Τζελαλαντιν Ρουμι

Ο Αγαπημενος με κοιταξε με συμπονια και μου ειπε:
"πως μπορεις και συνεχιζεισ να ζεις χωρις εμενα;
Του ειπα: "Στο ορκιζομαι σαν ψαρι εξω απο το νερο"
Μου ειπε: Τοτε γιατι κρατιεσαι τοσο γερα στην αναδρη γη;

Ολη η ευτυχια του κοσμου
δεν θα μου γιατρευε ευκολα αυτον τον ποθο.
Η μονη γιατρεια εινα ο Αγαπημενος.
Σκεφτηκα: Ποσα λογια θα του πω οταν τον συναντησω.
Τον ειδα και δεν εβγαλα μιλια.

Διχως Αγαπη
ολη η Λατρεια ειναι ενα ασηκωτο βαρος,
ο χορος αγγαρεια,
η μουσικη σκετος θορυβος.
Ναι ολη η βροχη του ουρανου πεφτει μεσα στη θαλασσα
μα διχως αγαπη
ουτε μια σταγονα δεν γινεται μαργαταρι.

Μου φτανει που σε βλεπω να χαμογελας.
Μου φτανει το τραγουδι που ακουω στον ηχο του ονοματος σου.
Γιατι με σκοτωνεις με τα θανατερα σου βελη οταν και μονο
η σκια απο το μαστιγιο σου μου φτανει;

Το καθαρο του νερο ξεπλυνε την καρδια μου
Διχως αγκαθια ανθιζει τωρα η αγαπη μου.
Ακουω πως υπαρχει μια πορτα
που ανοιγει, απο την μια καρδια στην αλλη.
Αλλα αν δεν υπαρχει τοιχος,
πως μπορει να υπαρχει πορτα;