Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ : Γέλιο στο σκοτάδι 
Ο ιδιόρρυθμος σεξουαλισμός, ο αιωνίως ανεκπλήρωτος έρωτας, τα αυτοβιογραφικά θραύσματα, η φαντασμαγορική παραμόρφωση των δρώντων είναι μερικά από τα μοτίβα σε αυτό το μυθιστόρημα του συγγραφέα της «Λολίτας».
«Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στο Βερολίνο της Γερμανίας κάποιος ονόματι Αλμπίνους.
Επρόκειτο για πλούσιο, αξιοσέβαστο, ευτυχισμένο άνθρωπο.
Μια ωραία μέρα εγκατέλειψε τη σύζυγό του για χάρη νεαρής ερωμένης.
Ήταν ερωτευμένος· όχι όμως κι εκείνη.
Η ζωή του τέλειωσε σε πλήρη καταστροφή.
Αυτή είναι όλη η ιστορία διατυπωμένη σε λίγες γραμμές, που θα μας αρκούσαν αν δεν υπήρχε το όφελος και η απόλαυση της διήγησης.
Και παρ΄ ότι μια ταφόπετρα, τυλιγμένη στα βρύα, έχει άφθονο χώρο για να περιλάβει τη συντμημένη εκδοχή μιας ανθρώπινης ζωής, η έκθεση της λεπτομέρειας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη.»
Σε μια παράγραφο ο Ναμπόκωφ εκσφενδονίζει τον αναγνώστη σ' αυτόν τον ωμό απολογισμό του ερωτικού εξευτελισμού και της ταπείνωσης.
Σε μια σειρά από ζωντανές, συχνά σύντομες σκηνές, οδηγεί την υπόθεση στην αναπόφευκτη τραγική ολοκλήρωση.
