in excelsis
Αριθμός μηνυμάτων : 160 Registration date : 16/09/2008
| Θέμα: Aνδρέας Κάλβος 09.11.08 22:17 | |
| Εἰς Ἐλευθερίαν
στροφὴ α´. Δυστυχησμένα πλάσματα τῆς πλέον δυστυχησμένης φύσεως, τελειώνομεν ἕνα θρῆνον καὶ εἰς ἄλλον πέφτομεν πάλιν.
β´. Ἠμεῖς κατεδικάσθημεν ἄθλιοι, κοπιασμένοι, πάντα ῾νὰ κατατρέχωμεν, ἀλλὰ ποτὲ δὲν φθάνομεν τὴν εὐτυχίαν.
γ´. Ἴσως (ἂν δὲν μὲ τρέφῃ ματαία ἐλπίς) εὑρίσκεται μετὰ τὸν θάνατόν μου γλυκυτέρα ζωὴ καὶ μὲ προσμένει.
δ´. Ὅμως, διατὶ ἐὰν ἔσπειρε παντοῦ εἰς τὴν οἰκουμένην τὴν χαρὰν μὲ᾿ τὴν θλῖψιν τοῦ ἐπουρανίου πατρὸς τὸ δίκαιον χέρι·
ε´. Διατὶ κ᾿ ἐδῶ ὅπου μ᾿ ἔρριψεν εἰς τὴν ἀέριον σφαῖραν, μίαν ῾νὰ μὴν εὕρω τρέχουσαν διὰ μέ, μόνην μίαν βρύσιν παρηγορίας;
ς´. Βρύσιν! - Καὶ τὰ θαυμάσια τῆς Ἀρετῆς ἀένναα νερὰ δὲν βλέπω; Χύνονται ποταμηδὸν τρυγύρω μου, τὴν γῆν σκεπάζουν.
ζ´. Ὦ θνητοί, ποτισθῆτε. Ἔαν τὸ θεῖον πίετε ρεῦμα, ὁ πόνος μὲ᾿ δάκρυα τὴν τράπεζαν, τὸ στρῶμα σας ἂς βρέξῃ τότε.
η´. Ἂς ἔλθῃ τότε, ἂς ἔλθῃ ῾νὰ σᾶς περικυκλώσῃ μὲ᾿ σκοτεινά, βρονταῖα, πεπυκνωμένα σύννεφα ἡ δυστυχία.
θ´. Μία δύναμις οὐράνιος εἰς τὴν ψυχήν σας δίδει πτερὰ ἐλαφρά, καὶ ὑψώνεται λαμπρὸν τὸ μέτωπόν σας ὑπὲρ τὴν νύκτα.
ι´. Ἀπὸ τὰ ὀλύμπια δώματα δροσερὸν καταβαίνει χαρᾶς, ἐλαίου φύσημα, καὶ στεγνώνει τὰ δάκρυα· τὸν ἵδρωτά σας.
ια´. Ἐκεῖ ὅπου ἐπατήσατε ἰδοὺ οἱ καρποὶ φυτρώνουν, καὶ τ᾿ ἄνθη ἰδοὺ σκορπίζουσι τὰ κύματα εὐτυχῆ τῆς μυρωδίας.
ιβ´. Τῆς Φιλίας ἡ Χάριτες, καὶ τοῦ Ὑμεναίου, συμπλέκουσι χορῶν πλουσίους στεφάνους· βωμὸν ἔχουν τὸν θρόνον σας καὶ τὸν δοξάζουν.
ιγ´. Ἂν εἰς δικαίους ἔλθητε πολέμους, ἢ ἕνα μνῆμα, μνῆμα τίμιον εὑρίσκετε, ἢ τῶν θριάμβων τ᾿ ᾄσματα, καὶ τὰ κλωνάρια.
ιδ´. Τὰ πολύχρυσα πέπλα, καὶ τ᾿ ἀρώματα ὁ Πλοῦτος, γλυκὺ ἡ Σοφία τὸ φίλημα σᾶς χαρίζει ἐὰν ἦναι μὲ σᾶς ἡ εἰρήνη.
ιε´. Ὦ Ἀρετή! πολύτιμος θεά, σὺ ἠγάπας πάλαι τὸν Κιθαιρῶνα, σήμερον τὴν γῆν μὴ παραιτήσῃς, τὴν πατρικήν μου. | |
|
in excelsis
Αριθμός μηνυμάτων : 160 Registration date : 16/09/2008
| Θέμα: Απ: Aνδρέας Κάλβος 10.12.09 11:06 | |
| Το Χάλκεον Χέρι του Φόβου Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.
Αυτή (και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας) επτέρωσε τον Ίκαρον· και αν έπεσεν ο πτερωθείς κ' επνίγη θαλασσωμένος·
Αφ' υψηλά όμως έπεσε, και απέθανεν ελεύθερος.- Αν γένης σφάγιον άτιμον ενός τυράννου, νόμιζε φρικτόν τον τάφον.
Εάν φιλοτιμούμεθα 'να την ξαναποκτήσωμεν μ' ίδρωτα και με αίμα, καλόν είναι το καύχημα της αρχαίας δόξης. | |
|