ages, but the Dutch productions of peasant and tavern scenes are typical.

Impressionism

Late 19th-century French school dedicated to defining transitory visual impressions painted directly from nature, with light and color of primary importance. If the atmosphere changed, a totally different picture would emerge. It was not the object or event that counted but the visual impression as caught at a certain time of day under a certain light. Claude Monet and Camille Pissarro were leaders of the movement.

Mannerism

A mid-16th-century movement, Italian in origin, although El Greco was a major practitioner of the style. The human figure, distorted and elongated, was the most frequent subject.

Neoclassicism

An 18th-century reaction to the excesses of Baroque and Rococo, this European art movement tried to recreate the art of Greece and Rome by imitating the ancient classics both in style and subject matter.

Neoimpressionism

A school of painting associated with George Seurat and his followers in late 19th-century France that sought to make Impressionism more precise and formal. They employed a technique of juxtaposing dots of primary colors to achieve brighter secondary colors, with the mixture left to the eye to complete (pointillism).

Op Art

The 1960s movement known as Optical Painting is characterized by geometrical forms that create an optical illusion in which the eye is required to blend the colors at a certain distance.

Pop Art

In this return to representational art, the artist returns to the world of tangible objects in a reaction against abstraction. Materials are drawn from the everyday world of popular culture—comic strips, canned goods, and science fiction.

Realism

A development in mid-19th-century France lead by Gustave Courbet. Its aim was to depict the customs, ideas, and appearances of the time using scenes from everyday life.

Rococo

A French style of interior decoration developed during the reign of Louis XV consisting mainly of asymmetrical arrangements of curves in paneling, porcelain, and gold and silver objects. The characteristics of ornate curves, prettiness, and gaiety can also be found in the painting and sculpture of the period.

Surrealism

A further development of Collage, Cubism, and Dada, this 20th-century movement stresses the weird, the fantastic, and the dreamworld of the subconscious.

Symbolism

As part of a general European movement in the latter part of the 19th century, it was closely allied with Symbolism in literature. It marked a turning away from painting by observation to transforming fact into a symbol of inner experience. Gauguin was an early practitioner.