What if you had an identical twin? What if you had 10 identical twins? A million twins? what if all of these “others” were more than just twins in the sibling sense? What if these others were literally “you,” yet living independently in their own world or universe?Astonishing as it may seem, this may actually be the case. There may be millions, billions, and in fact, an infinite number of “alternate” universes stacked like so much Tupperware within our own universe. In each of these other universes lives another you leading a full and very real life, just like your own life.Some of these other universes are very close to our own, and are almost identical, except for minor differences. Others are further removed and the differences increase as the distance from our own increases.The concept is not a new one. In fact, the idea that other invisible worlds exist in proximity to our own are nearly as old as human beings. “Other worlds” is one of the oldest and most frequently used ideas in speculative literature and legend.
Examples might be “Fairyland” and the “astral plane.”While spiritualists, shamans and mystics have been happily dealing with the subject of alternate universes for centuries, modern science, notably the field of physics, has embraced the idea of alternate worlds in recent years.In the field of quantum mechanics, alternate universe theory is generally referred to as the “Many Worlds Interpretation,” and it holds up mathematically.The theory was first proposed 40 years ago in 1957 by the brilliant physicist Hugh Everett III. He came up with the Many Worlds scenario to deal with some of the more perplexing aspects of quantum mechanics.Everett suggested that whenever numerous viable possibilities exist, the world splits into many worlds or universes, one universe for each different possibility.For example, if you get up this morning and can’t decide if you want to have coffee or tea for breakfast, the Many Worlds Interpretation says that for each choice that is made, an entire universe is created to accommodate each choice.In one universe you choose coffee. In another universe you choose tea. In a third universe, you decide to have neither. In still another, you go with orange juice.
Each universe is as real and valid as the other. It’s just that each goes its separate way from the point of decision.According to the astounding Many Worlds Interpretation, every single choice that is made by every single human being at every instant of time creates an entire universe which goes on forever into infinity.Obviously, this means that millions and billions and trillions of universes are being created on an ongoing basis!In each universe created, everything is identical, except for that one different choice; from that point on, they develop independently, and no communication is possible between them, so the people living in those worlds have no idea that this is going on.According to the Many Worlds Interpretation, there are not only an infinite number of universes, but an infinite number of versions of each person—including you!Your alternate selves have all split off at some time in the past from the path you are now following. There may be versions of you that split off one or five years ago, or perhaps five minutes after you were born.
In some universes, you may have died at birth.But in a very real sense, those people are still “you.” What if you could travel to one of these alternate universes and meet yourself and have a conversation with yourself? What would you say? What would it feel like? It’s intriguing to think about.Polls have been taken among theorists who study such things, and have revealed that most of them believe that the Many Worlds Interpretation represents an accurate description of reality. (Interestingly, the polls also show that many of them would rather not discuss the subject!)Political researcher L. David Raub conducted a poll of 72 of the “leading cosmologists and other quantum field theorists” about the Many Worlds Interpretation and found the following:
1) 58% think it is true. 2) 18% do not think it is true. 3) 13% think it could be true but are not convinced. 4) 11% had no opinion.
A parallel universe or alternative reality is a hypothetical self-contained separate reality coexisting with one's own.
A specific group of parallel universes is called a "multiverse", although this term can also be used to describe the possible parallel universes that constitute physical reality.
While the terms "parallel universe" and "alternative reality" are generally synonymous and can be used interchangeably in most cases, there is sometimes an additional connotation implied with the term "alternative reality" that implies that the reality is a variant of our own.
The term "parallel universe" is more general, without any connotations implying a relationship, or lack of relationship, with our own universe. A universe where the very laws of nature are different – for example, one in which there are no relativistic limitations and the speed of light can be exceeded – would in general count as a parallel universe but not an alternative reality.
The correct quantum mechanical definition of parallel universes is "universes that are separated from each other by a single quantum event."
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 24.09.13 11:47, 1 φορά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 10:40
Credit: DETLEV VAN RAVENSWAAY/SCIENCE PHOTO LIBRARY
Conceptual artwork of parallel universes that may have formed along with our universe, or that form part of a hypothetical set of possible universes.
These theories are collectively referred to as multiverses.
Multiverse theories include the inflationary bubble theories where inflationary periods in the early universe produce universes with different physical laws.
Another theory is the many-worlds interpretation of quantum theory.
Yet another theory is the ensemble theory where different mathematical equations and physical laws apply. Versions of the anthropic principle state that life exists in our universe only because conditions allow life to exist.
In other universes, life may not be possible.
Release details: Model and property releases are not available
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 24.09.13 11:46, 1 φορά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 10:43
One of the hot topics in astrophysics is the idea of multiple universes - that our universe is just one bubble in a collection of other universe bubbles, all making up the multiverse or the meta-universe (some multiverse hypotheses discuss multiple universes as membranes/sheets, others as discs). While the main focus of this blog is the speculation of alien realities that may (or may not) exist in our universe, no discussion of alien realities would be complete without visiting the subject of alternate or parallel universes.
But before we venture too far into alternative/parallel universe conjectures, I would first like to examine the intersection of the subject of parallel universes with that of alien contact. While the idea of alien contact is plausible in our universe, it may be rather implausible between two universes.
Some hypotheses, like the Many Worlds Interpretation (MWI), or quantum multiverse, state that different universes arise "merely" from the random fluctuations that happen on a quantum level. Chance and true randomness exists, and creates multiple universes. Einstein did not much like the idea, did not like what the math, what the theories were suggesting. He could not believe that God plays with dice.
In a random event, there are more than one possible result. In the MWI, for each random event, each possible result occurs: one occurs in our universe, and the others occur in newly created parallel universes. Thus, those universes have the same physical laws as our universe, just with some small change in a quantum level random event. If aliens were somehow able to travel from one of those parallel universes, they would enter a space time continuum that would function the same as it did in their home universe. Though MWI states that no communication between the universes would be possible, thus no travel, Although there could be quantum interferences between them, though I doubt much could be communicated that way.
Other hypotheses predict changes in physical laws for each universe. This would have major consequences for any alien explorer from another universe. If parallel universe A's gravitational constant, for instance, is stronger than universe B's, then everything in universe A would come to existence, work toward equilibriums, and evolve within this stronger gravity. And since gravity is part of the space-time continuum, the very fabric of space, if aliens from universe A somehow finds a way to physically pop into universe B, they would find themselves in a new space-time continuum - one with weaker gravity. Their bodies, their evolution, their spacecraft and the materials within it were all grew, lived, and evolved in and/or was designed for stronger gravity.
This would affect them at both the atomic level and the macro level. It would affect every particle of their beings, and every particle of their ships. Some very small changes to physical laws could have very large changes for the physical structures (both living and inorganic). It would be very dangerous, even lethal, to pop into a parallel universe without checking the conditions; the aliens would need to send over a M.A.L.P. (Mobile Analytic Laboratory Probe - yes, I'm a Stargate fan, though I doubt that would surprise anyone). Though it raises the question that even if they were able to send over something like a M.A.L.P. first, could they truly trust the readings they get back since they are using sensors that would be affected in unknown ways by the unknown differences between the universe being investigated and the home universe?
It would be best to find a means of communicating without actually physically setting foot in another universe. One possible way of communicating may actually be via gravity - some hypothesize that gravity may leak out of universes and or otherwise be felt by other universes. If so, that may be the most logical way to carry on a inter-universal communication. Wouldn't that be wild - to communicate with a sentient species in another universe?
Maybe the safest way too - if it turns out the other sentient race are war mongering conquerors, we would have little to worry about (as long as each universe is incompatible to life from the other); though I wonder, could they eventually figure out how to use a gravity wave weapon, but what would it profit them to do so? Of course we've seen on our own planet some people just can not tolerate anyone different from themselves, and that is reason enough for them to murder.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 24.09.13 11:47, 1 φορά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 10:51
Parallel universes, also known as meta-universes or multiverses, are a group of theoretical twin universes that coexist at the same time as our own. Parallel universes are said to be simple variations of our reality, all running at the same time in different realities. Parallel universes are not uniquely confined to the science fiction realm anymore; philosophy, physics, and even theology have theories about why multiverses exist and how they work. Parallel universes have often been used in fiction and TV programs as an explanation for strange phenomena.
Scientists now believe there may really be a parallel universe - in fact, there may be an infinite number of parallel universes, and we just happen to live in one of them. These other universes contain space, time and strange forms of exotic matter. Some of them may even contain you, in a slightly different form. Astonishingly, scientists believe that these parallel universes exist less than one millimeter away from us. In fact, our gravity is just a weak signal leaking out of another universe into ours.
For years parallel universes were a staple of the Twilight Zone. Science fiction writers loved to speculate on the possible other universes which might exist. In one, they said, Elvis Presley might still be alive or in another the British Empire might still be going strong. Serious scientists dismissed all this speculation as absurd. But now it seems the speculation wasn't absurd enough. Parallel universes really do exist and they are much stranger than even the science fiction writers dared to imagine.
Higher Dimensions
It all started when superstring theory, hyperspace and dark matter made physicists realize that the three dimensions we thought described the Universe weren't enough. There are actually 11 dimensions. By the time they had finished they'd come to the conclusion that our Universe is just one bubble among an infinite number of membranous bubbles which ripple as they wobble through the eleventh dimension.
Now imagine what might happen if two such bubble universes touched. Neil Turok from Cambridge, Burt Ovrut from the University of Pennsylvania and Paul Steinhardt from Princeton believe that has happened. The result? A very big bang indeed and a new universe was born - our Universe. The idea has shocked the scientific community; it turns the conventional Big Bang theory on its head. It may well be that the Big Bang wasn't really the beginning of everything after all. Time and space all existed before it. In fact Big Bangs may happen all the time.
Of course this extraordinary story about the origin of our Universe has one alarming implication. If a collision started our Universe, could it happen again? Anything is possible in this extra-dimensional cosmos. Perhaps out there in space there is another universe heading directly towards us - it may only be a matter of time before we collide.
Here's a Documented video by History Channel on Parallel Universes (Multiverse)
About the Documentary :
In 1954, a young Princeton university doctoral candidate named Hugh Everett III came up with a radical idea: That there exist parallel universes, exactly like our universe. These universes are all related to ours; indeed, they branch off from ours, and our universe is branched off of others. Within these parallel universes, our wars have had diferent outcomes than the ones we know. Species that are extinct in our universe have evolved and adapted in others. In other universes, we humans may have become extinct.
This thought boggles the mind and yet, it is still comprehensible. Notions of parallel universes or dimensions that resemble our own have appeared in works of science fiction and have been used as explanations for metaphysics.
With his Many Worlds theory, Everett was attempting to answer a rather sticky question related to quantum physics: why does quantum matter behave erratically? The quantum level is the smallest one science has detected so far. The study of quantum physics began in 1900, when the physicist Max Planck first introduced the concept to the scientific world. Planck's study of radiation yielded some unusual findings that contradicted classical physical laws. These findings suggested that there are other laws at work in the universe, operating on a deeper level than the one we know.
Parallel Universes: Split or String?
The Many-Worlds theory and the Copenhagen interpretation aren't the only competitors trying to explain the basic level of the universe. In fact, quantum mechanics isn't even the only field within physics searching for such an explanation.
Following his famous Theory of Relativity, Einstein spent the rest of his life looking for the one final level that would answer all physical questions. Physicists refer to this phantom theory as the Theory of Everything. Quantum physicists believe that they are on the trail of finding that final theory. But another field of physics believes that the quantum level is not the smallest level, so it therefore could not provide the Theory of Everything.
These physicists turn instead to a theoretical subquantum level called string theory for the answers to all of life. String theory was originated by the physicist Michio Kaku. His theory says that the essential building blocks of all matter as well as all of the physical forces in the universe -- like gravity -- exist on a subquantum level. These building block resemble tiny rubber bands - or strings - that make up quarks - quantum particles -, and in turn electrons, and atoms, and cells and so on. Exactly what kind of matter is created by the strings and how that matter behaves depends on the vibration of these strings. It is in this manner that our entire universe is composed. And according to string theory, this composition takes place across 11 separate dimensions.
According to the theory, our own universe is like a bubble that exists alongside similar parallel universes. Unlike the Many Worlds theory, String theory supposes that these universes can come into contact with one another. Gravity can flow between these parallel universes. When these universes interact, a Big Bang like the one that created our universe occurs.
Einstein didn't live long enough to see his quest for the Theory of Everything taken up by others. Then again, if Many Worlds is correct, Einstein is still alive in a parallel universe. Perhaps in that universe, physicists have already found the Theory of Everything.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 24.09.13 11:49, 1 φορά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 10:53
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 21.10.11 11:35, 1 φορά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 11:11
This artwork was featured by RB groups:_ All the Colors of the Rainbow Art in Math A Fractal Energy Passion Cutting Edge Digital Abstracts & Patterns Fractal Universe Old Farts of Redbubble You’re Accepted
A different concept of parallel universes. Or a collection of eggs if you prefer
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 24.09.13 11:50, 2 φορές συνολικά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 11:37
Credit: DETLEV VAN RAVENSWAAY/SCIENCE PHOTO LIBRARY
Conceptual artwork of parallel universes that may have formed along with our universe, or that form part of a hypothetical set of possible universes.
These theories are collectively referred to as multiverses. Multiverse theories include the inflationary bubble theories where inflationary periods in the early universe produce universes with different physical laws. Another theory is the many-worlds interpretation of quantum theory.
Yet another theory is the ensemble theory where different mathematical equations and physical laws apply.
Versions of the anthropic principle state that life exists in our universe only because conditions allow life to exist. In other universes, life may not be possible.
Release details: Model and property releases are not available
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 14:29
The idea of parallel universes has been one of the most celebrated stuffs of mythology, science fiction and fantasy for long eons of time. And it continues to fascinate both readers and writers across cultures and generations. Today, the relatively new physics of quantum mechanics is providing some good ground on this mind-boggling yet highly entertaining scientific hypothesis.
Parallel universes are conceived as self-existing alternative worlds . They have been around in the depths of human imagination for long periods of time that such unfamiliar and strange places as heavens, hell, and Olympus have been classified by many thinkers as alternative universes in parallel to our own.
In the literary world of fantasy, parallel universes are presented as infinite series of planes, which are at variance with each other and with our actual world. A prominent case of which is found in Hindu mythology that describes such series of planes; each of which is governed by a God. Quiet similarly, the One thousand and One Nights in Arabic literature presents the protagonist Bulukiya in the Adventures of Bulukiya as a learner of alternative and bizarrely strange worlds.
In recent times, these strange worlds have as well managed to enter the field of modern science fiction – in novels and motion pictures. In these media, parallel universes are employed in many plots in order to accommodate the hard science fiction of time travel. A time traveler in many novels is made to arrive at strange places – parallel universes. And more so often, a travel into the future or past entails the existence of extra dimensions apart from the three-dimensional space that we move through everyday. This other dimension that allows time travel is often equated by many writers as other universes existing independently with our own, albeit govern by different laws of physics.
Wide span of time have come and go, until recently, in the early decades of the 20th century that a more scientific and empirical backings did arrive in support for the age-old idea of many universes. The new science of quantum mechanics developed in the early 1920’s by such prominent European physicists as Werner Heisenberg, Neils Bohr, and Max Born had evoked much controversy in the scientific community, even putting Albert Einstein and Neils Bohr in a lifelong but friendly debate; all for the of the advancement of science.
Einstein did not offer interpretation of the new science himself, but he opposed the what is now popularly known as the Copenhagen interpretation of quantum mechanics put forward by Bohr and associates. Quantum mechanics as opposed to classical physics found that the elementary particle – the electron – can be everywhere at the same time. This puzzled many people involved, but the major exponents of the new science altogether attributed this seeming omnipresence of the electron to the dual nature of matter – matter behaves as a particle and a wave simultaneously. The latter is the reason adduced for the non-zero probability of the electron being situated everywhere. And by far, numerous practical applications have been successful. Notwithstanding, some people has offered alternative interpretations of their own.
Receiving much popularity among them is the many – world interpretation of quantum mechanics. It claims that the electron is everywhere found because of the existence of multi-atomic universes. These advocates of the many – world interpretation easily dragged their idea into providing a good ground for the mind-boggling multi-universe hypothesis. They believe that the subtle natural truths that govern the world of the atoms are by no means similar to the natural laws that mandate the macro-universe of the firmament, that is, parallel universes exist in keeping with the apparently many – world of the atoms. As far as modern science is concerned, the idea about parallel universes is no less far from becoming a scientific fact. It is completely bizarre and extremely speculative; however, our speculations afford us a feeling of high triumph that in turn raises our humanity to the Gods. Who knows? Multiple universes exist after all, and in time will just become an ordinary learning of everyone – in as much as the earth’s motion around the sun is understood.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 24.09.13 11:51, 2 φορές συνολικά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 14:56
You ever have such a strong feeling that this has happened to me and feels so familiar?
I know I have had many such occasions, so strongly infact that it defies any explaination. The entire situation from sights, sounds, people, and place of happening are so vividly placed in one's mind that it makes you take a step back, reflect and try your best to figure out when and why this is happening to you.
I think a simple solution of de ja vu is to think of it in this way. What if the parallel universe theory is bang on correct, what if the parallel version of you in the closest reality to you has done exactly what you are about to do, and the wave lengths come across interdemesions string together and create memories of a similar An event that's real even though it's not your memory and an event that takes place in an entirely separate demension.
Or possibly the other way around, what if your the main reality who transcends your activities to multiple demensions causing ripple effects throughout the time space continuim.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις 24.09.13 11:51, 1 φορά
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 21.10.11 14:57
"Or does the Universe or parallel universes become re-invigorated, as Hindu theology proclaims ..."
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 24.09.13 11:53
Οι φυσικοί εξετάζουν με σχολαστικό τρόπο την προέλευση του σύμπαντος στον επιταχυντή LHC του CERN, ελπίζοντας έτσι ότι την επόμενη χρονιά (2012) θα εμφανιστούν οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη ιδεών, που κάποτε ήταν επιστημονική φαντασία. Παρά τις όλο και πιο εξελιγμένες παρατηρήσεις του ουρανού από τον πλανήτη μας, μόνο το 4% του σύμπαντος μας είναι γνωστό – επειδή το υπόλοιπο αποτελείται από την αόρατη σκοτεινή ύλη και την σκοτεινή ενέργεια
Δισεκατομμύρια σωματίδια, που δημιουργούνται μετά από κάθε σύγκρουση στον LHC, εντοπίζονται σε τέσσερις ανιχνευτές στο CERN – και στη συνέχεια τα συνεργαζόμενα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο – προσπαθούν να διαπιστώσουν πότε και πώς δημιουργήθηκαν αλλά και τι φτιάχνουν στη συνέχεια.
Οι θεωρητικοί του CERN λένε πως αυτή η μελέτη θα μπορούσε να τους δώσει σαφή δείγματα των διαστάσεων στον κόσμο, πέρα από τις γνωστές (μήκος, πλάτος, βάθος και χρόνος), γιατί σε τόσο υψηλές ενέργειες τα σωματίδια θα μπορούσαν να τα δούμε να εξαφανίζονται – πιθανώς σε αυτές τις διαστάσεις – και στη συνέχεια να έρχονται πίσω στις κλασικές αυτές τέσσερις διαστάσεις.
Παράλληλα σύμπαντα
Τα παράλληλα σύμπαντα θα μπορούσαν, επίσης, να κρύβονται μέσα σε αυτές τις διαστάσεις, αλλά εκεί που το φως δεν μπορεί να διαδοθεί – γεγονός που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατο την εξερεύνηση τους.
Δεδομένου ότι ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) θα αρχίσει να λειτουργεί σε ολοένα και πιο υψηλές ενέργειες την τρέχουσα χρονιά, οι φυσικοί μιλούν όλο και περισσότερο για μια «Νέα Φυσική» στον ορίζοντα, που θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς τις σύγχρονες απόψεις για το πως λειτουργεί το σύμπαν.
Αρκετοί από τους κορυφαίους κοσμολόγους του κόσμου πιστεύουν ότι είμαστε όχι στο μοναδικό, αλλά σε ένα από τα πολλά σύμπαντα. Μέχρι στιγμής, όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το ότι υφίστανται και άλλα σύμπαντα εκεί έξω. Ορισμένες παραλλαγές αυτής της θεωρίας δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα άλλο σύμπαν πολύ κοντά στο δικό μας, που χωρίζονται ίσως από μια μεμβράνη πάχους μόλις ενός χιλιοστού, μια θεωρία που αν αληθεύει, θα μπορούσε να εντοπιστεί από κάποια ενέργεια ή δυνάμεις σαν την βαρύτητα που να διαρρέει ανάμεσα στα δύο σύμπαντα.
Στην πραγματικότητα, όπως προβλέπεται από τους θεωρητικούς των βρανών, αυτή η «διαρροή» θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της σκοτεινής ενέργειας από ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, που η επίδραση του γίνεται αισθητή στο δικό μας, μέσω της βαρυτικής έλξης του.
Δεν είναι επιστημονική φαντασία οι πολλαπλοί κόσμοι του Everett
Αν και δεν έχει αποδειχθεί τίποτα ακόμα, πολλοί σοβαροί επιστήμονες λένε τώρα ότι υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι οι παράλληλες διαστάσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να μην είναι στη φαντασία μας, αλλά πραγματικότητα.
"Η ιδέα των πολλαπλών κόσμων είναι κάτι περισσότερο από μια φανταστική εφεύρεση – αναδύεται φυσικά μέσα σε αρκετές επιστημονικές θεωρίες και αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη», δήλωσε ο Aurelien Barrau, ένας Γάλλος φυσικός σωματιδίων στο CERN.
Υπάρχει δε μια ποικιλία από ανταγωνιστικές θεωρίες, που βασίζονται στην ιδέα των παράλληλων κόσμων, αλλά η πιο βασική ιδέα είναι ότι εάν το σύμπαν είναι άπειρο, τότε όλα όσα θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβούν έχουν συμβεί, ή συμβαίνουν, ή πρόκειται να συμβούν.
Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, τίποτα στο υποατομικό επίπεδο δεν μπορεί πραγματικά να λεχθεί ότι υπάρχει, μέχρις ότου διαπιστωθεί. Μέχρι τότε, τα σωματίδια καταλαμβάνουν αβέβαιες καταστάσεις "υπέρθεσης", στις οποίες μπορούν να έχουν ταυτόχρονα ένα "πάνω" και ένα "κάτω" σπιν, ή φαίνεται να είναι σε διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Η απλή πράξη της παρατήρησης τους, κατά κάποιο τρόπο φαίνεται να "καθηλώνει" μια ιδιαίτερη κατάσταση της πραγματικότητας. Οι φυσικοί δεν έχουν ακόμα μια τέλεια επεξήγηση για το πώς συμβαίνει αυτό, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το φαινόμενα αυτά συμβαίνουν παρότι είναι παράδοξα.
Τα απαρατήρητα σωματίδια περιγράφονται από τις "κυματοσυναρτήσεις” που αντιπροσωπεύουν ένα σύνολο από πολλαπλές «πιθανές» καταστάσεις. Όταν ένας παρατηρητής κάνει μια μέτρηση, τότε το σωματίδιο βρίσκονται σε μία από αυτές τις πολλαπλές επιλογές (κατάστασης), οι οποίες κατά κάποιο τρόπο μπορούν να εξηγηθούν με την θεωρία του πολλαπλού σύμπαντος.
Η ύπαρξη ενός τέτοιου παράλληλου σύμπαντος "δεν υποθέτει ακόμη μια περίεργη σύγχρονη φυσική, γιατί απλώς ο χώρος είναι άπειρος και μάλλον ομοιόμορφα γεμάτος με ύλη, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες αστρονομικές παρατηρήσεις," συμπεραίνει ο Max Tegmark, ένας κοσμολόγος στο ΜΙΤ, σε μια μελέτη για τους παράλληλους κόσμους, που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Cambridge.
Ο μαθηματικός Hugh Everett σε μια δημοσιευμένη του μελέτη-ορόσημο το 1957, ενώ ακόμα ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, έδειξε πώς η κβαντική θεωρία προβλέπει ότι μία απλή κλασική πραγματικότητα σταδιακά θα διαχωριστεί σε δύο ξεχωριστές, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουσες πραγματικότητες.
"Αυτός είναι απλά ένας τρόπος να εμπιστευτούμε απόλυτα τις θεμελιώδεις εξισώσεις της κβαντομηχανικής," λέει ο Barrau. «Οι κόσμοι δεν είναι χωρισμένοι στον χώρο, αλλά υπάρχουν ως είδη “παράλληλων συμπάντων”.
Εν μέρει επειδή η ιδέα αυτή είναι τόσο παράξενη, είναι απορριπτέα ως επιστημονική φαντασία από πολλούς κριτικούς. Όμως υπάρχουν και πολλοί αξιόπιστοι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής – μια ομάδα που κερδίζει συνεχώς νέους οπαδούς, καθώς η νέα έρευνα μας αποκαλύπτει νέα στοιχεία. Κάποια έρευνα στην Οξφόρδη – για πρώτη φορά – πρόσφατα βρήκε μια μαθηματική απάντηση που σαρώνει μία από τις βασικές αντιρρήσεις ως προς την αμφιλεγόμενη αυτή ιδέα.
Η έρευνά δείχνει ότι ο Everett ήταν πράγματι στον σωστό δρόμο, όταν μας έδωσε την πολύ παράξενη θεωρία του. Η ομάδα της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον Δρ David Deutsch, έδειξε μαθηματικά ότι το πολυσύμπαν (που μοιάζει σαν ένα θάμνο που διακλαδίζεται), που δημιουργήθηκε από το αρχικό Σύμπαν αφού διαιρέθηκε σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, μπορεί να εξηγήσει την πιθανολογική φύση των κβαντικών αποτελεσμάτων.
Αυτή η εργασία έχει μια άλλη παράξενη επίπτωση. Η ιδέα των παράλληλων κόσμων προφανώς θα συμβαδίσει με μία κατηγορία-κλειδί για το ταξίδι στο χρόνο. Επειδή από το 1949 ο μεγάλος επιστήμων της λογικής Kurt Godel το απέρριπτε, πολλοί επιφανείς φυσικοί τάχθηκαν κατά του ταξιδιού στο χρόνο, διότι υπονομεύει τις ιδέες της αιτίας και του αποτελέσματος. Ένα παράδειγμα είναι το περίφημο "παράδοξο του παππού", όταν ένας ταξιδιώτης πηγαίνει πίσω στο χρόνο για να σκοτώσει τον παππού του, κι έτσι αυτός ποτέ δεν θα μπορούσε να γεννηθεί.
Τα μαθηματικά ενισχύουν τον ισχυρισμό του Deutsch ότι η κβαντική θεωρία δεν απαγορεύει το ταξίδι στο χρόνο. "Απλώς κάνεις μια παράκαμψη, και πηγαίνεις σε ένα άλλο σύμπαν", λέει. Αλλά παραδέχεται ότι θα υπάρξει πολλή δουλειά ώστε να μπορέσουμε να χειραγωγήσουμε τον χωροχρόνο με έναν τρόπο, που να κάνει τα “άλματα” δυνατά. Ενώ μπορεί να ακούγεται ευφάνταστο, ο Deutsch λέει ότι η επιστημονική έρευνα συνεχώς κάνει τη θεωρία πιο πιστευτή.
«Πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας υποστήριξαν ότι τα παράδοξα ταξίδια στο χρόνο θα λυθούν με τους παράλληλους κόσμους, αλλά στη δουλειά μου, το συμπέρασμα αυτό συνάγεται από την ίδια την κβαντική θεωρία."
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της φυσικής και μεταφυσικής δεν καθορίζεται από το αν μια οντότητα μπορεί να παρατηρηθεί, αλλά αν είναι ελέγξιμη, επιμένει ο Tegmark.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι φαινόμενα όπως είναι οι μαύρες τρύπες, ο καμπύλος χώρος, η επιβράδυνση του χρόνου σε υψηλές ταχύτητες, ακόμα και μία στρογγυλή Γη, που όλοι στο παρελθόν την απέρριπταν ως επιστημονική αίρεση προτού αποδειχθεί μέσω πειραματισμών, υπάρχουν ακόμη και αν ορισμένα δεν τα κατανοούμε δια της παρατήρησης. Είναι πιθανό, συμπεραίνει ο Tegmark ότι τα μοντέλα του πολυσύμπαντος που βασίζονται στη σύγχρονη φυσική τελικά θα ελεγχθούν εμπειρικά.
Πηγή: Daily Galaxy, physics4u
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 24.09.13 12:45
Η θεωρία των χορδών διατυπώθηκε την δεκαετία του 80 και υποσχόταν να δώσει λύση σε όλα τα μυστήρια του σύμπαντος ακόμα και στο ερώτημα της ύπαρξης παράλληλων συμπάντων.
Στηρίζεται στην ιδέα ότι τα σωματίδια δεν είναι σταθερά σημεία αλλά χορδές που πάλλονται κατά διαφορετικό τρόπο.
Εμβαθύνοντας τη θεωρία των χορδών, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχουν μόνο χορδές αλλά και μεμβράνες, εξελίσσοντας τη θεωρία των χορδών στην αποκαλούμενη θεωρία Μ (θεωρία της μεμβράνης).
Σύμφωνα με την θεωρία Μ μέσα σε ένα τρισεκατομμυριοστό τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου μεμβράνες σε ένα προ-συμπαντικό κόσμο συγκρούστηκαν, η μια με την άλλη, προκαλώντας την Μεγάλη Έκρηξη και από τότε για περίπου δεκατρία δισεκατομμύρια οκτακόσια εκατομμύρια χρόνια μια πελώρια συνεχώς διαστελλόμενη φυσαλίδα αρχέγονης ύλης εξελίχτηκε στο σύμπαν που γνωρίζουμε.
Η θεωρία Μ υποστηρίζει ότι το σύμπαν που γνωρίζουμε, επικάθεται σε μία από τις πελώριες ενεργητικές μεμβράνες που επιπλέουν στην κοσμική θάλασσα του διαστήματος και η οποία είναι γεμάτη αόρατες επιπλέον διαστάσεις από τις οποίες έξι ή επτά είναι μικροσκοπικές και βρίσκονται διαρκώς μπροστά μας.
Ακριβώς δίπλα μας επιπλέει μια άλλη μεμβράνη ένα ξεχωριστό σύμπαν χωρίς αλληλεπίδραση μαζί μας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αν και δεν αγγίζουμε δε βλέπουμε και δε νιώθουμε ύλη στην παράλληλη μεμβράνη διαισθανόμαστε την ύπαρξη της μέσω της βαρύτητα της. Οι αόρατες τεράστιες πηγές βαρύτητας που περιβάλλουν τους γαλαξίες και ονομάζονται σκοτεινή ύλη, μπορεί να είναι ύλη σε έναν παράλληλο κόσμο.
Για να τεκμηριωθεί η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων, οι επιστήμονες θα πρέπει να ανακαλύψουν συγκεκριμένες ενδείξεις για την ύπαρξη αυτών των επιπλέον διαστάσεων που υποτίθεται μας συνδέουν με αυτούς τους άλλους κόσμους. Για να το πετύχουν αυτό οι φυσικοί σε επιταχυντές, εκτοξεύουν μικροσκοπικά πρωτόνια και αντιπρωτόνια σε τρομακτικές ταχύτητες λίγο μικρότερες από την ταχύτητα του φωτός προκαλώντας τη σύγκρουσή τους.
Η τρομακτική έκρηξη εξαϋλώνει τα σωματίδια σχηματίζοντας μια σφαίρα καθαρής ενέργειας. Η ιδέα είναι ότι προκαλώντας δισεκατομμύρια συγκρούσεις ίσως δημιουργηθούν νέα σωματίδια και ίσως πετύχουμε το σπάνιο γεγονός της εξαφάνισης ενός σωματιδίου στις επιπλέον διαστάσεις.
Αν πράγματι υπάρχουν οι επιπλέον διαστάσεις αυτό θα είναι μία ακλόνητη απόδειξη της ύπαρξης παράλληλων κόσμων και τότε θα έχει τεράστια σημασία στο απώτερο μέλλον η ανακάλυψη μια σήραγγας για την προσέγγισή τους. Μία μέρα μετά από δισεκατομμύρια χρόνια η Γη μας θα φτάσει στην αναπόφευκτη καταστροφή, είτε με τη μορφή της μεγάλης σύνθλιψης είτε της μεγάλης ψύξης, και εάν όντως υπάρχουν άλλα σύμπαντα ίσως να αποτελέσουν τη μοναδική ελπίδα επιβίωσης για μια μελλοντική γενιά.
Θεωρητικά ένας ιδεώδης τρόπος μετάβασης σε κάποιο άλλο σύμπαν είναι η λεγόμενη συμπαντική σκουληκότρυπα, ένα τούνελ που συνδέει δύο σύμπαντα μέσω δύο μαύρων τρυπών. Εάν υπάρχει όταν η μάζα ενός αστεριού καταρρέει σε μια μαύρη τρύπα χύνεται στην άλλη πλευρά, ένα εκρηκτικό σιντριβάνι μάζας και ενέργειας σε ένα καινούργιο παράλληλο σύμπαν. Η διέλευση όμως μέσα από την συμπαντική σκουληκότρυπα ενέχει δεκάδες προβλήματα, ένα από αυτά μοιάζει αξεπέραστο αφού δε θα επιβιώσει όποιος επιχειρήσει να περάσει απ΄ αυτήν.
Ωστόσο ίσως υπάρχει ένας άλλος τρόπος να σωθεί η ανθρωπότητα αν η δίοδος είναι πολύ μικρή (ατομικού μεγέθους) θα μπορούσαμε να στείλουμε ένα νανορομπότ σε ένα παράλληλο σύμπαν που να περιέχει ανθρώπινο DNA και τον κοσμολογικό γονότυπο του σύμπαντος, και εάν η ανθρωπότητα βρεθεί αντιμέτωπη με το φάσμα της εξαφάνισης αυτή θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη ελπίδα επιβίωσης.
Τον Μάιο του 2013 επιστήμονες υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν την πρώτη ισχυρή απόδειξη ύπαρξης παράλληλων συμπάντων, μελέτησαν ένα χάρτη του σύμπαντος από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το διαστημόπλοιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ανωμαλίες που παρουσιάζει μπορούν να έχουν προκληθεί μόνο από τη βαρυτική έλξη άλλων συμπάντων.
Ο χάρτης δείχνει την υπολειπόμενη ακτινοβολία από τη Μεγάλη Έκρηξη, που είναι γνωστή με την ονομασία κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου σε αντίθεση με τις προβλέψεις να μην κατανέμεται ομοιόμορφα, αλλά να παρουσιάζει μια ισχυρότερη συγκέντρωση στο νότιο μισό και ένα «ψυχρό σημείο», το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί από την τρέχουσα κατανόηση της φυσικής. Μετά την ανάλυση των δεδομένων τα ευρήματα αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ύπαρξης ενός απείρου αριθμού συμπάντων, πέρα από το δικό μας.
Αν και ορισμένοι επιστήμονες παραμένουν επιφυλακτικοί σχετικά με τη θεωρία των άλλων κόσμων, τα ευρήματα αυτά μπορεί να αποτελέσουν έναυσμα για την αλλαγή της επικρατούσας άποψης πάνω στο ζήτημα.
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 24.09.13 12:51
Υπάρχουν πολλοί κόσμοι εκεί έξω; Ζούμε σε πολλά σύμπαντα ή είμαστε περιορισμένοι σε αυτό μόνο; Μπορούμε να τους εξηγήσουμε με τους νόμους των μαθηματικών και της φυσικής; Και αν ναι μπορούμε να τους αντιληφθούμε σε κάποιο επίπεδο;
Θέμα της επιστημονικής φαντασίας, μεταφυσική απορία αλλά και ζήτημα έρευνας σπουδαίων μαθηματικών και φυσικών ο κόσμος των πολλαπλών συμπάντων είναι πιθανό και πολύ, πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.
Ήδη σοβαρή υπόθεση της κβαντομηχανικής από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα έχει γίνει βάση για πολλές, σοβαρές επιστημονικές θεωρίες και συνεχίζει σήμερα, με όλο τον τεχνολογικό εξοπλισμό του 21ου αι. να γεννάει νέες. Την ιδέα πρωτοέριξε στην επιστημονική αρένα ο Hugh Everett, μεταπτυχιακός φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον ο οποίος πρότεινε την εφαρμογή των κβαντομηχανικών εξισώσεων σε όλα τα επίπεδα υποστηρίζονταν στην ουσία ένα «πολυσύμπαν» από παράλληλα σύμπαντα που θα κάλυπταν κάθε δυνατότητα της φυσικής.
Τα παράλληλα σύμπαντα του H. Everett
Ο Νίκος Ταμπάκης στο βιβλίο του Από τη Φυσική στη Μεταφυσική περιγράφει πολύ όμορφα την παράτολμη θεωρία που εισήγαγε ο φυσικός με τον τίτλο «Τα Φαντάσματα του Everett»:Ο Η. Everett ήταν ένας νεαρός φυσικός που δουλεύοντας τη διατριβή του στα 1957 είχε μια εξωφρενική ιδέα. Μια ιδέα που αν την άκουγαν οι συμφοιτητές του θα κάγχαζαν, όχι όμως και ο καθηγητής του, ο διάσημος φυσικός J. Wheeler. O Wheeler βρήκε την ιδέα του Everett συναρπαστική, την αγκάλιασε με το κύρος του και την προώθησε. ….Η εξωτική ιδέα του Everett ήταν πως υπάρχουν πολλοί πραγματικοί κόσμοι –ένας από τους οποίους είναι και αυτός που ζούμε- και στον καθένα τους πραγματώνεται και από ένα από τα πιθανά αποτελέσματα του Ψ! (ο όρος Ψ από την πιθανοκρατική εκδήλωση του περίφημου γάτου του Schrodinger στην διάσημη θεωρητική εξίσωση-πείραμα που στην ουσία προσπαθεί να λύσει το αίνιγμα «σωμάτιο ή κύμα» για τη φύση του μικρότερου σωματιδίου του φωτός και κατ’ επέκταση του κόσμου ολόκληρου) Για τον Everett o νεκροζώντανος γάτος μπορούσε να είναι σε έναν κόσμο ζωντανός και σε κάποιον άλλο νεκρός. Στη θεωρία του το Ψ εξελίσσεται με συνέχεια και καθένα από τα υπόλοιπα πιθανά αποτελέσματα εμφανίζεται επίσης συγχρόνως, όχι όμως στον κόσμο που ζούμε αλλά σε κάποιον άλλον άγνωστο κόσμο, και μάλιστα σε τόσους κόσμους όσους δίνει η πιθανότητα του αποτελέσματος όπως την υπολογίζει η σχολή της Κοπεγχάγης. Η ερμηνεία του Εverett γράφει ο Νίκος Ταμπάκης στο σημείο αυτό σταματά τις ενοχλητικές ερωτήσεις, δηλώνοντας ότι οι άπειροι αυτοί κόσμοι δεν είναι ανιχνεύσιμοι από τον κόσμο που ζούμε και γενικότερα δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Και σημειώνει πως αυτό που έκανε εντύπωση ήταν πως όσο κι αν φαίνεται εξωφρενική έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: από μαθηματικολογικής πλευράς δουλεύει θαυμάσια εξαφανίζοντας κάποια από τα ακατανόητα συμπεράσματα της κβαντικής φυσικής.
To Κομψό Σύμπαν του Greene και άλλες συναρπαστικές θεωρίες
Ένας από τους σύγχρονους επιστήμονες, ο φυσικός και υποστηρικτής της θεωρίας των χορδών Brian Greene έδωσε νέα διάσταση –ή μάλλον πολλές νέες διαστάσεις- της πραγματικότητας μέσα από τη θεωρία του «Κομψού Σύμπαντος» και με μια σειρά εξαιρετικών βιβλίων που πρότειναν το μοντέλο ενός πολυσύμπαντος μεγάλης πολυπλοκότητας και ομορφιάς. Εξετάζοντας τη θεωρία των χορδών, στην ουσία μια σύμμεικτη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν με τους μπλεγμένους νόμους της κβαντικής μηχανικής, ο Geene προτείνει ένα πολυσύμπαν 11 ξεχωριστών διαστάσεων με κορυφαίο το ultimate multiverse που περιέχει κάθε μαθηματικά πιθανό σύμπαν κάτω από οποιουσδήποτε νόμους της φυσικής. Ο κόσμος είναι σαν μια φέτα από ένα ολόκληρο καρβέλι ψωμί κι εμείς πιθανόν δεν ξέρουμε κάθε στιγμή από ποια φέτα τρώμε.
Ένας άλλος, εξίσου διάσημος φυσικός από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο David Deutsch υποστηρίζει πεισματικά από τη δεκαετία του ’90 την υπόθεση πως όλες οι βασικές εξισώσεις της κβαντομηχανικής προκύπτουν από τα μαθηματικά των παράλληλων συμπάντων. Ο Deutsch λέει ότι το σύμπαν μας αποτελείται από πολλαπλούς παράλληλους κόσμους- διαστάσεις που βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλο. Στη θεωρία του υπάρχουν κάποια σημεία που τα σύμπαντα αυτά «τέμνονται» ή «συναντιούνται». Αυτά είναι τα σημεία διακλάδωσης, εκεί όπου ένα σύμπαν χωρίζεται σε άλλα δύο και αυτό συμβαίνει τη στιγμή που γίνεται κάποια κβαντική επιλογή. Έχει μάλιστα προτείνει και ένα εφικτό, πρακτικό πείραμα όπου εντοπίζονται τα σημεία συμβολής των κβαντικών διακλαδώσεων τα οποία αποδεικνύουν την ύπαρξη των κρυμμένων μεταβλητών αυτής της άλλης διάστασης όπου κρύβεται το αθέατο, παράλληλο σύμπαν.
Στις παράδοξες θεωρίες που έχουν προταθεί είναι η ιδέα του πολυσύμπαντος-φούσκα που φέρει σαν σε θύλακες στο εσωτερικό του πολλαπλούς κόσμους. Η πιο πρόσφατη υπόθεση που παίρνει υπόψιν της τα στοιχεία από τον Ανιχνευτή Μικροκυματικής Ανισοτροπίας Wilkinson ο οποίος μετράει όλα τα στοιχεία της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας που διαχύθηκαν στον χώρο μετά την Μεγάλη Έκρηξη, το Μπινγκ Μπανγκ της Δημιουργίας εισάγει την ιδέα πως τα παράλληλα σύμπαντα και μπορούν πλέον να μετρηθούν και ότι συνεχίζουν να γεννιούνται διαρκώς από το πουθενά ευρισκόμενα σε συνεχή τροχιά σύγκρουσης μεταξύ, με τον χώρο ανάμεσά τους να διευρύνεται με μεγάλες ταχύτητες.
Τι σημαίνει για έναν άνθρωπο η ύπαρξη των παράλληλων συμπάντων;
Ωραίες όλες αυτές οι εξωτικές θεωρίες, αλλά τι μπορούν να σημαίνουν για τον άνθρωπο; Τι επίδραση μπορούν να έχει μια φυσική που μοιάζει να πλησιάζει πολύ επικίνδυνα την μεταφυσική; Πιθανόν μεγάλη. Ίσως αυτός ο κόσμος των παράλληλων κόσμων που κάπου τέμνονται ή συναντιούνται να εξηγεί, με τον παράξενο τρόπο πολλά από τα φαινόμενα πρόγνωσης, διαίσθησης, γνώσης του μέλλοντος που παρουσιάζονται από την αρχή του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο. Aκόμα, το διαρκές αίσθημα περιορισμού και ασφυξίας που ζει ο άνθρωπος στο όριο μιας ζωής, σε έναν πλανήτη, έναν χρόνο, έναν ορισμένο τόπο – μάλλον γιατί αισθάνεται πως ένα μέρος του μόνο ζει σε περιορισμένες δυνατότητες και ότι η ολότητα, που πιθανόν διεκπεραιώνεται σε κάποια παράλληλα σύμπαντα, πάντα θα του ξεφεύγει. Μπορεί και να υπάρχουν πολλαπλά αντίγραφα του εαυτού μας, καθένα από τα οποία αισθάνεται μοναδικό και υποθέτει ότι κατοικεί στη μία, αληθινή πραγματικότητα, όπως έγραφε ο Paul Davies στο έργο του Χρονομηχανές. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες πύλες μέσα από τις οποίες μπορούμε να εισέλθουμε σε αυτά τα παράλληλα σύμπαντα, να πάρουμε γνώσεις, εμπειρίες, να κάνουμε ταξίδια στον χρόνο χωρίς να ακυρώνουμε τους αιτιακοούς βρόγχους και να ζήσουμε μια πληρέστερη ζωή Ίσως να τη ζούμε ήδη και κάθε εμπειρία μας σε κάθε παράλληλο σύμπαν να επηρεάζει αυτό που αντιλαμβανόμαστε την κάθε στιγμή ως μία και μοναδική πραγματικότητα.
Τα άστρα γεννιούνται μέσα στο Σύμπαν. Είναι δυνατόν να συμβαίνει και το αντίστροφο; Μια νέα πραγματικά ανατρεπτική θεωρία αναφέρει ότι ο Κόσμος όπως τον γνωρίζουμε είναι ίσως προϊόν της κατάρρευσης ενός άστρου τεσσάρων διαστάσεων.
Η αναζήτηση για το πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και διάφορες θεωρίες έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα. Όλες αυτές οι θεωρίες είναι εντυπωσιακές και εξάπτουν τη φαντασία αλλά αυτή που ρίχνει τώρα στο τραπέζι μια ομάδα επιστημόνων από τον Καναδά είναι πραγματικά ανατρεπτική. Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία υποστηρίζουν ότι το Σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κοσμικό «σκουπίδι» ενός μεγαλύτερου και διαφορετικού σύμπαντος.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία το Σύμπαν (μας) σχηματίστηκε από τα υπολείμματα της ύλης που διασκορπίστηκε όταν ένα άστρο τεσσάρων διαστάσεων του μεγαλύτερου σύμπαντος κατέρρευσε και μετατράπηκε σε μελανή οπή. Ορισμένοι ειδικοί αναφέρουν ότι αυτό το σενάριο μπορεί να δώσει απάντηση στο άλυτο μέχρι στιγμής μυστήριο της ομοιομορφίας του Σύμπαντος.
Τη νέα θεωρία ανέπτυξαν επιστήμονες του Περιμετρικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής Γουότερλου στον Καναδά. Όπως αναφέρουν η θεωρία τους βασίστηκε σε μια ιδέα που είχε διατυπώσει διεθνής ομάδα επιστημόνων το 2000. Η ιδέα εκείνη ανέφερε ότι το δικό μας τρισδιάστατο σύμπαν είναι μια μεμβράνη που πλέει μέσα σε ένα γιγάντιο τετραδιάστατο σύμπαν. Οι επιστήμονες στον Καναδά προχώρησαν την ιδέα αυτή ένα βήμα περισσότερο.
Σκέφτηκαν ότι αν υπάρχει αυτό το τετραδιάστατο σύμπαν τότε μέσα σε αυτό θα περιέχονται και τετραδιάστατα άστρα. Η κατάρρευση αυτών των άστρων όπως συμβαίνει και στο δικό μας σύμπαν θα έχει ως συνέπεια την εκδήλωση μιας έκρηξης σουπερνόβα. Μια έκρηξη σουπερνόβα έχει ως αποτέλεσμα την εκτόξευση της ύλης των εξωτερικών στρωμάτων του άστρου στο διαστημικό κενό και τη μετατροπή των εσωτερικών στρωμάτων σε μια μελανή οπή.
Στο Σύμπαν οι μελανές οπές έχουν τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων», ένα «σημείο χωρίς επιστροφή» από όπου τίποτε (ούτε καν το φως) δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι μελανές οπές στο Σύμπαν έχουν ένα σφαιρικού σχήματος ορίζοντα γεγονότων. Οι τριών διαστάσεων μαύρες τρύπες του Σύμπαντος δημιουργούν ορίζοντες γεγονότων δύο διαστάσεων.
Η νέα θεωρία αναφέρει ότι σε ένα σύμπαν όπου υπάρχουν μελανές οπές τεσσάρων διαστάσεων ο ορίζοντας γεγονότων τους πιθανώς να είναι ένα αντικείμενο τριών διαστάσεων, μια δομή που οι επιστήμονες ονομάζουν υπερσφαίρα. Όταν οι ερευνητές πραγματοποίησαν προσομοιώσεις της κατάρρευσης ενός άστρου τεσσάρων διαστάσεων είδαν ότι η ύλη που εκτοξεύεται μπορεί να δημιουργήσει μια μεμβράνη τριών διαστάσεων. Η μεμβράνη αυτή περιβάλλει τον τρισδιάστατο ορίζοντα γεγονότων της μελανής οπής που έχει σχηματιστεί και μάλιστα είναι μια μεμβράνη που διαστέλλεται.
Έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανό το δικό μας σύμπαν να είναι στην πραγματικότητα μια υπερσφαίρα ενός άλλου σύμπαντος.
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 25.09.13 9:11
Δεν υπάρχει μόνο ένα σύμπαν, αλλά πάρα πολλά και μάλιστα το ένα σύμπαν «γεννάει» το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου. Επίσης, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανότατα ζούμε σε δέκα διαστάσεις, ενώ δεν αποκλείεται στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο εργαστήριο! Αυτά υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ο Φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος, εκπρόσωπος της χώρας μας στο CERN, διευθυντής Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προκεχωρημένων Ερευνών του Χιούστον (HARC) και διευθυντής ενός ερευνητικού τμήματος του World Laboratory στη Λωζάνη της Ελβετίας.
Ο Δημήτρης Νανόπουλος, καθηγητής Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας A&M (ΗΠΑ) και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, μίλησε χθες βράδυ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σχετικά με το πείραμα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) και την πειραματική διερεύνηση της ύπαρξης του Πολυσύμπαντος (multiverse). Ο καθηγητής παρουσίασε μερικές από τις νέες επιστημονικές ιδέες που ανέπτυξε πρόσφατα με την ερευνητική ομάδα του στο αμερικανικό πανεπιστήμιο και οι οποίες δίνουν μια πολύ συγκεκριμένη μορφή στην έννοια του Πολυσύμπαντος. Με βάση μαθηματικές εξισώσεις, εκτιμά ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα (ο αριθμός 10 με εκθέτη τον αριθμό 500!), σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας (SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις "μεγάλες" διαστάσεις - τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος - υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται "διπλωμένες" σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων. "Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε" είπε ο Δ. Νανόπουλος.
Η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχει διάφορες εκδοχές, μια από τις οποίες προωθεί σθεναρά ο Δ. Νανόπουλος. Τόνισε όμως ότι μια τέτοια θεωρία έχει νόημα μόνο αν καταστεί δυνατό να αποδειχτεί πειραματικά και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο επιταχυντής του CERN, για τον οποίο είπε ότι πλέον "δουλεύει ρολόι", αν και οι φυσικοί που αναλύουν τις συγκρούσεις των σωματιδίων, είναι αναγκασμένοι "να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα".
Σύμφωνα με τον Έλληνα επιστήμονα, κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το δικό μας) μέσα στο πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι, έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα. Το ένα σύμπαν "γεννάει" το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου.
Ο Δ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι τα άλλα σύμπαντα που απαρτίζουν το πολυσύμπαν, οι "φυσαλίδες της πραγματικότητας", όπως τα χαρακτήρισε, είναι δυνατό να βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους (κυριολεκτικά δίπλα μας!), αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν. Δεν απέκλεισε όμως ότι ίσως είναι δυνατό να γίνει μετάβαση από το ένα σύμπαν στο άλλο. Με λίγη δόση χιούμορ, ανέφερε ότι "θα έπρεπε να παρακαλάμε να μην ξυπνήσουμε ένα πρωί και γίνει ξαφνική ολική μεταβολή, για παράδειγμα περάσουμε από ένα σύμπαν με τέσσερις ("μεγάλες") σε ένα άλλο με έξι διαστάσεις". Δεν απέκλεισε μάλιστα ότι κάποια σύμπαντα θα μπορούσαν π.χ. να αποτελούν δημιούργημα ενός "χάκερ" σε κάποιο άλλο σύμπαν. Αν τελικά αποδειχτεί η θεωρία του πολυσύμπαντος, τότε "θα καταλαβαίνουμε τον μηχανισμό παραγωγής συμπάντων", οπότε, όπως είπε, όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, "είναι πιθανό στο μέλλον να δημιουργηθεί ένα σύμπαν στο εργαστήριο" ("και δεν είμαι τρελός…", φρόντισε να διευκρινίσει!).
Ο Έλληνας φυσικός επιτέθηκε στους υπέρμαχους της "ανθρωπικής Αρχής" (που λένε ότι το σύμπαν είναι "κομμένο και ραμμένο" στα μέτρα των ανθρώπων), αντιτείνοντας ότι "δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς", ενώ χαρακτήρισε τη θεωρία του πολυσύμπαντος "το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τελεολογίας". Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε ότι δεν έχει χάσει το νόημα της η αναζήτηση μιας "ενοποιημένης θεωρίας του παντός" στην Φυσική, όμως δεν θα αφορά παρά μια λύση μοναδική για το δικό μας σύμπαν και τίποτε περισσότερο.
Τέλος, απαντώντας σχετικά με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της θεωρίας του πολυσύμπαντος, είπε ότι παραπέμπει σε "ένα νέο Διαφωτισμό" που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα. Ακόμα, αρνήθηκε ότι υπάρχουν φραγμοί και όρια στις δυνατότητες του ανθρώπινου νου να συλλάβει την πραγματικότητα του σύμπαντος, εκτός από τα αναπόφευκτα ποσοτικά όρια στη συσσώρευση γνώσης στο μυαλό του ανθρώπου, όμως γι' αυτό, όπως είπε, υπάρχουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ως συμπαραστάτες μας, ενώ στο μέλλον η σχέση τους με τους ανθρώπους θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο στενή.
► Ο Δ. Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948, σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ της Αγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του (Ph.D), το 1973, στη Θεωρητική Φυσική των Υψηλών Ενεργειών. Διετέλεσε ερευνητής στο CERN και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Διετέλεσε επίσης ερευνητής στη σχολή Ecole Normale Superieure στο Παρίσι, καθώς και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ. Από το 1989, είναι καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας A&M και από το 2002 κατέχει την έδρα Μίτσελ-Χιπ της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. Είναι επίσης Διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προκεχωρημένων Ερευνών του Χιούστον (HARC), ενώ διευθύνει επίσης ένα ερευνητικό τμήμα του World Laboratory στη Λωζάνη της Ελβετίας. Το 1997, εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Από τον Ιανουάριο του 2005 είναι εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο CERN, ενώ υπήρξε επίσης πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (Ε.Σ.Ε.Τ.) από το 2005 έως το 2009 και εθνικός εκπρόσωπος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) από το 2005 έως το 2006.
(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 25.09.13 9:17
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 25.09.13 9:23
«SciencePedia»
Η πρώτη ερασιτεχνική - Εγκυκλοπαιδική Διαδικτυακή Πύλη στο ελληνόγλωσσο Internet.
The first Greek wiki - Encyclopedical Portal
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 25.09.13 9:48
Στο πολυσύμπαν τα παράλληλα σύμπαντα γεννούν παράλληλα σύμπαντα που γεννούν παράλληλα σύμπαντα. Ξενάγηση στην πιο υπερβατική θεωρία της φυσικής που μοιάζει να έχει λύσεις για όλα: από την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας ως τη σχετικότητα του χρόνου
Δίνοντας λύσεις σε βασανιστικά ερωτήματα, το Πολυσύμπαν, αν και «άπιαστο», φαίνεται να έχει πολλές αρετές. Παρ΄ όλα αυτά αρκετοί επιστήμονες- και όχι μόνο ο κ. Έλις- θεωρούν αυτή την ιδέα επικίνδυνη. Η κύρια αιτία ανησυχίας είναι το γεγονός ότι προϋποθέτει την ύπαρξη ενός πλήθους μη παρατηρήσιμων συμπάντων, κάτι το οποίο σημαίνει ότι η όλη ιδέα είναι ανεπίδεκτη εξέτασης. Αν κάτι τόσο θεμελιώδες είναι ανεπίδεκτο εξέτασης, υποστηρίζει ο κ. Ελις, τότε υπονομεύονται τα ίδια τα θεμέλια της επιστήμης. Δεν έχουν όμως όλοι οι φυσικοί την ίδια γνώμη... Τα τελευταία ευρήματα φαίνεται μάλιστα πως δικαιώνουν τους «αιρετικούς»!
Μπορούμε να συγκρίνουμε τα άπειρα;
Ενας από τους προσκεκλημένους στο πάρτι του κ. Ελις, οΡαφαέλ Μπουσό του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ ανακάλυψε τους τελευταίους μήνες έναν τρόπο για να παρακαμφθεί το πρόβλημα των μη παρατηρήσιμων συμπάντων. Ξαφνικά κατόρθωσε να μετατρέψει το Πολυσύμπαν, από προβληματική εικασία που απειλούσε να ανατρέψει την επιστήμη, σε μια θεωρία που υπόσχεται προβλέψεις τις οποίες μπορούμε να εξετάσουμε. Οι ανακαλύψεις του δείχνουν στους φυσικούς έναν δρόμο προς τον υπέρτατο στόχο, την ένωση της κβαντομηχανικής και της βαρύτητας σε μια ξεκάθαρη θεωρία των πάντων.
Το επίτευγμα του κ. Μπουσό είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό επειδή πέτυχε εκεί όπου πολλοί άλλοι είχαν προσπαθήσει αλλά είχαν αποτύχει. Το βασικό πρόβλημα που συναντούσαν ήταν το εξής: σαν την κβαντομηχανική και τη θερμοδυναμική, η κοσμολογία του Πολυσύμπαντος αποτελεί μια άσκηση στη στατιστική. Για ένα σύμπαν μέσα στο Πολυσύμπαν δεν μπορεί κανείς να προβλέψει ποια θα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του - πόση σκοτεινή ενέργεια θα περιέχει, ας πούμε. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να υπολογίσει τις πιθανότητες που υπάρχουν να φαίνεται έτσι όπως φαίνεται βάσει του πόσο πιθανό είναι να υπάρχει ένα σύμπαν με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά μέσα στο Πολυσύμπαν. Ο υπολογισμός των πιθανοτήτων απαιτεί όμως ένα «μέτρο»- ένα μαθηματικό εργαλείο που να λέει πώς θα προσδιοριστούν οι σχετικές πιθανότητες. Και το να βρει κανείς ένα σωστό μέτρο για το Πολυσύμπαν είναι κάθε άλλο παρά εύκολο. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα σε ένα άπειρο Πολυσύμπαν ό,τι μπορεί να συμβεί θα συμβεί- για άπειρες φορές. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η πιθανότητα χάνει κάθε νόημα.«Πώς να συγκρίνεις τα άπειρα;»ρωτάει οΑντρέ Λίντε του Πανεπιστημίου Στάνφορντ.
Η «λάθος» στιγμή Πριν από την εργασία του κ. Μπουσό, η κοινώς αποδεκτή προσέγγιση ήταν να επιλέγει κανείς ένα «στιγμιότυπο» του Πολυσύμπαντος σε μια δεδομένη χρονική στιγμή και να υπολογίζει τα χαρακτηριστικά όλων των παράλληλων συμπάντων που υπάρχουν μέσα σε αυτό σημειώνοντας πόσες διαφορετικές τιμές εμφανίζονται για την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας. Στη συνέχεια μπορούσε κανείς να υπολογίσει κατά προσέγγιση τις σχετικές πιθανότητες του Πολυσύμπαντος καθώς αυτό αναπτύσσεται στον χρόνο μαζί με τον άπειρο αριθμό παράλληλων συμπάντων του.
Δυστυχώς σε αυτή την προσέγγιση υπάρχει ένα μεγάλο κενό, το οποίο συνοψίζεται στο «σε μια δεδομένη στιγμή»: σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας τουΑϊνστάιν, η φράση αυτή αφαιρεί κάθε νόημα από το όλο εγχείρημα. Το πρόβλημα προκύπτει από την παρατήρηση του Αϊνστάιν ότι τα ρολόγια «τρέχουν» διαφορετικά για τους διαφορετικούς παρατηρητές. Δύο γεγονότα που είναι ταυτόχρονα για μένα δεν είναι ταυτόχρονα για εσάς, οπότε οι τρόποι «χρονικής διαίρεσης» του Πολυσύμπαντος είναι άπειροι. Κανένας δεν είναι περισσότερο «αληθινός» από οποιονδήποτε άλλον, επομένως δεν υπάρχει λόγος να προτιμήσει κανείς μια χρονική διαίρεση έναντι μιας άλλης- και οι διαφορετικές χρονικές στιγμές μπορούν να οδηγήσουν σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα.
Ξεχάστε το «μάτι του Θεού» Η προσέγγιση αυτή προϋποθέτει την ιδέα ότι το Πολυσύμπαν μπορεί να περιγραφεί χωρίς να υπάρχει παρατηρητής, από μια εξωτερική, συνολική άποψη, σαν αυτήν που θα είχε το «μάτι του Θεού». Ο κ. Μπουσό συνειδητοποίησε ότι αυτό ακριβώς οδηγούσε σε όλα αυτά τα προβληματικά άπειρα. Αποφάσισε λοιπόν να υπολογίσει τις πιθανότητες με βάση αυτά που οποιοσδήποτε παρατηρητής μπορεί να δει μέσα από το δικό του σύμπαν.
Η κβαντομηχανική μάς λέει ότι το κενό του Διαστήματος δεν είναι άδειο: αντιθέτως, σφύζει από ενέργεια. Επίσης μας λέει ότι, αργά ή γρήγορα, οποιοδήποτε δεδομένο σύμπαν θα αποσυντεθεί αυτογενώς δίνοντας τη θέση του σε ένα άλλο με μικρότερη ενέργεια. Πράγματι οι περισσότεροι κοσμολόγοι βλέπουν τη Μεγάλη Εκρηξή μας ακριβώς σαν ένα τέτοιο γεγονός, κατά τη διάρκεια του οποίου το κενό στο οποίο ζούμε γεννήθηκε από ένα κενό μεγαλύτερης ενέργειας που αποτελούσε ένα σύμπαν προγενέστερο από το δικό μας. Αυτό το οποίο έχει σημασία εδώ ωστόσο είναι ότι υπάρχει μια πληθώρα πιθανών συμπάντων τα οποία μπορούν να γεννηθούν με αυτόν τον τρόπο- το καθένα με τη δική του πιθανότητα. Προσθέτοντας όλες αυτές τις πιθανότητες ο κ. Μπουσό μπόρεσε να υπολογίσει τις πιθανότητες του παρατηρητή καταλήγοντας σε ένα σύμπαν με ένα συγκεκριμένο σύνολο χαρακτηριστικών.
Με αυτή την προσέγγιση ο κ. Μπουσό κατόρθωσε να εξαγάγει πιθανότητες για πράγματα όπως η σκοτεινή ενέργεια σε οποιοδήποτε δεδομένο σύμπαν, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε μια γενική άποψη χωρίς παρατηρητή ή σε εικασίες για το τι θα μπορούσε να συμβαίνει σε ασύνδετα παράλληλα σύμπαντα έξω από το οπτικό μας πεδίο. Ονομάζει την προσέγγισή του «αιτιώδες διορθωτικό μέτρο» και το σημαντικό είναι ότι λειτουργεί. Τη χρησιμοποίησε για να προβλέψει την τιμή της σκοτεινής ενέργειας που θα έπρεπε να βλέπουμε στο δικό μας Σύμπαν και κατέληξε σε ένα αποτέλεσμα το οποίο προσεγγίζει κατά πολύ την τιμή που παρατηρείται.
Βρήκαμε λοιπόν τη λύση; Οχι ακριβώς. Το πρόβλημα με το αιτιώδες διορθωτικό μέτρο είναι ότι το αποτέλεσμα εξαρτάται από την ενέργεια του κενού του Σύμπαντος με το οποίο ξεκινά ο υπολογισμός. Και μια τέτοια αυθαιρεσία αποτελεί ανάθεμα για τους φυσικούς.
Το ολόγραμμα που τα λέει όλα [Είναι το Σύμπαν μας μοναδικό ή αποτελεί τμήμα ενός «Πολυσύμπαντος» με άπειρα παράλληλα σύμπαντα σαν φυσαλίδες; ] Είναι το Σύμπαν μας μοναδικό ή αποτελεί τμήμα ενός «Πολυσύμπαντος» με άπειρα παράλληλα σύμπαντα σαν φυσαλίδες; Ενώ ο κ. Μπουσό εργαζόταν σε αυτά που βλέπει ένας παρατηρητής μέσα στο Πολυσύμπαν, ένας κοσμολόγος, οΑλεξάντερ Βιλένκιντου Πανεπιστημίου Ταφτς της Βοστώνης, διατύπωνε μιαν άλλη προσέγγιση. Μαζί με τονΖάουμε Γκάμγκατου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης αναζήτησε ενδείξεις για την εξαγωγή του μέτρου σε μια προηγούμενη δουλειά του αργεντινού φυσικούΧουάν Μαλντασένα του Ινστιτούτου Προωθημένων Μελετών του Πανεπιστημίου του Πρίνστον.
Ο κ. Μαλντασένα εξέταζε τη Θεω ρία των Χορδών για την κατασκευή μοντέλων συμπάντων όταν έκανε μια εκπληκτική ανακάλυψη. Βρήκε ένα μοντέλο ενός σύμπαντος με παράξενο σχήμα και πέντε διαστάσεις, το οποίο ήταν ακριβώς ισοδύναμο με ένα απλούστερο μοντέλο στο τετραδιάστατο όριό του. Αυτό αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα της λεγομένης «Ολογραφικής Αρχής», της ιδέας ότι σε ένα σύμπαν με οποιονδήποτε αριθμό διαστάσεων όλα τα φυσικά χαρακτηριστικά του εσωτερικού του μπορούν να κωδικοποιηθούν στο εξωτερικό όριό του περίπου κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ένα δισδιάστατο ολόγραμμα πιστωτικής κάρτας κωδικοποιεί όλες τις πληροφορίες που αφορούν ένα τρισδιάστατο αντικείμενο.
Ο κ. Βιλένκιν και ο κ. Γκάμγκα σκέφτηκαν ότι συνολικά το Πολυσύμπαν θα πρέπει αντίστοιχα να έχει μια ολογραφική εικόνα στο όριό του. Στην περίπτωση αυτή ωστόσο το όριο δεν αποτελεί ένα σύνορο στον χώρο αλλά στον χρόνο, απείρως μακριά στο μέλλον. Θα μπορούσε το μέτρο του Πολυσύμπαντος να κρύβεται εκεί;
Η απίστευτη σύγκλιση Ο κ. Μπουσό προβληματίστηκε. Αν και πίστευε ότι το αιτιώδες διορθωτικό μέτρο του είχε πιο ευοίωνες προοπτικές, αποφάσισε να δει τι θα συνέβαινε αν προσπαθούσε να εξαγάγει ένα μέτρο για το Πολυσύμπαν μελετώντας το όριό του.«Ηθελα να βρω έναν ξεκάθαρο τρόπο μεταφοράς αυτών που μάθαμε από τον Μαλντασένα στο Πολυσύμπαν»λέει.
Οπως αποδείχθηκε, το να εστιάζει κανείς σε ένα τμήμα του ορίου είναι αντίστοιχο με το να επιλέγει διαφορετικά, πεπερασμένα χρονικά τμήματα στο εσωτερικό του Πολυσύμπαντος. Για να το καταλάβετε, φανταστείτε ότι στέκεστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με την πλάτη γυρισμένη στον έναν τοίχο. Ανάβετε έναν φακό ο οποίος δημιουργεί έναν μεγάλο φωτεινό κύκλο στον απέναντι μακρινό τοίχο. Οσο προχωρείτε προς τον απέναντι τοίχο, ο φωτεινός κύκλος μικραίνει. Οσο περισσότερο απομακρύνεστε από τον τοίχο από τον οποίο ξεκινήσατε, τόσο μικρότερη γίνεται η φωτεινή περιοχή. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια ξεκάθαρη σχέση ανάμεσα στις περιοχές του μελλοντικού σας ορίου και στην απόσταση από το σημείο εκκίνησής σας. Με ανάλογο τρόπο μια συγκεκριμένη περιοχή του ορίου του Πολυσύμπαντος συνδέεται με έναν δεδομένο χρόνο στο εσωτερικό του.
Το ισχυρό σημείο αυτής της προσέγγισης είναι ότι παρακάμπτει το πρόβλημα που έχει θέσει ο Αϊνστάιν, αυτό του χρόνου ο οποίος είναι σχετικός για κάθε διαφορετικό παρατηρητή. Εδώ το όριο μας λέει ποιο παράλληλο σύμπαν υπήρχε σε έναν δεδομένο χρόνο. Γνωρίζοντας αυτό, μπορεί να αρχίσει κανείς να συγκρίνει σύμπαντα και να υπολογίσει την πιθανότητα του να βρει ένα με μια δεδομένη τιμή σκοτεινής ενέργειας, για παράδειγμα.
Καθώς ο κ. Μπουσό μελετούσε αυτό το μέτρο παρατήρησε κάτι εκπληκτικό. Το «συνολικό μέτρο» στο οποίο είχε καταλήξει χρησιμοποιώντας την ολογραφική αναπαράσταση του Πολυσύμπαντος και του μελλοντικού ορίου του ήταν ακριβώς ισοδύναμο με το αιτιώδες διορθωτικό μέτρο που είχε ήδη εξαγάγει εξετάζοντας απλώς τι μπορεί να δει ένας μεμονωμένος παρατηρητής. Οι δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις αποδείχθηκαν δύο διαφορετικοί τρόποι για να δει κανείς την ίδια υποκείμενη πραγματικότητα: η μία εξετάζει ένα σύνολο πιθανών θεωριών για έναν μεμονωμένο παρατηρητή, η άλλη συνολικά την άπειρη ιστορία ενός απείρου αριθμού ασύνδετων παράλληλων συμπάντων.
Δύο άνθρωποι με δεκανίκια... «Αυτό ήταν πραγματικά εκπληκτικό» λέει ο κ. Μπουσό.«Για μένα ήταν απίστευτο όταν συνειδητοποίησα ότι τα δύο μέτρα δίνουν ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες». Αυτή η ισοδυναμία αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμη, καθώς οι αδυναμίες του ενός μέτρου αποτελούν τα δυνατά σημεία του άλλου και το αντίστροφο.«Είναι σαν δύο άνθρωποι με δεκανίκια που στηρίζουν ο ένας τον άλλον»συμπληρώνει.
Ενώ λοιπόν στο αιτιώδες διορθωτικό μέτρο οι απαντήσεις εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα σύμπαντα από τα οποία ξεκινά ο παρατηρητής, το συνολικό μέτρο δεν πάσχει από αυτή την ασάφεια. Στο Πολυσύμπαν, τα παράλληλα σύμπαντα γεννούν παράλληλα σύμπαντα που γεννούν παράλληλα σύμπαντα, έτσι ώστε οι αρχικές συνθήκες γρήγορα χάνονται μέσα στο πλήθος και δεν έχουν πια σημασία όταν πρέπει να υπολογιστούν οι πιθανότητες. Στην πραγματικότητα η συνολική εικόνα καθορίζει ποιο θα πρέπει να είναι το κενό έναρξης της προσέγγισης του αιτιώδους διορθωτικού μέτρου.
Από την άλλη πλευρά, ενώ το συνολικό μέτρο πάσχει από το πρόβλημα της «διπλής πληροφορίας», το αιτιώδες διορθωτικό μέτρο του κ. Μπουσό το παρακάμπτει με επιτυχία.
Τα επακόλουθα μπορεί να είναι τεράστιας σημασίας. Τα δύο ισοδύναμα μέτρα δεν προσέφεραν μόνο μια πρόβλεψη για τη σκοτεινή ενέργεια του δικού μας Σύμπαντος η οποία ταιριάζει με τις παρατηρήσεις, αλλά είναι και τα δύο εμπνευσμένα με διαφορετικό τρόπο από την Ολογραφική Αρχή. Αυτό υποδηλώνει ότι η Ολογραφική Αρχή θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια θεωρία κβαντικής βαρύτητας- την πολυπόθητη Θεωρία των Πάντων που αντικατοπτρίζει τη δυναμική του Σύμπαντος.«Εξετάζοντας το πρόβλημα του μέτρου φαίνεται ότι αποκτούμε γνώσεις, ίσως απρόσμενα,γύρω από άλλα,εξίσου βαθιά μυστήρια, κυρίως το πώς να διατυπώσουμε την κβαντική θεωρία του Πολυσύμπαντος» λέει ο κ. Μπουσό.
Ακόμη και ο κ. Ελις έχει εντυπωσιαστεί από αυτά τα αποτελέσματα. «Είναι ένα χρήσιμο και ενδιαφέρον τεστ συνέπειας που βασίζεται σε γοητευτικές αλλά εικοτολογικές θεωρίες της φυσικής»λέει. Υπάρχει επίσης ένα ακόμη σημαντικό επακόλουθο. Αν η ισοδυναμία του κ. Μπουσό ισχύει, τότε όχι μόνο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μέτρο της για να κάνουμε πραγματικές, εξετάσιμες προβλέψεις, αλλά μπορούμε επίσης να κάνουμε υπολογισμούς στο Πολυσύμπαν χωρίς καν να αναφερθούμε σε μη παρατηρήσιμα σύμπαντα που κρύβονται πέρα από τον κοσμικό μας ορίζοντα. Ολα όσα χρειαζόμαστε να ξέρουμε για το Πολυσύμπαν μπορεί να βρίσκονται εδώ, μέσα στο Σύμπαν μας.
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΕΦΑΝΤΑ Ο ταν οΣτίβεν Χόκινγκυπολόγισε ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ενέργεια και τελικά εξατμίζονται, δημιούργησε ένα βασανιστικό ερώτημα: Τι γίνονται οι πληροφορίες για την ύλη που έχει πέσει μέσα τους; Αν διαφεύγουν πίσω στο Σύμπαν, θα πρέπει να τρέχουν με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός, παραβιάζοντας τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αν εξαφανίζονται, παραβιάζουν ένα θεμελιώδες αξίωμα της κβαντομηχανικής. Αυτή η σπαζοκεφαλιά είναι γνωστή ως το παράδοξο της απώλειας πληροφορίας των μαύρων οπών.
Η απάντηση έρχεται από τη θεωρία που είναι γνωστή ως Ολογραφική Αρχή, η οποία υποστηρίζει ότι η φυσική στο εσωτερικό μιας περιοχής χωροχρόνου είναι ισοδύναμη με τη φυσική στο όριο αυτής της περιοχής. Μπορείτε να φανταστείτε μια μαύρη τρύπα ως ισοδύναμη ενός καυτού αερίου με συνηθισμένα σωματίδια στο όριο του Σύμπαντος. Εφόσον ένα καυτό αέριο συνηθισμένων σωματιδίων δεν χάνει ποτέ τις πληροφορίες του, το ίδιο ισχύει και για μια μαύρη τρύπα.
Το μάθημα από την Ολογραφική Αρχή είναι ότι κανένας παρατηρητής δεν θα πρέπει ποτέ να βλέπει πληροφορίες να εξαφανίζονται από το Σύμπαν. Αν η Αλίκη κοιτάζει από απόσταση έναν ελέφαντα να πέφτει σε μια μαύρη τρύπα, θα τον δει να πλησιάζει τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, όπου θα αποτεφρώνεται από την ακτινοβολία Χόκινγκ, και να επιστρέφει προς το μέρος της σαν ένας θλιβερός σωρός στάχτης. Εν τω μεταξύ ο Μπομπ, ο οποίος πέφτει μαζί με τον ελέφαντα μέσα στη μαύρη τρύπα, θα βλέπει τον ελέφαντα να διασχίζει τον ορίζοντα σώος και να ζει κανονικότατα έως ότου πέσει στη μοναδικότητα του πυρήνα της μαύρης τρύπας.
Σύμφωνα με την Ολογραφική Αρχή, και οι δύο ιστορίες πρέπει να είναι αληθινές. Πώς όμως μπορεί ο ελέφαντας να είναι ένας σωρός στάχτης έξω από τον ορίζοντα και ζωντανός μέσα στη μαύρη τρύπα; Θα έλεγε κανείς ότι ο ελέφαντας έχει κλωνοποιηθεί, οι νόμοι της φυσικής όμως απαγορεύουν τέτοιου είδους «διπλές» πληροφορίες.
Ο κοσμολόγος Ραφαέλ Μπουσό θεωρεί ότι το παράδοξο προκύπτει από τη λανθασμένη ιδέα ότι μπορούμε να περιγράψουμε ταυτοχρόνως τι συμβαίνει τόσο μέσα όσο και έξω από τον ορίζοντα, ενώ στην πραγματικότητα κανένας μεμονωμένος παρατηρητής δεν μπορεί να δει ταυτόχρονα και τα δύο. Με άλλα λόγια, για να έχει νόημα η φυσική, η περιγραφή του Σύμπαντος θα πρέπει να περιοριστεί σε αυτό που ένας μεμονωμένος παρατηρητής μπορεί να δει. Η προσέγγιση είναι εντελώς διαφορετική από την παλιά ιδέα ότι μπορούμε να περιγράψουμε ολόκληρο το Σύμπαν από μια συνολική, εξωτερική και χωρίς παρατηρητή άποψη σαν αυτήν που θα είχε το «μάτι του Θεού».
Το να μιλάμε για το Πολυσύμπαν σαν αυτό να μπορεί να παρατηρηθεί ολόκληρο μονομιάς, υποστηρίζει ο κ. Μπουσό, οδηγεί σε μία ακόμη μεγαλύτερη ασυναρτησία από το να προσπαθούμε να περιγράψουμε ταυτοχρόνως τι συμβαίνει μέσα και έξω από τον ορίζοντα μιας μαύρης τρύπας.
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 25.09.13 10:11
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 19.10.13 12:33
The Multiverse Theory
Anyone who has not spent the last ten years on a desert island, has at least once heard of “the multiverse”, or parallel universes. As many of us have seen, parallel words, in theory, are worlds very similar to ours, with little (or in some cases, large) changes or differences. The multiverse theory speculates that there could exist an infinite number of these alternate realities.
What’s the point? In a parallel reality you have already killed the dinosaurs, and you are lying under the ground at a depth of eight feet (because that’s what happened there.) In the other you might be a powerful dictator. In another you might never have even been born since your parents never met. Now that’s a memorable image.
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
Θέμα: Απ: Παράλληλα Σύμπαντα : Parallel Universes 26.03.14 21:51
Big Bang Discovery Opens Doors to the "Multiverse"
Bored with your old dimensions—up and down, right and left, and back and forth? So tiresome. Take heart, folks. The latest news from Big Bang cosmologists offers us some relief from our humdrum four-dimensional universe.
Gravitational waves rippling through the aftermath of the cosmic fireball, physicists suggest, point to us inhabiting a multiverse, a universe filled with many universes. (See: "Big Bang's 'Smoking Gun' Confirms Early Universe's Exponential Growth.")
That's because those gravitational wave results point to a particularly prolific and potent kind of "inflation" of the early universe, an exponential expansion of the dimensions of space to many times the size of our own cosmos in the first fraction of a second of the Big Bang, some 13.82 billion years ago.
"In most models, if you have inflation, then you have a multiverse," said Stanford physicist Andrei Linde. Linde, one of cosmological inflation's inventors, spoke on Monday at the Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics event where the BICEP2 astrophysics team unveiled the gravitational wave results.
Essentially, in the models favored by the BICEP2 team's observations, the process that inflates a universe looks just too potent to happen only once; rather, once a Big Bang starts, the process would happen repeatedly and in multiple ways. (Learn more about how universes form in "Cosmic Dawn" on the National Geographic website.)
"A multiverse offers one good possible explanation for a lot of the unique observations we have made about our universe," says MIT physicist Alan Guth, who first wrote about inflation theory in 1980. "Life being here, for example."
