| | Ανδρέας Κάλβος | |
| | Συγγραφέας | Μήνυμα |
---|
Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| | | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| Θέμα: Απ: Ανδρέας Κάλβος 03.12.10 20:59 | |
| Ἀνδρέας Κάλβος - Ὠδαί
Ὄσσα δὲ μὴ πεφίληκε Ζεύς, ἀτύζονται βοᾶν Πιερίδων ἀΐοντα, Γᾶν τε καὶ πόντον κατ᾿ ἀμαιμάκετον.
(Πινδάρου Πύθεια α´.) [ΠPOΛOΓOΣ]
Πολυτέκνου θεᾶς, ὦ Μνημοσύνης θρέμματα πτερωτά, χαραὶ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τῶν μακάρων Ὀλυμπίων ἀείμνηστα κ᾿ εὐτυχῆ δῶρα· ἐπὶ τὰ νῶτα ἀκάμαντα τῶν ζεφύρων, πετάξατε ταχέως. 5 Ἐσᾶς προσμένει ἡ γῆ μου· ἐκεῖ τὰ σφάγια, καὶ τ᾿ ἄνθη ἐκεῖ πλουτίζουσι, καὶ ἡ σμύρνα, χιλίους ναούς· τοὺς ἔκτισαν ἀνίκητα τῆς ἱερᾶς Ἐλευθερίας τὰ χέρια.
Ἦλθεν ἡ ποθητὴ ὥρα· στολίζουσι 10 τὴν κεφαλὴν σεβάσμιον τῆς Ἑλλάδος ἡ δάφναι, φύλλα ἀμάραντα θριάμβων· καὶ σεῖς χρυσά, σεῖς ἀμβροσίοδμα ρόδα τοῦ παραδείσου ἐλικωνίου, συμπλέξατε σήμερον τὸν ἁγνὸν στέφανον· μόνη, 15 ἁμάργαρος, ὁλόγυμνος, αὐτάγγελτος, τὸ καθαρὸν τοῦ οὐρανοῦ ἀναβαίνει ἡ Ἀρετή· ἀλλ᾿ ἂν ἡ Πιερίδες τὴν λαμπρᾶν τῆς χαρίσωσιν ἀκτίνα ἀφθόνητος τιμᾶται· ἐπαινουμένη 20 τοὺς ἐπιγείους χοροὺς τότε δὲν φεύγει.
ΛΥΡΑ ᾨδὴ Πρώτη. Ὁ Φιλόπατρις στροφὴ α´.
Ὦ φιλτάτη πατρίς, ὦ θαυμασία νῆσος, Ζάκυνθε· σὺ μοῦ ἔδωκας τὴν πνοήν, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος τὰ χρυσὰ δῶρα! 5 β´.
Καὶ σὺ τὸν ὕμνον δέξου· ἐχθαίρουσιν οἱ Ἀθάνατοι τὴν ψυχήν, καὶ βροντάουσιν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν ἀχαρίστων. 10 γ´.
Ποτὲ δὲν σὲ ἐλησμόνησα, ποτέ· - Καὶ ἡ τύχη μ᾿ ἔρριψε μακρὰ ἀπόσε· μὲ εἶδε τὸ πέμπτον τοῦ αἰῶνος εἰς ξένα ἔθνη. 15 δ´.
Ἀλλὰ εὐτυχής, ἢ δύστηνος ὅταν τὸ φῶς ἐπλούτη τὰ βουνά, καὶ τὰ κύματα, σὲ ἐμπρὸς τῶν ὀφθαλμῶν μου πάντοτες εἶχον. 20 ε´.
Σύ, ὅταν τὰ οὐράνια ρόδα μὲ᾿ τὸ ἀμαυρότατον πέπλον σκεπάζῃ ἡ νύκτα, σὺ εἶσαι τῶν ὀνείρων μου ἡ χαρὰ μόνη. 25 ς´.
Τὰ βήματά μου ἐφώτισε ποτὲ εἰς τὴν Αὐσονίαν, γῆ μακαρία, ὁ ἥλιος· κεῖ καθαρὸς ὁ ἀέρας πάντα γελάει. 30 ζ´.
Ἐκεῖ ὁ λαὸς ηὐτύχησεν· ἐκεῖ ἡ Παρνάσιαι κόραι χορεύουν, καὶ τὸ λύσιον φύλλον αὐτῶν τὴν λύραν κεῖ στεφανώνει. 35 η´.
Ἄγρια, μεγάλα τρέχουσι τὰ νερὰ τῆς θαλάσσης, καὶ ρίπτονται, καὶ σχίζονται βίαια ἐπὶ τοὺς βράχους ἀλβιονείους. 40 θ´.
Ἀδειάζει ἐπὶ τὰς ὄχθας τοῦ κλεινοῦ Ταμησσοῦ, καὶ δύναμιν, καὶ δόξαν, καὶ πλοῦτον ἀναρίθμητον τὸ ἀμαλθεῖον. 45 ι´.
Ἐκεῖ τὸ αἰόλιον φύσημα μ᾿ ἔφερεν· ἡ ἀκτῖνες μ᾿ ἔθρεψαν, μ᾿ ἐθεράπευσαν τῆς ὑπεργλυκυτάτης ἐλευθερίας. 50 ια´.
Καὶ τοὺς ναούς σου ἐθαύμασα τῶν Κελτῶν ἱερὰ πόλις· τοῦ λόγου ποία, ποία εἰς ἐσὲ τοῦ πνεύματος λείπει ἀφροδίτη; 55 ιβ´.
Χαῖρε Αὐσονία, χαῖρε καὶ σὺ Ἀλβιών, χαιρέτωσαν τὰ ἔνδοξα Παρίσια· ὡραία καὶ μόνη ἡ Ζάκυνθος μὲ κυριεύει. 60 ιγ´.
Τῆς Ζακύνθου τὰ δάση, καὶ τὰ βουνὰ σκιώδη, ἤκουον ποτὲ σημαίνοντα τὰ θεῖα τῆς Ἀρτέμιδος ἀργυρᾶ τόξα. 65 ιδ´.
Καὶ σήμερον τὰ δένδρα, καὶ τὰς πηγὰς σεβάζονται δροσερὰς οἱ ποιμένες· αὐτοῦ πλανῶνται ἀκόμα ἡ Νηρηΐδες. 70 ιε´.
Τὸ κῦμα ἰώνιον πρῶτον ἐφίλησε τὸ σῶμα· πρῶτοι οἱ ἰώνιοι Ζέφυροι ἐχάϊδευσαν τὸ στῆθος τῆς Κυθερείας. 75 ις´.
K᾿ ὅταν τὸ ἐσπέριον ἄστρον ὁ οὐρανὸς ἀνάπτῃ, καὶ πλέωσι γέμοντα ἔρωτος καὶ φωνῶν μουσικῶν θαλάσσια ξύλα· 80 ιζ´.
Φιλεῖ τὸ ἴδιον κῦμα, οἱ αὐτοὶ χαϊδεύουν Ζέφυροι τὸ σῶμα καὶ τὸ στῆθος τῶν λαμπρῶν Ζακυνθίων ἄνθος παρθένων. 85 ιη´.
Μοσχοβολάει τὸ κλίμα σου, ὦ φιλτάτη πατρίς μου, καὶ πλουτίζει τὸ πέλαγος ἀπὸ τὴν μυρωδίαν τῶν χρυσῶν κήτρων. 90 ιθ´.
Σταφυλοφόρους ρίζας, ἐλαφρά, καθαρά, διαφανῆ τὰ σύννεφα ὁ βασιλεὺς σοῦ ἐχάρισε τῶν Ἀθανάτων. 95 κ´.
Ἡ λαμπὰς ἡ αἰώνιος σοῦ βρέχει τὴν ἡμέραν τοὺς καρπούς, καὶ τὰ δάκρυα γίνονται τῆς νυκτὸς εἰς ἐσὲ κρίνοι. 100 κα´.
Δὲν ἔμεινεν ἔαν ἔπεσε ποτὲ εἰς τὸ πρόσωπόν σου ἡ χιῶν· δὲν ἐμάρανε ποτὲ ὁ θερμὸς Κύων, τὰ σμάραγδά σου. 105 κβ´.
Εἶσαι εὐτυχής· καὶ πλέον σὲ λέγω εὐτυχεστέραν, ὅτι σὺ δὲν ἐγνώρισας ποτὲ τὴν σκληρὰν μάστιγα ἐχθρῶν, τυράννων. 110 κγ´.
Ἂς μὴ μοῦ δώσῃ ἡ μοῖρα μου εἰς ξένην γῆν τὸν τάφον· εἶναι γλυκὺς ὁ θάνατος μόνον ὅταν κοιμώμεθα εἰς τὴν πατρίδα. 115
ᾨδὴ Δευτέρα. Εἰς Δόξαν στροφὴ α´.
Ἔσφαλεν ὁ τὴν δόξαν ὀνομάσας ματαίαν, καὶ τὸν ἄνδρα μαινόμενον τὸν πρὸ τοιαύτης καίοντα θεᾶς τὴν σμύρναν. 5 β´.
Δίδει αὐτὴ τὰ πτερά· καὶ εἰς τὸν τραχύν, τὸν δύσκολον τῆς Ἀρετῆς τὸν δρόμον τοῦ ἀνθρώπου τὰ γόνατα ἰδοὺ πετάουν. 10 γ´.
Μικρὰν ψυχήν, κατάπτυστον, κατάπτυστον καρδίαν ἔτυχ᾿ ὅστις ἀκούει τῆς δόξης τὴν παράκλησιν καὶ δειλιάζει. 15 δ´.
Ποτέ, ποτὲ μὲ᾿ δάκρυα δὲν ἔβρεξεν ἐκεῖνος τῶν φίλων του τὸ μνῆμα, οὔτε τὸ χῶμα ἐφίλησε τῶν συγγενῶν του. 20 ε´.
Εἰς τὸν ἠγριωμένον βαθὺν ὠκεανόν, ὅπου φυσάει μὲ᾿ βίαν καὶ ὀργίζεται τὸ πνεῦμα τῆς πικρᾶς τύχης· 25 ς´.
Καθ᾿ ἡμέραν κυττάζει τοὺς πολλοὺς τῶν δυστήνων πνιγομένων θνητῶν, καὶ ποῖος ποτὲ τὸν ἤκουσε παραπονοῦντα; 30 ζ´.
Θερμότατον τὸν πόθον ἐφύτευσας τῆς δόξης εἰς τὴν καρδίαν τῶν τέκνων σου, Ὦ Ἑλλάς, καὶ καλεῖσαι μήτηρ ἡρῴων. 35 η´.
Καθὼς ἀπὸ τὸ σπήλαιον ἐκβὰς ὁ λέων πληγώνει, σκοτώνει, διασκορπίζει τολμηρῶν κυνηγῶν πλῆθος Ἀράβων· 40 θ´.
Καθὼς εἰς τὸν χειμῶνα τὸ νερὸν ὑπερήφανον τοῦ χειμάρρου κυλίεται, καὶ τὰ χωράφια χάνονται βοσκοὶ καὶ ζῷα. 45 ι´.
Ἢ καθὼς τὴν αὐγὴν ἐξαπλώνετ᾿ ὁ Ἥλιος, καὶ τ᾿ ἄστρα τ᾿ ἀναρίθμητα ἀπὸ τὸν μέγαν Ὄλυμπον πάντα ἐξαλείφει· 50 ια´.
Οὕτως τὰ μύρια τάγματα ἔχυσεν ὁ Ἀράξης, ἀλλά, ὦ Ἀσπὶς Ἑλλάδος, σὺ ἐπὶ τοὺς Πέρσας ἄστραψες, κ᾿ ἔγινον κόνις. 55 ιβ´.
Περίφημοι ψυχαὶ τριακοσίων λακώνων, ψυχαὶ αἱ ποὺ ἐδοξάσατε τὸν Ἀσωπὸν καὶ τ᾿ ἄλσος τοῦ Μαραθῶνος· 60 ιγ´.
Εὔφραινε μὲ᾿ τὸ ἀθάνατον μέτρον τὰς Ἀχαΐδας χήρας ὁ θεῖος Ὅμηρος, καὶ τὸ πνεῦμα σας ἄναπτε τὸ ἴδιον μέλος. 65 ιδ´.
Τοῦ καρτεροῦ Αἰακίδου τὴν φήμην ἐζηλεύσατε, (ἀείμνηστος, θαυμάσιος ζῆλος) καὶ τ᾿ αἷμα ἐχύσατε διὰ τὴν Ἑλλάδα. 70 ιε´.
Καιγώ, καἰγὼ τὸ σίδηρον γυρεύω· ποῖος μοῦ δίδει τὰς βροντὰς τοῦ πολέμου; ποῖος μ᾿ ὁδηγεῖ τὴν σήμερον εἰς τὸν ἀγῶνα; 75 ις´.
Φοβερόν, μυσαρὸν θρέμμα σκληρᾶς Ἀσίας, Ὠθωμανέ, τί μένεις; τί νοεῖς; τί δὲν φεύγεις τὸν θάνατόν σου; 80 ιζ´.
Ἔφθασ᾿ ἡ ὥρα· φύγε, ἀνέβα τὴν ἀγρίαν ἀραβικὴν φοράδα· νίκησον εἰς τὸ τρέξιμον καὶ τοὺς ἀνέμους. 85 ιη´.
Ἐπὶ τὸν Ὑμηττὸν ἐβλάστησεν ἡ δάφνη, φύλλον ἱερόν, στολίζει τὰ ἠριπομένα λείψανα τοῦ Παρθενῶνος. 90 ιθ´.
Νέοι, γυναῖκες, γέροντες, Ἑλληνικὰ θηρία, φιλοῦσιν, ἀποσπάουσι τοὺς κλάδους, στεφανώνουσι τὰς κεφαλάς των. 95 κ´.
Ἀνέβα τὴν ἀράβιον, Ὠθωμανέ, φοράδα· τὴν φυγὴν κατεγκρήμνισον· Ἑλληνικὰ θηρία σὲ κατατρέχουν. 100 κα´.
Τὴν λάμψιν τῶν ὀργάνων ἀρειμανίων ἴδε· ἄκουσον τὴν βοὴν τῶν θάνατον πνεόντων ἢ ἐλευθερίαν. 105 κβ´.
Νοεῖς; - Τρέξατε, δεῦτε οἱ τῶν Ἑλλήνων παῖδες· ἦλθ᾿ ὁ καιρὸς τῆς δόξης, τοὺς εὐκλεεῖς προγόνους μας ἂς μιμηθῶμεν. 110 κγ´.
Ἐὰν τὸ ἀκονίσῃ ἡ δόξα, τὸ ξίφος κεραυνοί· ἐὰν ἡ δόξα θερμώσῃ τὴν ψυχὴν τῶν Ἑλλήνων ποῖος τὴν νικάει; 115 κδ´.
Τί τρέμεις; τὴν φοράδα κτύπα, κέντησον, φύγε Ὠθωμανέ· θηρία μάχην πνέοντα, δόξαν, σὲ κατατρέχουν. 120 κε´.
Ὦ δόξα, διὰ τὸν πόθον σου γίνονται καὶ πατρίδος, καὶ τιμῆς, καὶ γλυκείας ἐλευθερίας καὶ ὕμνων ἄξια τὰ ἔθνη. 125 | |
| | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| Θέμα: Απ: Ανδρέας Κάλβος 03.12.10 21:00 | |
| ᾨδὴ Τρίτη. Εἰς Θάνατον στροφὴ α´.
Εἰς τοῦτον τὸν ναόν, τῶν πρώτων Χριστιανῶν παλαιότατον κτίριον, πῶς ἦλθον; πῶς εὑρίσκομαι γονατισμένος; 5 β´.
Ὅλην τὴν Οἰκουμένην σκεπάζουν σκοτεινά, ἥσυχα, παγωμένα, τὰ μεγάλα πτερὰ τῆς βαθείας νύκτας. 10 γ´.
Ἐδῶ σίγα· κοιμῶνται τῶν ἁγίων τὰ λείψανα· Σίγα ἐδῶ, μὴ ταράξῃς τὴν ἱερὰν ἀνάπαυσιν τῶν τεθνημένων. 15 δ´.
Ἀκούω τοῦ λυσσῶντος ἀνέμου τὴν ὁρμήν· κτυπᾷ μὲ᾿ βίαν· ἀνοίγονται τοῦ ναοῦ τὰ παράθυρα κατασχισμένα. 20 ε´.
Ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὅπου τὰ μελανόπτερα σύννεφα ἀρμενίζουν, τὸ ψυχρόν της ἀργύριον ρίπτει ἡ σελήνη. 25 ς´.
Καὶ ἕνα κρύον φωτίζει λευκόν, σιγαλὸν μάρμαρον· σβησθὲν λιβανιστήριον, κερία σβηστὰ καὶ κόλυβα ἔχει τὸ μνῆμα. 30 ζ´.
Ὦ παντοδυναμώτατε! τί εἶναι; τί παθαίνω; ὀρθαὶ εἰς τὴν κεφαλήν μου στέκονται ἡ τρίχες!... λείπει ἡ ἀναπνοή μου! 35 η´.
Ἰδού, ἡ πλάκα σείεται... ἰδοὺ ἀπὸ τὰ χαράγματα τοῦ μνήματος ἐκβαίνει λεπτὴ ἀναθυμίασις κ᾿ ἐμπρός μου μένει. 40 θ´.
Ἐπυκνώθη· λαμβάνει μορφὴν ἀνθρωπικήν. Τί εἶσαι; εἰπέ μου; πλάσμα, φάντασμα τοῦ νοός μου τεταραγμένου; 45 ι´.
Ἢ ζωντανὸς εἶσ᾿ ἄνθρωπος, καὶ κατοικεῖς τοὺς τάφους; χαμογελάεις;.... ἂν ἄφηκας τὸν ἅδην.... ἢ ὁ παράδεισος εἰπέ μου ἂν σ᾿ ἔχῃ. 50 ια´.
-Mη μ᾿ ἐρωτᾶς· τὸ ἀνέκφραστον μυστήριον τοῦ θανάτου μὴν ἐρευνᾷς· τὰ στήθη, τὰ στήθη ῾ποὺ σ᾿ ἐβύζασαν ἐμπρός σου βλέπεις. 55 ιβ´.
Ὦ τέκνον μου, ὦ τέκνον μου, ἀγαπητόν μου σπλάγχνον, ἀνόμοιος εἶναι ἡ μοῖρα μας, καὶ προσπαθεῖς ματαίως ῾νὰ μὲ ἀγκαλιάσῃς. 60 ιγ´.
Παῦσε τὰ δάκρυα. Ἡσύχασε τὸ πάθος τῆς καρδιᾶς σου. Ἂν ἡ χαρὰ ἡ ἀνέλπιστος, ὅτι μὲ εἶδες, βρέχῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου. 65 ιδ´.
Μειδίασον, χαίρου φίλε μου, μᾶλλον· ἀλλ᾿ ἂν ἡ πίκρα, ὅτι τὸν ἥλιον ἄφηκα, τώρα σὲ κυριεύῃ, παρηγορήσου. 70 ιε´.
Τί κλαίεις; τὴν κατάστασιν ἀγνοεῖς τῆς ψυχῆς μου· καὶ εἰς τοῦτο τὸ μνῆμα τὸ σῶμα μου ἀναπαύεται ἀπὸ τοὺς κόπους. 75 ις´.
Ναί, κόπος ἀνυπόφερτος εἶναι ἡ ζωή· ἡ ἐλπίδες, οἱ φόβοι, καὶ τοῦ κόσμου ἡ χαραὶ καὶ τὸ μέλι σᾶς βασανίζουν. 80 ιζ´.
Ἐδῶ ἡμεῖς οἱ νεκροὶ παντοτινὴν εἰρήνην ἀπολαύσαμεν, ἄφοβοι, ἄλυποι, δίχως ὄνειρα ἔχομεν ὕπνον. 85 ιη´.
Σεῖς οἱ δειλοὶ ἀχνύζετε ὅτάν τις ψιθυρίσῃ τ᾿ ὄνομα τοῦ θανάτου ἀλλ᾿ ἄφευκτος ὁ θάνατος, ἄφευκτος εἶναι. 90 ιθ´.
Μία καὶ μόνη εἶναι ἡ ὁδός, καὶ εἰς τὸν τάφον φέρνει· εἰς αὐτὴν ἡ ἀνάγκη ἀμάχητον μὲ᾿ χεῖρα ὠθεῖ τοὺς ζώντας. 95 κ´.
Υἱέ μου πνέουσαν μ᾿ εἶδες ὁ ἥλιος κυκλοδίωκτος, ὡς ἀράχνη, μ᾿ ἐδίπλωνε καὶ μὲ᾿ φῶς καὶ μὲ᾿ θάνατον ἀκαταπαύστως. 100 κα´.
Τὸ πνεῦμα ὁποὺ μ᾿ ἐμψύχωνε τοῦ Θεοῦ ἦτον φύσημα, καὶ εἰς τὸν Θεὸν ἀνέβη· γῆ τὸ κορμί μου, κ᾿ ἔπεσεν ἐδῶ εἰς τὸν λάκκον. 105 κβ´.
Ἀλλὰ τὸ φέγγος χάνεται τῆς σελήνης· σὲ ἀφίνω· πάλιν θέλω σὲ εἰδεῖν ὅτε ἡ ζωή σου λείψει, καὶ τότε μόνον. 110 κγ´.
Μὲ᾿ τὴν εὐχήν μου ὕπαγε· ἄλλο δὲν λέγω· θέλω εἰς τὴν συνείδησίν σου τὰ λοιπὰ φανερώσειν ὕστερον... χαῖρε... 115 κδ´.
Τέκνον μου χαῖρε... -Πρόσμενε, τὸν υἱὸν λυπημένον μὴ παραιτήσῃς. Ἔπεσε. Καὶ μένουν οἱ ὀφθαλμοί μου εἰς βαθὺ σκότος. 120 κε´.
Ὦ φωνή, ὦ μητέρα, ὦ τῶν πρώτων μου χρόνων σταθερὰ παρηγόρησις· ὄμματ᾿ ὁποὺ μ᾿ ἐβρέχατε μὲ᾿ γλυκὰ δάκρυα! 125 κς´.
Καὶ σὺ στόμα ὁποὺ ἐφίλησα τόσαις φοραίς, μὲ᾿ τόσην θερμοτάτην ἀγάπην, πόση ἄπειρος ἄβυσσος μᾶς ξεχωρίζει! 130 κζ´.
Αἴ, καὶ ἄπειρος ἂς εἶναι κ᾿ ἔτι φοβερωτέρα· ἐκεῖ μέσα ἀτάρακτος θέλω ἐγὼ συντριφθεῖν γυρεύοντάς σας. 135 κη´.
Τώρα, τώρα τὰ χείλη μου δύνανται ῾νὰ φιλήσουν τοῦ θανάτου τὰ γόνατα· ῾νὰ στέψω τὸ κρανίον του δύναμαι τώρα. 140 κθ´.
Ποῦ εἶναι τὰ ρόδα; φέρετε στεφάνους ἀμαράντους· τὴν λύραν δότε· ὑμνήσατε· ὁ φοβερὸς ἐχθρὸς ἔγινε φίλος. 145 λ´.
Κεῖνος ὁποὺ τὸ μέτωπον τρυφερῶν γυναικῶν ἀγκάλιασε, πῶς δύναται εἰς ἀνδρικὴν καρδίαν ῾νὰ ρίψῃ φόβον; 150 λα´.
Ποῖος ἄνθρωπος εἰς κίνδυνον εἶναι; τώρα ὁποὺ βλέπω τὸν θάνατον μὲ᾿ θάρρος, ἐγὼ κρατῶ τὴν ἄγκυραν τῆς σωτηρίας. 155 λβ´.
Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρᾶν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων. 160 λγ´.
Ἐγὼ τὰ σκῆπτρα στάζοντα αἵματος καὶ δακρύων καταπατῶ· καὶ καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. 165 λδ´.
Ἐπάνω εἰς τὸν βωμὸν τῆς ἀληθείας, τὰ σφάγια τώρα ἐγὼ ρίπτω· μ᾿ ἄφθονα τὸν λίβανον σωρεύω, μ᾿ ἄφθονα χέρια. 170 λε´.
Ὡς ἀπ᾿ ἕνα βουνὸν ὁ ἀετὸς εἰς ἄλλο πετάει, καἰγὼ τὰ δύσκολα κρημνὰ τῆς ἀρετῆς οὕτω ἐπιβαίνω. 175 ᾨδὴ Τετάρτη. Εἰς τὸν Ἱερὸν Λόχον στροφὴ α´.
Ἂς μὴ βρέξῃ ποτὲ τὸ σύννεφον, καὶ ὁ ἄνεμος σκληρὸς ἂς μὴ σκορπίσῃ τὸ χῶμα τὸ μακάριον ῾ποὺ σᾶς σκεπάζει. 5 β´.
Ἂς τὸ δροσίσῃ πάντοτε μὲ᾿ τ᾿ ἀργυρά της δάκρυα ἡ ροδόπεπλος κόρη· καὶ αὐτοῦ ἂς ξεφυτρώνουν αἰώνια τ᾿ ἄνθη. 10 γ´.
Ὦ γνήσια τῆς Ἑλλάδος τέκνα· ψυχαὶ ῾ποὺ ἐπέσατε εἰς τὸν ἀγῶνα ἀνδρείως, τάγμα ἐκλεκτῶν Ἡρώων, καύχημα νέον· 15 δ´.
Σᾶς ἅρπαξεν ἡ τύχη τὴν νικητήριον δάφνην, καὶ ἀπὸ μυρτιάν σας ἔπλεξε καὶ πένθιμον κυπάρισσον στέφανον ἄλλον. 20 ε´.
Ἀλλ᾿ ἄν τις ἀπεθάνῃ διὰ τὴν πατρίδα, ἡ μύρτος εἶναι φύλλον ἀτίμητον, καὶ καλὰ τὰ κλαδιὰ τῆς κυπαρίσσου. 25 ς´.
Ἀφ᾿ οὗ εἰς τοῦ πρώτου ἀνθρώπου τοὺς ὀφθαλμούς, ἡ πρόνοος φύσις τὸν φόβον ἔχυσε, καὶ τὰς χρυσᾶς ἐλπίδας, καὶ τὴν ἡμέραν· 30 ζ´.
Ἐπὶ τὸ μέγα πρόσωπον τῆς γῆς πολυβοτάνου, εὐθὺς τὸ οὐράνιον βλέμμα βαθυσκαφῆ ἐφανέρωσε μνήματα μύρια. 35 η´.
Πολλὰ μὲν σκοτεινά· φέγγει ἐπ᾿ ὀλίγα τ᾿ ἄστρον τὸ τῆς ἀθανασίας· τὴν ἐκλογὴν ἐλεύθερον δίδει τὸ θεῖον. 40 θ´.
Ἕλληνες, τῆς πατρίδος καὶ τῶν προγόνων ἄξιοι· Ἕλληνες σεῖς, πῶς ἤθελεν ἀπὸ σᾶς προκριθεῖν ἄδοξος τάφος; 45 ι´.
Ὁ Γέρων φθονερός, καὶ τῶν ἔργων ἐχθρός, καὶ πάσης μνήμης, ἔρχεται· περιτρέχει τὴν θάλασσαν καὶ τὴν γῆν ὅλην· 50 ια´.
Ἀπὸ τὴν στάμναν χύνει τὰ ρεύματα τῆς λήθης, καὶ τὰ πάντα ἀφανίζει. Χάνονται ἡ πόλεις, χάνονται βασίλεια, κ᾿ ἔθνη· 55 ιβ´.
Ἀλλ᾿ ὅτε πλησιάσει τὴν γῆν ὁποὺ σᾶς ἔχει, θέλει ἀλλάξειν τὸν δρόμον του ὁ Χρόνος, τὸ θαυμάσιον χῶμα σεβάζων. 60 ιγ´.
Αὐτοῦ ἀφ᾿ οὗ τὴν ἀρχαίαν πορφυρίδα, καὶ σκῆπτρον, δώσωμεν τῆς Ἑλλάδος, θέλει φέρειν τὰ τέκνα της πᾶσα μητέρα. 65 ιδ´.
Καὶ δακρυχέουσα θέλει τὴν ἱερὰν φιλήσειν κόνιν, καὶ εἰπεῖν· Τὸν ἔνδοξον λόχον, τέκνα, μιμήσατε, λόχον Ἡρῴων. 70 ᾨδὴ Πέμπτη. Εἰς Μούσας στροφὴ α´.
Τὰς χορδὰς ἂς ἀλλάξωμεν ὦ χρυσὸν δῶρον, χάρμα Λητογενέος μέγα· τὰς χορδὰς ἂς ἀλλάξωμεν ἰώνιος λύρα. 5 β´.
Ἄλλα σύρματα δότε ζεφυρόποδες Χάριτες· καὶ σεῖς ἐπὶ τὸ ξύλον μελίφρονον, ὑακίνθινον βάλετε στέμμα. 10 γ´.
Τὰς πτέρυγας ἁπλώνει ὡς τ᾿ ὄρνεον τοῦ Διός, καὶ ὑψώνεται τὸ μέτρον ἕως τὸν οὐράνιον κῆπον τῶν Πιερίδων. 15 δ´.
Χαίρετε ὦ κόραι, χαίρετε φωναὶ ὁποὺ τὰ δεῖπνα τῶν Ὀλυμπίων πλουτίζετε μὲ᾿ χορῶν εὐφροσύνας κ᾿ εὔρυθμον μέλος. 20 ε´.
Σεῖς τὰ αἰθέρια νεῦρα τῆς φόρμιγγος κροτεῖτε, καὶ τὰ θηρία, καὶ τ᾿ ἄλση χάνονται ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς πλατείας. 25 ς´.
Ὅπου τρέμουσιν ἄπειρα τὰ φῶτα τῆς νυκτός, ἐκεῖ ὑψηλὰ πλατύνεται ὁ γαλαξίας καὶ χύνει δρόσου σταγόνας. 30 ζ´.
Τὸ ποτὸν καθαρὸν θεραπεύει τὰ φύλλα, κ᾿ ὅπου ἄφησε τὸ χόρτον εὑρίσκει ρόδα ὁ ἥλιος καὶ μυρωδίαν. 35 η´.
Οὕτω ὑπὸ τοὺς δακτύλους σας ἡ ἐλικώνιος λύρα, τρέμει, καὶ τ᾿ ἄνθη ἀμάραντα τῆς ἀρετῆς γεμίζουσι πᾶσαν καρδίαν. 40 θ´.
Ὄχι πατέρες, τύραννοι· ὄχι ἄνθρωποι καὶ τέκνα, ἀλλὰ δειλὰ καὶ ἀναίσθητα ποίμνια τὸν κύκλον ἤθελον τρέξειν τοῦ βίου· 45 ι´.
Χεῖρες κεραυνοφόροι, μόνον νῶτα ὑποφέροντα τὰς πληγάς· ἂν τὸ δίκρανον τοῦ Παρνασσοῦ λιγύφθογγον σπήλαιον ἐσίγα. 50 ια´.
Διὰ παντὸς μοιράσατε θεῖαι παρθένοι τὴν δίκην· διὰ παντὸς χαρίσατε τῶν ἀνθρώπων αἰσθήσεις ὑψηλονόους. 55 ιβ´.
Ἀφρίζουν τὰ ποτήρια τῆς ἀδικίας, δυνάσται πολλοὶ καὶ διψασμένοι ἰδοὺ τ᾿ ἀδράχνουν· γέμουσι μέθης καὶ φόνου. 60 ιγ´.
Τώρα ναὶ τώρα ἀστράψατε ὦ Μοῦσαι, τώρα ἁρπάξατε τὴν πτερωτὴν βροντήν, κατὰ σκοπὸν βαρέσατε μ᾿ εὔστοχον χεῖρα. 65 ιδ´.
Φυλάξατε τοὺς ὕμνους διὰ τοὺς δικαίους· μόνον εἰς αὐτοὺς τὴν εἰρήνην, καὶ τοὺς χρυσοὺς στεφάνους εἰς αὐτοὺς δότε. 70 ιε´.
Ἦτον ποτὲ ἡ ἐννέα Ὀλύμπιαι φωναὶ ἐκεῖ ὁποὺ χορεύουσι τῆς ἡμέρας ἡ κόραι λαμπαδηφόροι. 75 ις´.
Ἤκουον μόνον οἱ κύκλοι τῶν οὐρανῶν, τὴν σύμφωνον θεόπνευστον ᾠδήν, καὶ τὸν ἀέρα ἀκίνητον εἶχε ἡ γαλήνη. 80 ιζ´.
Ἀλλ᾿ ὅτε τὸ μειδίασμα τοῦ θεοῦ τῶν ἐρώτων, τὸν Κιθαιρῶνα ἐσκέπασε μὲ᾿ θύμον καὶ μὲ᾿ κλήματα σταφυλοφόρα· 85 ιη´.
Ἐκεῖ ὁ ρυθμὸς ἐπέραστος καταβαίνων, τὸ βλέμμα τῶν γηγενέων δρακόντων ἐχάθη, ὡς τὰ χαράγματα χάνεται ὁ ὕπνος. 90 ιθ´.
Τοῦ θεσπεσίου γέροντος ἱερὰ κεφαλή· φωνὴ εὐτυχὴς ῾ποὺ εὐφήμησας τῆς κλεινῆς Ἀχαΐας τ᾿ ἄριστα τέκνα. 95 κ´.
Ἐσὺ θαυμάσιε Ὅμηρε ἐξένισας τὰς Μούσας· καὶ τοῦ Διὸς ἡ κόραι εἰς τὰ χείλη σου ἀπέθηκαν τὸ πρῶτον μέλι. 100 κα´.
Εἰς τιμὴν τῶν θεῶν ἐφύτευσας τὴν δάφνην· εἶδον πολλοὶ αἰῶνες τὸ φυτὸν εὐθαλὲς ὑπερακμάζον. 105 κβ´.
Μέσα εἰς τὸ θεῖον στέλεχος τί δὲν ἐθησαυρίσατε τὰ σίμβλα αἰωνίως; τί ὦ αἰώνιαι μέλισσαι τὸ παραιτεῖτε; 110 κγ´.
Ὅταν εἰς τὴν ἀθλίαν Ἑλλάδα ἀπὸ τὰ ἔσχατα τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης τῶν ἀραβίων πετάλων ἦλθεν ὁ κτύπος· 115 κδ´.
Ἐκεῖ πρὸς τὰ λουτρὰ ὅπου τὰς τρίχας πλύνουσι τῶν φοιβηΐων ἡ Ὥραι, τότε δικαίως ἐφύγατε ὦ Πιερίδες. 120 κε´.
Καὶ τώρα εἰς τέλος φέρετε τὴν μακρὰν ξενιτείαν. χρόνος χαρᾶς ἐπέστρεψε, καὶ λάμπει τώρα ἐλεύθερον τὸ Δέλφιον ὄρος. 125 κς´.
Ῥέει καθαρὸν τὸ ἀργύριον τῆς Ἰπποκρήνης· κράζει, ὄχι τὰς ξένας, κράζει σήμερον ἡ Ἑλλὰς τὰς θυγατέρας. 130 κζ´.
Ἤλθετε, ὦ Μούσαι, ἀκούω, καὶ χαίρουσα πετάει πετὰ ἡ ψυχή μου, ἀκούω τῶν λυρῶν τὰ προοίμια, ἀκούω τοὺς ὕμνους. 135
| |
| | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| Θέμα: Απ: Ανδρέας Κάλβος 03.12.10 21:02 | |
| ᾨδὴ Ἕκτη. Εἰς Χῖον στροφὴ α´.
Ὡς ὅτε ἀπὸ τὸ στόμα κρέμεται τῶν θνητῶν αὐλὸς λελυπημένος καὶ ἡ φωνή του μὲ᾿ κόπον τρέμουσα ἐκβαίνει· 5 β´.
Ὡς μέσα εἰς τὰ πολύδενδρα δάση τὸ βράδυ εἰσπνέει τὸ τεθλιμμένον φύσημα Μεσημβρινὸν καὶ φαίνεται θρῆνος ἀνθρώπων· 10 γ´.
Εἰς τὸν ἠρημωμένον αἰγιαλὸν τῆς νήσου οὕτω φέρνουν τὰ κύματα καὶ τὸ παράπονόν τους ἡ Ὠκεανῖδαι. 15 δ´.
Τὰ γαλακτώδη μέλη τῶν παρθένων τῆς Χίου πλέον ἐσὺ δὲν ραντίζεις ὦ λαμπρὸν τοῦ Αἰγαίου ἱερὸν ρεῦμα. 20 ε´.
Ὅταν τὰ στήθη ἀφίλητα, θρίαμβος τῶν Χαρίτων, βράδυ καὶ αὐγὴν ἐδρόσιζες ἐκαταφρόνεις τότε τὰ ρόδα ἠώα. 25 ς´.
Τώρα χηρεύεις, τώρα τοὺς βαρβάρους θαλάμους ὑπηρετοῦν, μιαίνονται τὰ κάλλη τῶν παρθένων θεοειδέων. 30 ζ´.
Ἐκεῖ ὅπου ἡ πανήγυρις τῶν Μουσῶν τῆς Ἑλλάδος ἄναπτε τὰ πυρά, καὶ τῶν ποδῶν ἐσήμαινε τ᾿ ἄλυπον μέτρον· 35 η´.
Ὑβριστικά, ὑπερήφανα τύμπανα ἀκούω· καὶ βλέπω τὴν Ναβαθαίαν· εἰς αἷμα βαμμένη ἐπὶ τοὺς πύργους ἀεροκινεῖται. 40 θ´.
Θλίβει ὁ καπνὸς τὸ διάστημα γαλάζιον τῶν ἀέρων· οὕτως εἰς τὴν ὁμίχλην τοῦ θανάτου, μειδίασμα πνίγεται νέον. 45 ι´.
Πόσους ναοὺς ῾ποὺ ἐδέχοντο τὰς πτερωτὰς τῆς πίστεως προσευχὰς καὶ τὰ δῶρα· πόσους βλαστοὺς σοφίας, πόσας ἐλπίδας· 50 ια´.
Αἴ, πόσους πνέοντας ἔρωτα θαλάμους, τώρα ἡ φλόγα βαρβάρως κατατρώγει· μισητὸν ὁλοκαύτωμα ἑνὸς τυράννου. 55 ιβ´.
Στεναζούσης νυκτὸς καὶ τοῦ βαθέος ᾅδου τρομεραὶ θυγατέρες, ἐσᾶς φωνάζω, ἐσᾶς τὰς Ἐριννύας. 60 ιγ´.
Τί ἀκαίρως τὰ βασίλεια σκοτεινὰ κατοικεῖτε τοῦ ὕπνου; ν᾿ ἀποσπάσετε τὰ δεσμὰ τῶν ὀνείρων τί ἀργοπορεῖτε; 65 ιδ´.
Τρέξατε· ἐδῶ τὸν θόρυβον τῶν μεγάλων πτερύγων φέρετ᾿ ἐδῶ· κυττάξατε, σκληρὰν σῶς δείχνω κ᾿ ἄνανδρον καρδίαν τυράννου. 70 ιε´.
Τὰς λαμπάδας αὐτοῦ τινάξατε, αὐτοῦ ρίψατε βροχὴν πεπυρωμένην, αὐτοῦ Ἐριννύες πετάξατε χιλίας ἐχίδνας. 75 ις´.
Ὁ μιαρός, τὴν μάχαιραν... ἀνατριχιάζω... τρέμουσι τὰ δάκτυλά μου... μίαν πρὸς μίαν ἐσύντριψα τὰς χορδὰς ὅλας. 80 ιζ´.
Ὦ λαιμοὶ τῶν ἀθῴων παιδιῶν μας, ὦ πλευρὰ σεβάσμια τῶν μητέρων, γερόντων κόμαι εἰς τ᾿ αἷμα ἀθλίως βρεγμέναι! 85 ιη´.
Ἐκδίκησιν ζητεῖτε; ἡ φωνή σας ἠκούσθη. Ποτὲ εἰς τὴν γῆν οἱ ἀθάνατοι τοὺς ληστᾶς δὲν ἀφίνουν ἀτιμωρήτους. 90 ιθ´.
Ἂν φύγωσι τὸ δρέπανον θανατηφόρον, φάρμακα ἐπὶ τὰ χείλη εὑρίσκουσι τοῦ ὑμεναίου, καὶ δράκοντας εἰς τὰ ποτήρια. 95 κ´.
Οἱ φοίνικες ξηραίνονται τῆς Εἰλειθύιας· βαρύνεται ἐπάνω εἰς τὴν καρδιὰν τῶν τὸ σκότος τῆς νυκτὸς ὡς πλάκα τάφου. 100 κα´.
Ὄχι φῶς καὶ χαράν, ἀμὴ φλογώδεις ἄκανθας βρέχει δι᾿ αὐτοὺς ὁ ἥλιος, καὶ ἡ γῆ σχισμένη δίδει αἵματος βρύσεις. 105 κβ´.
Ποῦ μ᾿ ἔφερεν ὁ πόνος μου;... τί λέγω; τιμωρίαν ἀληθινὴν καὶ μόνην, φρικτήν, οἱ μιαροὶ ἔχουσιν ἄλλην. 110 κγ´.
Τὴν ἔνδειαν τῆς γλυκείας γαλήνης τῶν δικαίων. - Ἂς ἐρημώσῃ ὁ πόλεμος τὴν Ἑλλάδα πρὶν εὕρῃ τῆς Χίου τὴν μοῖραν. 115 κδ´.
Ὅμως ἂν μιμηθῇ τὸ σκληρόν, τὴν ὀργὴν παμμίαρον τῶν ἐχθρῶν της, ἂς γένῃ, ἂς γένῃ μίσημα παντὸς τοῦ κόσμου. 120 κε´.
Τί εἶπον!.. διασκορπίσατε ἄνεμοι τοὺς δυσφήμους λόγους· ὦ τῶν ἀγγέλων πάτερ καὶ ἀνδρῶν, βοήθησον σὺ τὴν Ἑλλάδα! 125 ᾨδὴ Ἑβδόμη. Εἰς Πάργαν στροφὴ α´.
Σοβαρόν, ὑψηλὸν δόσε τόνον ὦ Λύρα· λάβε ἀστραπήν, καὶ ἦθος λάβε νοός, ὑμνοῦμεν ἔνδοξον ἔργον. 5 β´.
Διαπρεπῆ οἱ ἀθάνατοι ἔδωσαν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀτίμητα δῶρα· ἀγάπην, ἀρετήν, εὔσπλαγχνον στῆθος. 10 γ´.
Ἀλλὰ καὶ φρενῶν πτέρωμα· ὅπως, ὅταν ἡ τύχη εἰς τὰ κρημνὰ τοῦ βίου τῆς ἁμάξης πλαγίαν τὴν ὁρμὴν φέρῃ· 15 δ´.
Ἡμεῖς, ὡς τὰς κλαγγὰς εἰς τὰ σύννεφα ἀφίνει ὁ μέγας ἀετὸς καὶ εἰς τὰ βαθέα λαγγάδια ἀφροὺς καὶ βράχους· 20 ε´.
Ὁμοίως ὑπερπετάξαντες, μακρὰν ὀπίσω ἰδῶμεν τὴν ὀργὴν τῶν τροχῶν ἀπὸ τυφλᾶς ἠνίας διασυρομένων. 25 ς´.
Ὡς ἀγλαὰ τοσαῦτα δῶρα δοξολογοῦνται, ἀλλὰ πολὺ ἀγλαότερον ὁ νοῦς ὁποὺ ἀποφεύγει τὴν δουλωσύνην. 30 ζ´.
Ὑποκυμαινομένους δασέας ἐλαιῶνας ἡ Πάργα ὑψηλοκάρηνος βλέπει· καὶ αὐτὴν ὁ Ἄρης ὑπερεφίλει. 35 η´.
Ἀλλὰ μόλις ἡ χάλαζα ἔπαυε τοῦ πολέμου, καὶ σὺ Δάματρα ἐχάριζες τὸν δαψιλὴν χρυσόν, πόθος Ζεφύρων. 40 θ´.
Ἔχεον πολυάριθμα μελισσῶν ἔθνη οἱ σίμβλοι τῆς Πάργας, βομβηδὸν εἰς τὸν πολὺν ἐπέταον καρπὸν λυαῖον. 45 ι´.
Καλός, γλυκὺς ὁ ἀέρας ὁποὺ πρῶτον ἐπίναμεν, καὶ ἡ θρέπτειρα γῆ ἀπὸ τὸν ἵδρωτά μας πεποτισμένη. 50 ια´.
Ὅμως διὰ ποῖον οἱ δοῦλοι πίνουσι τὸν ἀέρα; κεντάουσι τὸ ἄροτρον καὶ πολὺν στάζουν κόπον ὅμως διὰ ποῖον; 55 ιβ´.
Ψυχὴ ἀνδρικὴ ἀπορρίπτει φρόνημα χαμερπές· ἀπὸ τὸ ἀμβροσίοδμον στόμα τῶν αἰωνίων ἡ γνώμη ρέει. 60 ιγ´.
Τῶν πολλῶν τὰ συμπόσια ὁ στίχος ἐπιτρέχει· βραχυχρόνιος ἠχὼ τὴν σιγὴν δὲν ἐτάραξε τῆς δουλωσύνης. 65 ιδ´.
Σεῖς μόνοι ὁποὺ ἐκλαδεύατε τὴν Παργινὴν ἐλαίαν, σεῖς ἀπότον ἀθάνατον λόγον μόνον ἐτράφητε, ἐσεῖς ὦ ἀνδρεῖοι. 70 ιε´.
Τὰ συνήθη χωράφια ἀφίνοντες ἐφύγατε τὸν ζυγόν, προτιμῶντες τὴν πικρὰν ξενιτείαν καὶ τὴν πενίαν. 75 ις´.
Πλήν, τῆς ἐπιστροφῆς ἐχάραξεν ἡ ἡμέρα. Πάντοτε οἱ ἐπουράνιοι μεγαλόθυμον γένος ὑπερασπίζουν. 80 ιζ´.
Ἐκεῖ ὁποὺ ἐκαύσατε, (ἑλληνικὴ φροντίδα!) τῶν προγόνων τὰ λείψανα, πάλιν ἡ πρόνοοι χεῖρες ἐκεῖ σᾶς φέρνουν. 85 ᾨδὴ Ὀγδόη. Εἰς Ἀγαρηνοὺς στροφὴ α´.
Ἕνας Θεὸς καὶ μόνος ἀστράπτει ἀπὸ τὸν ὕψιστον θρόνον· καὶ τῶν χειρῶν του ἐπισκοπεῖ τὰ αἰώνια ἄπειρα ἔργα. 5 β´.
Κρέμονται ὑπὸ τοὺς πόδας του πάντα τὰ ἔθνη, ὡς κρέμεται βροχὴ ἔτι ἐναέριος ἐν ᾧ κοιμῶνται οἱ ἄνεμοι τῆς οἰκουμένης. 10 γ´.
Ἀλλ᾿ ἡ φωνή του ἀκούεται, φωνὴ δικαιοσύνης, καὶ ἡ ψυχαὶ τῶν ἀνόμων ὡς αἵματος σταγόνες πέφτουν ῾ς τὸν ἅδην. 15 δ´.
Τῶν ὁσίων τὰ πνεύματα ὡς ἀργυρέα ὁμίχλη τὰ ὑψηλὰ ἀναβαίνει, καὶ εἰς ποταμοὺς διαλύεται φωτὸς καὶ δόξης. 20 ε´.
Μόνον βλέπω τὸν Ἥλιον μένοντα εἰς τὸν ἀέρα· τοὺς τριγύρω χορεύοντας οὐρανοὺς κυβερνάει μὲ᾿ δίκαιον νόμον. 25 ς´.
Φαίνεται εἰς τὸν ὁρίζοντα ὡσὰν χαρᾶς ἰδέα, καὶ φωτίζει τὴν γῆν καὶ τῶν θνητῶν τὰ ἔργα τῶν πολυπόνων. 30 ζ´.
Ὅμως ἰδοὺ τὰ σκῆπτρα ἄφησεν, ἐβασίλευσεν· ὅτι ἀνάγκην τὸ ἀνθρώπινον στῆθος ἔχει ἀναπαύσεως ἀνάγκην ὕπνου. 35 η´.
Ποῖος ποτὲ τοῦ Θεοῦ, ποῖος τοῦ Ἡλίου ὠμοίασεν; διατὶ βωμούς, θυμίαμα διατὶ ζητοῦν οἱ μύριοι τύραννοι, κ᾿ ὕμνους; 40 θ´.
Ὕψιστοι αὐτοί! - λαμπρότεροι αὐτοὶ τῶν ἄλλων! - μόνοι! - Λαμπροί, κ᾿ ὕψιστοι οἱ δίκαιοι, καὶ μόνοι τῶν ἀνθρώπων οἱ εὐεργέται. 45 ι´.
Κριταὶ ὡς θεοί! καὶ πότε τὴν ἀρετὴν ἀθλίως, πότε δὲν ἐκατάτρεξαν; πότε εὐσπλαγχνίαν ἐγνώρισαν, δικαιοσύνην; 50 ια´.
Μὲ᾿ ὑπερηφάνους πόδας καταφρονητικούς, δὲν πατοῦν τὸ χρυσοῦν συντριφθὲν τώρα ζύγωθρον τοῦ ὀρθοῦ νόμου; 55 ιβ´.
Τὸ ἀχόρταστον δρέπανον αὐτοὶ βαστοῦν· θερίζουν πάντ᾿ ὅσα ὁ ἵδρωτάς μας ὠρίμασεν ἀστάχυα διὰ τοὺς υἱούς μας. 60 ιγ´.
Τρέξε ἐπάνω εἰς τὰ κύματα τῆς φοβερᾶς θαλάσσης, κινδύνευσε, ἀναστέναξε, πίε τὸ πικρὸν ποτήριον τῆς ξενιτείας· 65 ιδ´.
Διὰ τὴν τροφὴν ποὺ ἐσύναξας μὲ᾿ κόπους ἀνεκφράστους, εἰς τὰ παραθαλάσσια ἰδοὺ χάσκει τὸ λαίμαργον στόμα τυράννων. 70 ιε´.
Τί τὰ εὐώδη ἀγκαλιάζετε προσκέφαλα τοῦ γάμου; τί φιλεῖτε τὸ μέτωπον ἱερὸν τῶν γονέων σας μὲ᾿ τόσον πόθον; 75 ις´.
Ἡ σάλπιγγα, τὰ τύμπανα σᾶς προσκαλοῦν· ἀδίκους ἀσυνέτους πολέμους φέρετε, κατασφάξατε τὰ ἔθνη ἀθῷα. 80 ιζ´.
Ὄχι μόνον τὸν ἵδρωτα, ἀλλὰ καὶ τ᾿ αἷμα οἱ τύραννοι ζητοῦσιν ἀπόσας, κ᾿ ἀφ᾿ οὗ ποτάμια ἐχύσατε μήπως τοὺς φθάνει. 85 ιη´.
Τὴν πνοήν σας ἀχόρταστοι ἐπιθυμοῦν· ἀλλοίμονον ἄν ποτε ἐπὶ τὰ σφάγια τῶν τυράννων ἀναστε- -νάξῃ ἡ ψυχή σας. 90 ιθ´.
Ἀλλοίμονον, ἀλλοίμονον, ὅταν ὁ θεὸς πέμψῃ ἀκτῖναν ἀληθείας καὶ μὲ᾿ αὐτὴν τὸ στῆθος σας ζωοποιήσῃ. 95 κ´.
Ἐάν τις τὸ νουθέτημα θεῖον ἀκολουθήσῃ, στόμα μαχαίρας, βάσανα, κλαύματα φυλακῆς τότε ἂς προσμένῃ. 100 κα´.
Καὶ τοιοῦτοι, ἐμπρός σας ἐγὼ ῾νὰ γονατίσω! - ἡ γῆ ἂς σχισθῇ, εἰς τὸ βάραθρον ἡ βροντὴ τ᾿ οὐρανοῦ ἂς μὲ τινάξῃ· 105 κβ´.
Πρωτοῦ σᾶς ἀτιμήσω ὦ γόνατά μου. - Ἀτάρακτον ἔχω τὸ βλέμμα ὁπόταν τὸ καταβάσω εἰς πρόσωπον ἑνὸς τυράννου. 110 κγ´.
Ἐσεῖς ὡσὰν ὁ Ἥλιος λαμπροί! - ναὶ φλόγας βέβαια βλέπω διαδημάτων, ἀλλὰ τὰς δυστυχίας μας μόνον φωτίζουν. 115 | |
| | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| Θέμα: Απ: Ανδρέας Κάλβος 03.12.10 21:03 | |
| ᾨδὴ Ἐννάτη. Εἰς Ἐλευθερίαν στροφὴ α´.
Δυστυχησμένα πλάσματα τῆς πλέον δυστυχησμένης φύσεως, τελειώνομεν ἕνα θρῆνον καὶ εἰς ἄλλον πέφτομεν πάλιν. 5 β´.
Ἡμεῖς κατεδικάσθημεν ἄθλιοι, κοπιασμένοι, πάντα ῾νὰ κατατρέχωμεν, ἀλλὰ ποτὲ δὲν φθάνομεν τὴν εὐτυχίαν. 10 γ´.
Ἴσως (ἂν δὲν μὲ τρέφῃ ματαία ἐλπίς) εὑρίσκεται μετὰ τὸν θάνατόν μου γλυκυτέρα ζωὴ καὶ μὲ προσμένει. 15 δ´.
Ὅμως, διατὶ ἐὰν ἔσπειρε παντοῦ εἰς τὴν οἰκουμένην τὴν χαρὰν μὲ᾿ τὴν θλῖψιν τοῦ ἐπουρανίου πατρὸς τὸ δίκαιον χέρι· 20 ε´.
Διατὶ κ᾿ ἐδῶ ὅπου μ᾿ ἔρριψεν εἰς τὴν ἀέριον σφαῖραν, μίαν ῾νὰ μὴν εὕρω τρέχουσαν διὰ μέ, μόνην μίαν βρύσιν παρηγορίας; 25 ς´.
Βρύσιν! - Καὶ τὰ θαυμάσια τῆς Ἀρετῆς ἀένναα νερὰ δὲν βλέπω; Χύνονται ποταμηδὸν τρυγύρω μου, τὴν γῆν σκεπάζουν. 30 ζ´.
Ὦ θνητοί, ποτισθῆτε. Ἔαν τὸ θεῖον πίετε ρεῦμα, ὁ πόνος μὲ᾿ δάκρυα τὴν τράπεζαν, τὸ στρῶμα σας ἂς βρέξῃ τότε. 35 η´.
Ἂς ἔλθῃ τότε, ἂς ἔλθῃ ῾νὰ σᾶς περικυκλώσῃ μὲ᾿ σκοτεινά, βρονταῖα, πεπυκνωμένα σύννεφα ἡ δυστυχία. 40 θ´.
Μία δύναμις οὐράνιος εἰς τὴν ψυχήν σας δίδει πτερὰ ἐλαφρά, καὶ ὑψώνεται λαμπρὸν τὸ μέτωπόν σας ὑπὲρ τὴν νύκτα. 45 ι´.
Ἀπὸ τὰ ὀλύμπια δώματα δροσερὸν καταβαίνει χαρᾶς, ἐλαίου φύσημα, καὶ στεγνώνει τὰ δάκρυα· τὸν ἵδρωτά σας. 50 ια´.
Ἐκεῖ ὅπου ἐπατήσατε ἰδοὺ οἱ καρποὶ φυτρώνουν, καὶ τ᾿ ἄνθη ἰδοὺ σκορπίζουσι τὰ κύματα εὐτυχῆ τῆς μυρωδίας. 55 ιβ´.
Τῆς Φιλίας ἡ Χάριτες, καὶ τοῦ Ὑμεναίου, συμπλέκουσι χορῶν πλουσίους στεφάνους· βωμὸν ἔχουν τὸν θρόνον σας καὶ τὸν δοξάζουν. 60 ιγ´.
Ἂν εἰς δικαίους ἔλθητε πολέμους, ἢ ἕνα μνῆμα, μνῆμα τίμιον εὑρίσκετε, ἢ τῶν θριάμβων τ᾿ ᾄσματα, καὶ τὰ κλωνάρια. 65 ιδ´.
Τὰ πολύχρυσα πέπλα, καὶ τ᾿ ἀρώματα ὁ Πλοῦτος, γλυκὺ ἡ Σοφία τὸ φίλημα σᾶς χαρίζει ἐὰν ἦναι μὲ σᾶς ἡ εἰρήνη. 70 ιε´.
Ὦ Ἀρετή! πολύτιμος θεά, σὺ ἠγάπας πάλαι τὸν Κιθαιρῶνα, σήμερον τὴν γῆν μὴ παραιτήσῃς, τὴν πατρικήν μου. 75 ᾨδὴ Δεκάτη. Ὁ Ὠκεανός στροφὴ α´.
Γῆ τῶν θεῶν φροντίδα, Ἑλλὰς ἡρῴων μητέρα, φίλη, γλυκεῖα πατρίδα μου νύκτα δουλείας σ᾿ ἐσκέπασε, νύκτα αἰώνων. 5 β´.
Οὕτω εἰς τὸ χάος ἀμέτρητον τῶν οὐρανίων ἐρήμων, νυκτερινὸς ἐξάπλωσεν ἔρεβος τὰ πλατέα πένθιμα ἐμβόλια. 10 γ´.
Καὶ εἰς τὴν σκοτιὰν βαθεῖαν, εἰς τὸ ἀπέραντον διάστημα, τὰ φῶτα σιγαλέα κινῶνται τῶν ἀστέρων λελυπημένα. 15 δ´.
Ἐχάθηκαν ἡ πόλεις, ἐχάθηκαν τὰ δάση, κ᾿ ἡ θάλασσα κοιμᾶται καὶ τὰ βουνά· καὶ ὁ θόρυβος παύει τῶν ζώντων. 20 ε´.
Εἰς τὰ φρικτὰ βασίλεια ὁμοιάζει τοῦ θανάτου ἡ φύσις ὅλη· ἐκεῖθεν ἦχος ποτὲ δὲν ἔρχεται ὕμνων ἢ θρήνων. 25 ς´.
Ἀλλὰ τῶν μακαρίων σταύλων ἰδοὺ τὰ ἠώα κάγκελλα ἡ Ὥραι ἀνοίγουσιν, ἰδοὺ τὰ ἀκάμαντα ἄλογα τοῦ Ἡλίου ἐκβαίνουν. 30 ζ´.
Χρυσά, φλογώδη, καίουσι τοὺς δρόμους τοῦ ἀέρος τὰ ἀμιλλητήρια πέταλα· τοὺς οὐρανοὺς φωτίζουσι λάμπουσαι ἡ χαίται. 35 η´.
Τώρα ἐξανοίγει τ᾿ ἄνθη εἰς τὸν δροσώδη κόλπον τῆς γῆς ἡ αὐγή· καὶ φαίνονται τώρα τῶν φιλοπόνων ἀνδρῶν τὰ ἔργα. 40 θ´.
Τὰ μυρισμένα χείλη τῆς ἡμέρας φιλούσι τὸ ἀναπαυμένον μέτωπον τῆς οἰκουμένης· φεύγουσιν ὄνειρα, σκότος, 45 ι´.
Ὕπνος, σιγῇ· καὶ πάλιν τὰ χωράφια, τὴν θάλασσαν, τὸν ἀέρα γεμίζουσι καὶ τὰς πόλεις μὲ᾿ κρότον, ποίμνια καὶ λύραι. 50 ια´.
Εἰς τοῦ σπηλαίου τὸ στόμα ἰδοὺ προβαίνει ὁ μέγας λέων, τὸν φοβερὸν λαιμὸν τετριχωμένον βρέμων τινάζει. 55 ιβ´.
Ὁ ἀετὸς ἀφίνει τοὺς κρημνοὺς ὑψηλούς· κτυπάουσιν ἡ πτέρυγες τὰ νέφη, καὶ τὸν ὄλυμπον ἡ κλαγγὴ σχίζει. 60 ιγ´.
Ἔθλιψε τὴν Ἑλλάδα νύκτα πολλῶν αἰώνων, νύκτα μακρᾶς δουλείας, αἰσχύνη ἀνδρῶν, ἢ θέλημα τῶν ἀθανάτων. 65 ιδ´.
Ἡ χώρα τότε ἐφαίνετο ναὸς ἠριπομένος, ὅπου οἱ ψαλμοὶ σιγάουσι καὶ τοῦ κισσοῦ τὰ ἀτρέμητα φύλλα κοιμῶνται. 70 ιε´.
Ὡσὰν ἐπὶ τὴν ἄπειρον θάλασσαν τῶν ὀνείρων, ὀλίγαι, ἀπηλπισμέναι ψυχαὶ νεκρῶν διαβαίνουσι μὲ᾿ δίχως βίαν· 75 ις´.
Οὕτως ἀπὸ τοῦ Ἄθωνος τὰ δένδρα, ἕως τοὺς βράχους τῆς Κυθήρας, κυλίουσα τὴν ἅμαξαν βραδεῖαν, οὐρανοδρόμον· 80 ιζ´.
Ἡ τρίμορφος Ἑκάτη ἐθεώρει τὰ πλοῖα, εἰς τοῦ Αἰγαίου τους κόλπους λάμνοντα ἀδόξως, φεύγοντα διασκορπισμένα. 85 ιη´.
Σὺ τότε, ὦ λαμπροτάτη κόρη Διός, τοῦ κόσμου μόνη παρηγορία, τὴν γῆν μου σὺ ἐνθυμήθηκες ὦ Ἐλευθερία. 90 ιθ´.
Ἦλθ᾿ ἡ θεά· κατέβη εἰς τὰ παραθαλάσσια κλειτὰ τῆς Χίου· τὰς χεῖρας ἄπλωσ᾿ ὀρθή, καὶ κλαίουσα λέγει τοιάδε· 95 κ´.
Ὠκεανέ, πατέρα τῶν χορῶν ἀθανάτων, ἄκουσον τὴν φωνήν μου, καὶ τῆς ψυχῆς μου τέλεσον τὸν μέγαν πόθον. 100 κα´.
Ἔνδοξον θρόνον εἶχον εἰς τὴν Ἑλλάδα· τύραννοι πρὸ πολλοῦ τὸν κρατούσι, σήμερον σὺ βοήθησον, δός μου τὸν θρόνον. 105 κβ´.
Ὅταν τοὺς ἀνοήτους φεύγω θνητούς, μὲ δέχονται ἡ πατρικαί σου ἀγκάλαι· ἡ ἐλπίς μου εἰς τὴν ἀγάπην σου στηρίζεται ὅλη. 110 κγ´.
Εἶπε· κ᾿ εὐθὺς ἐπάνω εἰς τὰς ροᾶς ἐχύθη τοῦ Ὠκεανοῦ, φωτίζουσα τὰ νῶτα ὑγρὰ καὶ θεία, πρόφαντος λάμψις. 115 κδ´.
Ἀστράπτουσι τὰ κύματα ὡς οἱ οὐρανοί, καὶ ἀνέφελος, ξάστερος φέγγει ὁ ἥλιος καὶ τὰ πολλὰ νησία δείχνει τοῦ Αἰγαίου. 120 κε´.
Πρόσεχε τώρα· ὡς ἄνεμος σφοδρὸς μέσα εἰς τὰ δάση, ὁ ἀλαλαγμὸς σηκώνεται· ἄκουε τῶν πλεόντων τὸ ἔια μάλα. 125 κς´.
Σχισμένη ὑπὸ μυρίας πρῴρας ἀφρίζει ἡ θάλασσα, τὰ πτερωμένα ἀδράχτια ἐλεύθερα ἐξαπλώνονται εἰς τὸν ἀέρα. 130 κζ´.
Ἐπὶ τὴν λίμνην οὕτως αὐγερινὰ πετάουσι τὰ πλήθη τῶν μελίσσων ὅταν γλυκὺ τοῦ ἔαρος φυσάῃ τὸ πνεῦμα· 135 κη´.
Ἐπὶ τὴν ἄμμον οὕτω περιπατοῦν οἱ λέοντες ζητοῦντες τὰ κοπάδια, τὴν θέρμην τῶν ὀνύχων ἔαν αἰσθανθώσιν· 140 κθ´.
Οὕτως ἐὰν τὴν δύναμιν ἀκούσουν τῶν πτερύγων οἱ ἀετοί, τὸ κτύπημα τῶν βροντῶν ὑπερήφανοι καταφρονούσι. 145 λ´.
Πεφιλημένα θρέμματα Ὠκεανοῦ, γενναία καὶ τῆς Ἑλλάδος γνήσια τέκνα, καὶ πρωτοστᾶται Ἐλευθερίας· 150 λα´.
Χαίρετε σεῖς καυχήματα τῶν θαυμασίων (Σπετζίας, Ὕδρας, Ψαρῶν,) σκοπέλων, ὅπου ποτὲ δὲν ἄραξε φόβος κινδύνου. 155 λβ´.
Κατευοδοῖτε! - Ὁρμήσατε τὰ συναγμένα πλοῖα ὦ ἀνδρεῖοι· σκορπίσατε τὸν στόλον, κατακαύσατε στόλον βαρβάρων. 160 λγ´.
Τὰ δειλὰ τῶν ἐχθρῶν σας πλήθη καταφρονήσατε· τὴν κόμην πάντα ὁ θρίαμβος στέφει τῶν ὑπὲρ πάτρης κινδυνευόντων. 165 λδ´.
Ὦ ἐπουράνιος χεῖρα! σὲ βλέπω κυβερνοῦσαν τὰ τρομερὰ πηδάλια, καὶ τῶν ἡρῴων ἡ πρώραι ἰδοὺ πετάουν. 170 λε´.
Ἰδοὺ κροτοῦν, συντρίβουσι τοὺς πύργους θαλασσίους ἐχθρῶν ἀπείρων· σκάφη, ναύτας, ἱστία, κατάρτια ἡ φλόγα τρώγει· 175 λς´.
Καὶ καταπίνει ἡ θάλασσα τὰ λείψανα· τὴν νίκην ὕψωσ῾, ὦ λύρα· ἂν ἥρωες δοξάζονται, τὸ θεῖον φιλεῖ τοὺς ὕμνους. 180 λζ´.
Ὠθωμανὲ ὑπερήφανε ποῦ εἶσαι; νέον στόλον φέρε, ὦ μωρέ, καὶ σύναξε· νέαν δάφνην οἱ Ἕλληνες θέλουν ἁρπάξειν. 185 | |
| | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| Θέμα: Απ: Ανδρέας Κάλβος 03.12.10 21:05 | |
| ΛΥΡΙΚΑ ᾨδὴ Πρώτη. Ἡ Βρεττανικὴ Μοῦσα στροφὴ πρώτη.
Ἐὰν τὰ ποσειδώνια κύματα, τὸν αὐθάδη ναύτην ἀπομακρύνωσιν ἀπὸ τὴν πάτριον νῆσον του πρὶν ἔλθῃ ἡ νύκτα· 5 β´.
Μὲ᾿ ψυχὴν πικραμένην ὀρθὸς ἐπὶ τὴν πρύμνην βλέπει ἐπάνω εἰς τὴν θάλασσαν τὴν ἡσυχίαν χυμένην καὶ ἐσπέριον σκότος· 10 γ´.
Βλέπει τὰ περιπόθητα βουνὰ καὶ τὰ χωράφια τῆς γλυκερᾶς πατρίδος κεχρυσωμένα ἀκόμα ἀπότον ἥλιον. 15 δ´.
Ἀλλ᾿ ἤδη εἰς τὰ ἐρεβώδη λουτρὰ βαθέα τῆς δύσεως τοῦ λαμπροῦ βασιλέως τῶν ἀέρων ἐβούτησεν ἡ ἐσχάτη ἀκτίνα. 20 ε´.
Καὶ ἀλλάζει, ἰδού, ἀμαυρόνεται τῆς νήσου ἡ ράχη, ὡς πρόσωπον νέας, ὀρφανῆς παρθένου, ὑγρὸν ὑπότο σύγνεφον τῆς δυστυχίας· 25 ς´.
Τὰ λυπημένα ὀμμάτια του τότε ἂν σηκώσῃ ὁ ναύτης, βλέπει ἐπάνω εἰς τὴν χώραν του τρέμον καὶ μεσουράνιον τὸ πρῶτον ἄστρον. 30 ζ´.
Οὕτως ἂν χάσῃ ὁ ἄνθρωπος τὸ φῶς, καὶ τὸν σκεπάσῃ μακάριον σκότος, βλέπομεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἀνατέλλον ἄστρον ἐλπίδος. 35 η´.
Ὦ Εὕρων· ὦ θεσπέσιον πνεῦμα τῶν Βρεττανίδων, τέκνον μουσῶν καὶ φίλε ἄμοιρε τῆς Ἑλλάδος καλλιστεφάνου. 40 θ´.
Πλεγμένα μὲ᾿ τὰ φύλλα τοῦ μυστικοῦ Ἑλικῶνος τῆς Ὑγιείας τὰ ρόδα χθὲς θαυμασίως ἐστόλιζον τὴν κεφαλήν σου. 45 ι´.
Χθὲς τὸν οὐράνιον ἔτρεχε δρόμον ὁ ἤλιος· χύνων τὰς πλέον λαμπρὰς ἀκτῖνας τὸ μέτωπόν σου ἀντέστραπτεν ὡς ἀθανάτου. 50 ια´.
Σήμερον κεῖσαι, ὡς εὔφορος πολύκλωνος ἐλαία ἀπότο βίαιον φύσημα σκληρῶν ἀνέμων κεῖται ἐκριζωμένη. 55 ιβ´.
Σήμερον κεῖσαι, ὦ Εὕρων. Καὶ ποὺ τὰ ἔνθεα ἔπη, ποὺ εἶναι τώρα τὰ σύμμετρα πτερόεντα φωνήεντα καστάλιε κύκνε; 60 ιγ´.
Θαυματουργοὶ φυσήσατε πνοαὶ τοῦ παραδείσου· σηκώσου, ὦ Εὕρων, τίναξον μακρὰ ἀπόσε τὸν ἄωρον μόρσιμον ὕπνον. 65 ιδ´.
Ἰδοὺ τῆς μουσοτρόφου Εὐρώπης τὰ ὑπερέχοντα ἔθνη ἀκόμα προσμένουσιν, ἀκόμα τὴν φωνήν σου ἐπιθυμοῦσιν. 70 ιε´.
Ἰδοὺ ἡ Ἑλλάς σου ἑτοίμασεν ὄχι τὸν χρυσὸν κύκλον τὸν τοὺς κροτάφους φλέγοντα τῶν ἀργῶν βασιλέων ἢ τῶν τυράννων· 75 ις´.
Ἀλλὰ στέφανον ἕτερον, στολὴν ἔνδοξον, ἔντιμον, ἀξίαν νοὸς δικαίου, ἀνδρὸς ἀξίαν γενναίου φιλελευθέρου· 80 ιζ´.
Στέφανον αἰωνίων κλάδων ἀφθάρτων, λάμποντα ὄχι διὰ τοὺς κροτοῦντας ποιητὰς τὸ μονόχορδον τῆς κολακείας· 85 ιη´.
Ἀμὴ διὰ σὲ τὸν εὔτολμον λειτουργὸν τῶν παρθένων Ἐλικωνίων· φιλοῦσιν ἡ Μοῦσαι χεῖρα ἀμίαντον καὶ ὑψηλὸν πνεῦμα. 90 ιθ´.
Σὲ ἡ Ἑλλὰς εὐγνώμων ὡς φίλον μεγαλόψυχον ζητεῖ νὰ στεφανώσῃ, ὡς παρηγορητήν της, ὡς εὐεργέτην. 95 κ´.
Σηκώσου ὦ Εὕρων... φίλε σηκώσου... λάβε, ὦ μέγα, λάβε τὸ δῶρον, ὕμνησον τοῦ σταυροῦ τοὺς θριάμβους καὶ τῆς Ἑλλάδος· 100 κα´.
Αἴ! τῶν θνητῶν ἡ ἐλπίδες ὡς ἐλαφρὰ διαλύονται ὄνειρα βρέφους· χάνονται ὡς λεπτὸν βόλι εἰς ἄπειρον βάθος πελάγου. 105 κβ´.
Ὁ Εὕρων κεῖται ὡς κρίνος ὑπότο βαρὺ κάλυμμα ἀθλίας νυκτός· ἡ αἰώνιος, ὦ λύπη, τὸν ἐσκέπασε μοῖρα θανάτου. 110 κγ´.
Ἀνὴρ κατὰ τὸν φύσεως νόμον τὸν ἄνδρα κλαίω· δὲν χύνονται τὰ δάκρυα ματαίως ἐπὶ τὸν τάφον τῶν εὐδοκίμων. 115 κδ´.
Ὅτι ἂν φθαρτὸν τὸ σῶμα πέση, καὶ τ᾿ ἄυλον πνεῦμα τῶν ἀγαθῶν καὶ ἡ φήμη νικήσουν ὡς ἡ ἀλήθεια τὸ ἀένναον μέλλον· 120 κε´.
Ἂν χωριστῆ, μετέωρος ἐπὶ τὴν δέλφιον πέτραν ἀστράψη ἡ λύρα, καύχημα Ἄγγλων καὶ χαρμοσύνη Ἀγηνορίδων· 125 κς´.
Ἡμεῖς ὅμως χηρεύομεν. Τὰς θλίψεις θεραπεύει, καὶ ἄγει ὁ θρῆνος εἰς ἅμιλλαν ἀρετῆς τὴν φιλόδοξον σπορὰν τοῦ ἀνθρώπου. 130 ᾨδὴ Δευτέρα. Εἰς Ψαρά στροφὴ πρώτη.
Ἐρατεινή, γλυκεῖα θυγάτηρ Ὑπερίονος, πόσον, ὦ χρυσοβλέφαρος, πόσον δεκτὴ καὶ νόστιμη φέγγεις ὦ ἡμέρα. 5 β´.
Ἐλεύθερος ἢ δοῦλος τί χρησιμεύει ἂν εἶναι, μόνον ἂς ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι εἶναι ἡ γῆ παράδεισος, καὶ ἡ ζωὴ μία. 10 γ´.
Δεῦτε, ἐν ᾧ τὰ τῆς Κύπριδος δάκτυλα μυρισμένα τὰς χορδὰς κολακεύωσι, καὶ ἡ τρυφερὰ κιθάρα τὸν κόσμον θέλγη· 15 δ´.
Τρέξατε σεῖς ὦ ἀμέριμνα πλήθη λαῶν· τὸν μέγαν μελίφρονα ἀμφορέα τοῦ Βασσαρέως ἀδράξατε νέοι καὶ παρθένοι. 20 ε´.
Μὲ χιτῶνα σιδώνιον, μὲ σάνδαλα χρυσόδετα χοροβατοῦντες ψάλατε ἢ τὴν στροφὴν τὴν λέσβιον, ἢ τέιον μέλος. - 25 ς´.
- Φθάνει τώρα τὸ κέρασμα, φθάνει ὁ χορός, καὶ τ᾿ ἆσμα· κάθε ἡδονὴ τὸ μέτριον ἐὰν ἀγαπᾷ, ἂς προσφύγωμεν εἰς χαρὰν ἄλλην. 30 ζ´.
Ἐδῶ ὑπὸ τὸν πολύφυλλον καὶ δροσερὸν κεδρώνα ἐλᾶτε, ἂς ἀναπαύσωμεν τὸ κορμί μας καὶ ἂς ἔχωμεν τ᾿ ἄνθη διὰ στρῶμα. 35 η´.
Ἕνα φιλί... κ᾿ ἕν᾿ ἄλλο... Ἔρωτα τρέξε, ἐξάπλωσον αἰώνια τὰ πτερά σου, σκέπασον τὸ μυστήριον τῆς ἑορτῆς σου. 40 θ´.
Οὕτω, καθὸ ἡ ταχύπους Ἴρις λάμπει καὶ ἀβίαστος μὲ᾿ τὰ ζεφύρια πνεύματα φεύγει, δι᾿ ἐμᾶς ἀδάκριτοι φεύγουν ἡ ἡμέραι. - 45 ι´.
- Ἀναίσχυντα φρονήματα τῶν ἀγεννέων ἀνθρώπων· ὕμνοι μανίας, ποὺ ἐφύγατε ἀπὸ τὰ ὀδόντια τοῦ ᾅδου στίχοι Ἐριννύων· 50 ια´.
Ἂν τῆς δικαιοσύνης περιβλαστὴ τὸ σκῆπτρον, ἂν φιλάνθρωπον φύσημα εἰς τὴν καρδίαν εἰσπνέῃ τῶν βασιλέων· 55 ιβ´.
Ἂν ἡ ἀρετή, κ᾿ ὁ ἐλεύθερος νόμος ὡς ἅγια χρήματα εἰλικρινῶς λατρεύωνται, τότε καθὸ ὁ παράδεισος δίδει ἡ γῆ ρόδα. 60 ιγ´.
Ἀλλ᾿ ἡ ζωὴ καὶ τότε δὲν εἶναι διὰ τὸν βλέποντα ἄνθρωπον τοὺς ἀστέρας ἄλλο παρὰ προοίμιον ἀθανασίας. 65 ιδ´.
Ἰδοὺ τὰ πολυτάραχα κύματα τῆς θαλάσσης· ἰδού, ἰδοὺ τῶν ἀμώμων Ψαρῶν δικαιοτάτων ἡ τραχεῖαι πέτραι. 70 ιε´.
Αὐτοῦ καμμία κιθάρα φθοροποιός, ὄχι ὄργια, ὄχι κρότος Μαινάδων, οὔτ᾿ Ἔρωτος παιγνίδια τὸν νοῦν συγχίζουν. 75 ις´.
Ἀλλ᾿ ὡς, κατὰ τὸ βράδυ τὸ θερινόν, ἀνάπτονται ταχεῖαι, συχναὶ ἡ ὀλύμπιαι ἀστραπαὶ καὶ θαμβόνουσι τοὺς ὀδοιπόρους· 80 ιζ´.
Οὕτως τὰ μὲν θηκάρια σορηδὸν ἐρριμμένα κρύπτουν τὴν γῆν, τοὺς βράχους· ὁ δὲ σιδηροχάρμης ἄφοβος Ἄρης, [85] ιη´.
Κινεῖ τὴν νῆσον. Χίλια πολέμου χάλκεα ὄργανα βροντούν· εἰς τὸν ἀέρα τῶν ξίφων μύριαι γλῶσσαι λάμπουν, κλονοῦνται. 90 ιθ´.
Μία βοὴ σηκόνεται, μία μόνη ἐπιθυμία, καὶ ὡσὰν ἀκτίνα οὐράνιος, ὡς φλόγα εἰς δάση εὐάνεμα καίει τὰς καρδίας. 95 κ´.
«Ὑπὲρ γονέων καὶ τέκνων, »ὑπὲρ τῶν γυναικῶν, »ὑπὲρ πατρίδος πρόκειται »καὶ πάσης της Ἑλλάδος »ὅσιος ἀγῶνας. 100 κα´.
»Θαλπτήριον τῆς ἡμέρας »φῶς, διὰ πάντοτε χαῖρε· »καὶ σεῖς ὁποὺ εὐφραίνετε »μὲ᾿ φωνὴν ἠδυόνειρον »τῆς γῆς τὰ τέκνα, 105 κβ´.
»Χαίρετ᾿ ἐλπίδες. - Ἦλθε »τῆς Ἄγαρ τὸ ὑπερήφανον »σπέρμα· ἐπάνω εἰς τὰς ὄχθας »τῶν Ψαρῶν, ἀλαλάζον »σφόδρα, κατέβη. 110 κγ´.
»Ὦ πατρίς, τὴν ἑκούσιον »δέξου θυσίαν»... -Αστράπτει.- Σεισμὸς πολέμου ἀκούεται. Ὑπὸ τύμβον ὑψήνορα ἥρωες κοιμῶνται. 115 κδ´.
Ἐπὶ τὸ μέγα ἐρείπιον ἡ Ἐλευθερία ὁλόρθη προσφέρει δυὸ στεφάνους· ἕν᾿ ἀπὸ γήινα φύλλα, κ᾿ ἄλλον ἀπ᾿ ἄστρα. 120
ᾨδὴ Τρίτη. Τὰ Ἠφαίστεια στροφὴ πρώτη.
Χλωρά, μοσχοβολοῦντα νησία τοῦ Αἰγαίου πελάγους, εὐτυχισμένα χώματα ὅπου ἡ χαρὰ κ᾿ ἡ εἰρήνη πάντα ἐκατοίκουν. 5 β´.
Τί τὰ θαυμάσια ἐγίνηκαν κοράσιά σας ὁπ᾿ εἶχαν ψυχὴν ῾σὰν φλόγα, χείλη ῾σὰν δροσισμένα ρόδα, λαιμὸν ῾σὰν γάλα; 10 γ´.
Στὰ πλούσια περιβόλια σας βασιλικὸς καὶ κρίνοι ματαίως ἀνθίζουν· ἔρημα, οὔτ᾿ ἕνα χέρι εὑρίσκεται ῾νὰ τὰ ποτίζῃ. 15 δ´.
Τὰ δάση, τὰ λαγγάδια σας, ὅπου ἡ φωναὶ ἀντιβόουν τῶν κυνηγῶν, σιωπῶσι· σκύλοι ἐκεῖ τώρα ἀδέσποτοι μόνον βαϋίζουν. 20 ε´.
Ἐλεύθερα, ἀχαλίνωτα μέσα εἰς τ᾿ ἀμπέλια τρέχουν τ᾿ ἄλογα, καὶ εἰς τὴν ράχην τους τὸ πνεῦμα τῶν ἀνέμων κάθεται μόνον. 25 ς´.
Εἰς τὸν αἰγιαλὸν Ἀπὸ τὰ οὐράνια σύγνεφα ἀφόβως καταβαίνουν κραυγάζοντες οἱ γλάροι καὶ τὰ γεράκια. 30 ζ´.
Βαθυὰ εἰς τὸν ἄμμον βλέπω χαραγμένα πατήματα ζώντων παιδιῶν καὶ ἀνθρώπων· ὅμως ποὺ εἶναι οἱ ἄνθρωποι, ποῦ τὰ παιδία; 35 η´.
Φρικτὸν θλιβερὸν θέαμα τριγύρω μου ἐξανοίγω· ποίων εἶναι τὰ σώματα ποὺ πλέουσ᾿ εἰς τὸ κῦμα; ποίων τὰ κεφάλια; 40 θ´.
Αὐγεριναὶ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες τί προβαίνετε; τάχα ἀγαπάει ῾νὰ βλέπῃ ἔργα λῃστῶν τὸ μάτι τῶν οὐρανίων; 45 ι´.
Δημιουργὲ τοῦ κόσμου, πατέρα τῶν ἀθλίων θνητῶν, ἂν σὺ τοῦ γένους μας ὅλου ζητῇς τὸν θάνατον, ἂν σὺ τὸ θέλης· 50 ια´.
Τὰ γόνατά μου ἐμπρός σου, νά, πέφτουν· τὸ ὑπερήφανον κεφάλι μου, ποὺ ἀντίκρυ τῶν βασιλέων ὑψόνετο, τὴν γῆν ἐγγίζει. 55 ιβ´.
Ἰδοὺ εὐλαβεῖς οἱ Ἕλληνες σκύπτουσιν ὅλοι· πρόσταξε, κ᾿ ἐπάνω μας ἂς πέσωσιν ἡ φλόγες τῆς ὀργῆς σου ἂν σὺ τὸ θέλῃς. 60 ιγ´.
Πλὴν πολυέλεος εἶσαι, καὶ βοηθὸν σὲ κράζω..... Βλέπω, βλέπω εἰς τὴν θάλασσαν πετώμενον τὸν στόλον ἀγρίων βαρβάρων. 65 ιδ´.
Κύτταξε πὼς ὁ ἥλιος χρυσόνει τὰ πανιά των· κύτταξε πὼς τὸ πέλαγος ἀπὸ σπαθιῶν ἀκτῖνας τρέμον ἀστράπτει. 70 ιε´.
Ἀπὸ τὰς πρύμνας χύνεται γεμίζων τὸν ἀέρα κρότος μυρίων κυμβάλων, καὶ μέσα ἀπὸ τὸν θόρυβον ψάλματα ἐκβαίνουν· 75 ις´.
«-Στάζουσι τὰ μαχαίρια μας »ἀπὸ τὸ αἷμα ἀκάθαρτον »τῶν χριστιανών· πρὶν πήξη, »ἐλᾶτε, ἐλάτε εἰς νέον »αἷμα ἂς τὰ πλύνωμεν. 80 ιζ´.
»Ἐλᾶτε ῾νὰ ζεστάσωμεν »τὰ χέρια μας ῾ς τὰ σπλάγχνα »ὅσων θυσίας προσφέρουσιν »εἰς τὸν σταυρὸν καὶ σέβονται »ἁγίων εἰκόνας. 85 ιη´.
»Ἐλᾶτε, ἐλᾶτε, ὁ κόπος »ἂν μᾶς καταδαμάσῃ, »ἐπὶ σοροὺς σφαγμένων »καθίζοντας, ἀνάπαυσιν »θέλομεν εὕρει. 90 ιθ´.
»Τὰ ρόδα τῆς Ἑλλάδος »εἰς τ᾿ αἷμα τῆς βαμμένα »θέλει φανοῦν τερπνότατον »δῶρον τῶν γυναικῶν μας, »κ᾿ ἔργον ἡρῴων.» 95 κ´.
Σκληρά, δειλὰ ἀναθρέμματα τῆς ποταπῆς Ἀσίας, ἔργον ἡρῴων, ναί, βέβαια, ποῖος τὸ ἀμφιβάλει, ὑπάρχει τὸ τρόπαιόν σας. 100 κα´.
Ἔργον ἡρῴων, ἂν σφάξητε ἀδύνατα παιδία· ἔργον ἡρῴων, ἂν πνίξητε τὰς τρυφερὰς γυναίκας καὶ τὰ γερόντια. 105 κβ´.
Ἰδοὺ κ᾿ ἄλλα νησία τὴν λύσσαν σας προσμένουσι· πόλεις ἰδοὺ καὶ ἁλίκτυπος ξηρὰ κατοικημένη ἀπ᾿ ἔθνη ἀθῷα. 110 κγ´.
Διὰ σᾶς ἡρώων κοπάδια, δὲν φθάνει ἡ Χῖος, ἡ Κύπρος· τῶν Κυδωνίων δὲν φθάνουσιν τῆς Κάσσου καὶ τῆς Κρήτης ἡ κατοικίαι. 115 κδ´.
Ἄμμετε, μὴν ἀφήσετε ζῶντα κανένα· ἀπ᾿ αἷμα τὰ αἰγαῖα νερὰ βαμμένα κύματ᾿ ἂς ἔχουν γέμοντα ἀπὸ σφαγάδια. 120 κε´.
Ὦ Ἕλληνες, ὦ θεῖαι ψυχαί, ῾ποὺ εἰς τοὺς μεγάλους κινδύνους φανερόνετε ἀκάμαντον ἐνέργειαν καὶ ὑψηλὴν φύσιν! 125 κς´.
Πῶς ἀπὸ σᾶς καμμία δὲν τρέχει τώρα; πῶς ῾κεῖ μέσα εἰς τὰ πλεόμενα δὲν ρίχνεσθε καράβια τῶν πολεμίων; 130 κζ´.
Πῶς, πῶς τῆς ταλαιπώρου πατρίδος δὲν πασχίζετε ῾νὰ σώσητε τὸν στέφανον ἀπὸ τὰ χέρια ἀνόσια λῃστῶν τοσούτων; 135 κη´.
Εἶναι πολλὰ τὰ πλήθη τῶν καὶ φοβερὰ εἰς τὴν ὄψιν, ἀλλ᾿ ἕνας ἕλλην δύναται, ἕνας ἄνδρας γενναῖος ῾νὰ τὰ σκορπίσῃ. 140 κθ´.
Ὅποιος τὴν δάφνην θέλει ἀθάνατόν της δόξης, ὅποιος δάκρυα διὰ τ᾿ ἔθνος του ἔχει, διὰ δὲ τὴν μάχην νοῦν καὶ καρδίαν· 145 λ´.
ἂς ἔκβῃ αὐτός. - Νά, βλέπω ταχεῖαι, ὡς τ᾿ ἁπλωμένα πτερὰ τῶν γερανῶν, ἔρχονται δυὸ κατάμαυροι τρομεραὶ πρῶραι. 150 λα´.
Παύει ὡς τόσον ὁ κρότος τῶν μουσικῶν ὀργάνων· τ᾿ ἀγαρηνὰ τραγούδια παύουν καὶ τὰ ὑπερήφανα βλάσφημα μέτρα. 155 λβ´.
Μόνον ἀκούω τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου ὁποὺ περνώντας εἰς τὰ κατάρτια ἀνάμεσα καὶ εἰς τὰ σχοινία σχισμένος βιαίως σφυρίζει. 160 λγ´.
Μόνον ἀκούω τὴν θάλασσαν ῾ποὺ ὡσὰν μέγα ποτάμι ἀνάμεσα εἰς τοὺς βράχους κτυπόντας μυρμυρίζει γύρω εἰς τὰ σκάφη. 165 λδ´.
Νὰ ἡ κραυγαὶ καὶ ὁ φόβος, νὰ ἡ ταραχὴ καὶ ἡ σύγχυσις ἀπὸ παντοῦ σηκόνονται, καὶ ἁπλόνουν πολυάριθμα πανία ῾νὰ φύγουν. 170 λε´.
Στενόν, στενὸν τὸ πέλαγος ὁ τρόμος κάμνει· πέφτει ἕνα καράβι ἐπάνω εἰς τ᾿ ἄλλο καὶ συντρίβονται· πνίγονται οἱ ναῦται. 175 λς´.
Ὤ! πὼς ἀπὸ τὰ μάτια μου ταχέως ἐχάθη ὁ στόλος· πλέον δὲν ξανοίγω τώρα παρὰ καπνοὺς καὶ φλόγας οὐρανομήκεις. 180 λζ´.
Ἔξω ἀπὸ τὴν θαλάσσιον πυρκαϊὰν νικήτριαι ἰδοὺ πάλιν ἐκβαίνουν σωσμέναι ἡ δυὸ κατάμαυροι θαυμάσιαι πρῶραι. 185 λη´.
Πετάουν, ἀπομακρύνονται· ῾ς τὸ διάστημα τοῦ ἀέρος χωσμέναι γίνονται ἄφαντοι· - διαβαίνουσαι ἐπαιάνιζον, κ᾿ ἤκουεν ὁ κόσμος. 190 λθ´.
Κανάρι! - καὶ τὰ σπήλαια τῆς γῆς ἐβόουν, Κανάρι. - Καὶ τῶν αἰώνων τὰ ὄργανα ἴσως θέλει ἀντηχήσουν πάντα Κανάρι. 195
| |
| | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| Θέμα: Απ: Ανδρέας Κάλβος 03.12.10 21:12 | |
| ᾨδὴ Τετάρτη. Εἰς Σάμον στροφὴ πρώτη.
Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται, ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι· θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία. 5 β´.
Αὐτὴ (καὶ ὁ μῦθος κρύπτει νοῦν ἀληθείας) ἐπτέρωσε τὸν Ἴκαρον· καὶ ἂν ἔπεσεν ὁ πτερωθεὶς κ᾿ ἐπνίγη θαλασσωμένος· 10 γ´.
Ἀφ᾿ ὑψηλὰ ὅμως ἔπεσε, καὶ ἀπέθανεν ἐλεύθερος. - Ἂν γένῃς σφάγιον ἄτιμον ἑνὸς τυράννου, νόμιζε φρικτὸν τὸν τάφον. 15 δ´.
Μοῦσα τὸ Ἰκάριον πέλαγος ἔχεις γνωστόν. Νὰ ἡ Πάτμος, νὰ αἱ Κορασσίαι, κ᾿ ἡ Κάλυμνα ποὺ τρέφει τὰς μελίσσας μὲ᾿ ἀθέριστα ἄνθη. 20 ε´.
Νὰ τῆς ἀλόης ἡ νῆσος, καὶ ἡ Κῶς εὐτυχεστάτη, ἥ τις τοῦ κόσμου ἐχάρισε τὸν Ἀπελλῆν καὶ ἀθάνατον τὸν Ἱπποκράτην. 25 ς´.
Ἰδοὺ καὶ ὁ μέγας τρόμος τῆς Ἀσίας γῆς, ἡ Σάμος· πλέξε δι᾿ αὐτὴν τὸν στέφανον ὑμνητικὸν καὶ αἰώνιον λυρικὴ κόρη. 30 ζ´.
Αὐτοῦ, ἐνθυμᾶσαι, ἐγέμιζες τοῦ τέιου Ἀνακρέοντος χαρμόσυνον κρατῆρα, κ᾿ ἔστρωνες διὰ τὸν γέροντα δροσόεντα ρόδα. 35 η´.
Αὐτοῦ, τοῦ Ὁμήρου ἐδίδασκες τὰ δάκτυλα ῾νὰ τρέχουσι μὲ᾿ τὴν ᾠδὴν συμφώνως, ὅταν τὰ ἔργα ἱστόρει θεῶν καὶ ἡρῴων. 40 θ´.
Αὐτοῦ, τὰ χρυσὰ ἔπη ἐμψύχωνες ἐκείνου, δι᾿ οὗ τὰ νέφη ἐσχίσθησαν καὶ τῶν ἄστρων ἐφάνηκεν ἡ ἁρμονία. 45 ι´.
Ὦ κατοικία Ζεφύρων, ὅταν ἀλλοῦ τοῦ ἡλίου καίουν τὰ βουνὰ ἡ ἀκτῖνες, ἢ τὸν χειμῶνα ἡ νύκτα κόπτῃ τὰς βρύσεις· 50 ια´.
Ἐσὺ ἀνθηρὸν τὸ στῆθος σου, φαιδρὸν τὸν οὐρανὸν ἔχεις, καὶ ἀπὸ τὰ δένδρα σου πολλὴ πάντοτε κρέμεται καρποφορία. 55 ιβ´.
Καθὼς προτοῦ νυκτώσῃ, μέσα εἰς τὸν κυανόχροον αἰθέρα, μόνος φαίνεται λάμπων γλυκὺς ὁ ἀστέρας τῆς Ἀφροδίτης. 60 ιγ´.
Καθὼς μυρτιὰ ὑπερήφανος ἀπ᾿ ἄνθη φορτωμένη καὶ ἀπὸ δροσιὰν ἀστράπτει, ὅταν ἡ αὐγὴ χρυσόζωνος τὴν χαιρετάῃ· 65 ιδ´.
Οὕτω τὸ κῦμα Ἰκάριον κτυποῦσα ἡ βάρκα, βλέπει σὲ εἷς τὰ νησία ἀνάμεσα λαμπρὰν καὶ ὑψηλοτάτην, καὶ ἀγαλλιάζει. 70 ιε´.
Τί ἐγίνηκαν ἡ ἡμέραι, ὅτε εἰς τὰς κορυφὰς τοῦ Κερκετέως δενδρόεντος ἐχόρευον ἡ τέχναι στεφανωμέναι. 75 ις´.
Ἔρχονται, ὦ μακαρία νῆσος, ἔρχονται πάλιν· τὸ προμηνύουσι τ᾿ ἄντρα σου φλογώδη, ἐξ ὧν μυρίαι μάχαιραι ἐκβαίνουν. 80 ιζ´.
Ὡς ἡ σφῆκες μαζόνονται ἐπὶ τὰ ὀλίγα λείψανα σπαραγμένης ἐλάφου, ἢ ταύρου ὁποὺ ἐκατάντησε δεῖπνον λεαίνης, 85 ιη´.
Ἀλλ᾿ ἂν βροντήσῃ ἐξαίφνης, πετάουν εὐθὺς καὶ ἀφίνουσι τὴν ποθητὴν τροφήν, ὑπὸ τὰ δένδρα φεύγουσαι καὶ ὑπὸ τοὺς βράχους· 90 ιθ´.
Οὕτως, εἰς τὰ παράλια ἀσιατικά, τὰ πλήθη ἀγαρηνὰ ἀναρίθμητα βλέπω ῾νὰ ἐπισωρεύονται, ὅμως ματαίως. 95 κ´.
Σάλπιγγα μεγαλόφθογγος «οἱ Σάμιοι», κράζει, «οἱ Σάμιοι» καὶ ἰδοὺ τὰ πόδια τρέμουσι μυρίων ἀνδρῶν καὶ ἀλόγων θορυβουμένων. 100 κα´.
«Οἱ Σάμιοι»· - καὶ ἐσκορπίσθησαν τῶν ἀπίστων αἱ φάλαγγες. - Ἄ, τί, ὦ δειλοί, δὲν μένετε ῾νὰ ἰδῆτε, ἂν τὸ σπαθί μας κοπτερὸν ἦναι; 105 κβ´.
Ἔρχονται, πάλιν ἔρχονται χαρᾶς ἡμέραι, ὦ Σάμος· τὸ προμηνύουν οἱ θρίαμβοι πολλοὶ καὶ θαυμαστοί, ποὺ σὲ δοξάζουν. 110 κγ´.
Νῆσος λαμπρὰ εὐδαιμόνει· ὅτε ἡ δουλεία σὲ ἀμαύρονε, σ᾿ εἶδον· ἄμποτε νἄλθω ῾νὰ φιλήσω τὸ ἐλεύθερον ἱερόν σου χῶμα. 115 κδ´.
Ἐὰν φιλοτιμούμεθα ῾νὰ τὴν ῾ξαναποκτήσωμεν μ᾿ ἵδρωτα καὶ μὲ᾿ αἷμα, καλὸν εἶναι τὸ καύχημα τῆς ἀρχαίας δόξης. 120 ᾨδὴ Πέμπτη. Εἰς Σούλι στροφὴ πρώτη.
Φυσάει σφοδρὸς ὁ ἀέρας, καὶ τὸ δάσος κυμαίνεται τῆς Σελλαιίδος· φθάνουσι μακρὰν ἐδῶ, ὅπου κάθομαι, μουσικὰ μέτρα. 5 β´.
Ἀφροντίστων ποιμένων στίχοι δὲν εἶναι, ἢ γάμου, ἢ πανηγυριζόντων νέων γυναικὼν καὶ ἀνθρώπων, μήτε ἱερέων. 10 γ´.
Ἄλλη λαμπρὰ πανήγυρις τὴν σήμερον ἑορτάζεται εἰς τὴν Ἑλλάδα· ὁ ἄγγελος χορεύει τοῦ πολέμου· δάφνας μοιράζει. 15 δ´.
Βράχοι ὑψηλοί, διαβόητοι, βουνὰ τοῦ τετραχώρου, ἀπὸ σᾶς καταβαίνουσι πολλοὶ καὶ δυνατοὶ ἀδάμαστοι ἄνδρες. 20 ε´.
Κάθε χέρι, κλαδὶ· κάθε κεφάλι φέρνει στέφανον· ἀπὸ βράχον πηδάουν εἰς βράχον ψάλλοντες πολέμιον ᾆσμα. 25 ς´.
«Μακρὰν καὶ σκοτεινὴν »ζωὴν τὰ παλληκάρια »μισοῦν· ὄνομα ἀθάνατον »θέλουν καὶ τάφον ἔντιμον »ἀντὶς διὰ στρῶμα.» 30 ζ´.
Οὕτως ἐβόουν· συμφώνως τ᾿ ἅρματά τους ἐβρόνταον καὶ τ᾿ ἄντρα.... - Ὦ δὲν ἀκούω πλέον παρὰ τὸν ἄνεμον καὶ τοὺς χειμάρρους. - 35 η´.
Ἐσὺ ὁποὺ τρέχεις, πρόσμενε ὦ στρατιῶτα· εἰπέ μου, καὶ ἂς μὴ σὲ κυνηγήσῃ βόλι τοῦ ἐχθροῦ, ποῦ ὑπῆγαν οἱ σύντροφοί σου; - 40 θ´.
«Λείπει ὁ καιρός. Ἂν ἔχῃς »ἐλαφρὰ τὰ ποδάρια, »καὶ στῆθος, ἀκολούθα με· »τρέξε καὶ σὺ μ᾿ ἐμένα· »μᾶς φεύγει ἡ ὥρα. - 45 ι´.
Γνωρίζω τὴν φωνήν σου. Ὁδήγει. - Οἱ βράχοι φεύγουσι τώρα ὑπὸ τὰ πατήματα συχνά, φεύγουν ὀπίσω σπήλαια καὶ δένδρα. 50 ια´.
Τῶν ποταμῶν πλατέα νερά, βαθέα λαγγάδια, ἔρημα μονοπάτια, δάση, βουνά, χωράφια, φεύγουν ὀπίσω. 55 ιβ´.
Ἰδοὺ τὸ Καρπενήσι· αὐτοῦ ἀπὸ τὰ ψηλώματα, ὅπου ἀναμένω, βλέπω κρυπτὸν στεφανομένων σύνταγμα ἡρῴων. 60 ιγ´.
Καὶ ἀντίκρυ τὰ ἀναθρέμματα τοῦ Ὀσμᾶν μὲ᾿ δίχως τάξιν, πλὴν χιλιάδας, χιλιάδας βλέπω συγκεχυμένων πεζῶν καὶ ἱππέων. 65 ιδ´.
Ὡς εἰς χώραν ἑορτάζουσαν συντρέχει μὲν ὁ κόσμος πολύς, κλαγγὰς δὲ ὀργάνων, φωνὰς δὲ ἀνδρῶν χαιρόντων ἀκούεις καὶ κρότον. 70 ιε´.
Οὕτω καὶ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν βαρβάρων ἀκούεις κραυγάς, τύμπανα, κτύπους· ὅμως ἀτρέμα ὁ θάνατος στέκων τοὺς βλέπει. 75 ις´.
Ὡς τόσον τῆς ἡμέρας τὸ φῶς ἐγίνη κ᾿ ἄφαντον· τοὺς οὐρανοὺς σκεπάζει τὸ φοβερόν σου κάλυμμα ἱερὰ νύκτα. 80 ιζ´.
Μητέρα φρονημάτων ὑψηλῶν, συνεργὲ ψυχῶν τολμηροτάτων, νύκτα οὐρανία καὶ σύγχρονε δικαιοσύνης. 85 ιη´.
Συχνὰ ἀπὸ σὲ παιδεύονται λαοὶ ἄφρονες, ἄσωτοι· συχνὰ καὶ τῶν τυράννων ἀλλάζεις τὴν χρυσῆν ζώνην εἰς στάκτην. 90 ιθ´.
Τώρα ἐδῶ τὸ πυκνότερον σκότος σου χῦσαι. Ἄνθρωπος ἄνθρωπον ἂς μὴ βλέπῃ, ἂς μὴ ῾ξανοίγῃ μάτι χεῖρα ὠπλισμένην. 95 κ´.
Τὸ πνεῦμα ταραγμένον τῶν ἐχθρῶν της πατρίδος μου ἂς πλάσση φοβεροὺς γίγαντας, καὶ ἂς φαντάζεται παντοῦ μαχαίρας. 100 κα´.
Ἀκούω, ἀκούω τὸν θόρυβον ὡς ἀρχομένης μάχης· κουφοβροντάει τοιούτως, ὅτε ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους ρίχνεται ἡ θάλασσα. 105 κβ´.
Δάσος βοάει τοιούτως, ὁπότε ἀπὸ τὰ σύγνεφα σκληρῶς τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος· ξηρὰ τὰ φύλλα φεύγουσιν εἰς τὸν ἀέρα. 110 κγ´.
Νά, τῶν σπαθιῶν ὁ κρότος προδήλως τώρα ἀκούεται· νά, πέφτουν ὡς οὐράνιαι βρονταί, πολλά, ἀπροσδόκητα βόλια θανάτου. 115 κδ´.
Νά, πανταχοῦ σηκόνονται ὁμοὺ καὶ τῶν νικώντων, καὶ τῶν νενικημένων ἡ φωναί, τρομερὴ φρικτὴ ἁρμονία. 120 κε´.
Ὦ ἄγγελοι, ὁποὺ ἐτάχθητε φύλακες τῶν δικαίων, τῆς Σελλαιίδος σώσατε τὰ τέκνα καὶ τὸν Μπότσαρην διὰ τὴν Ἑλλάδα. 125 κς´.
Ἔπαυσ᾿ ἡ μάχη ὁλότελα, ἀναχωρεῖ καὶ ἡ νύκτα· ἰδοὺ ποὺ τ᾿ ἄστρα ἀχνύζουσι, καὶ οἱ καθαροὶ λευκαίνονται αἰθέριοι κάμποι. 130 κζ´.
Πυκναί, πυκναὶ ὡς ὁμίχλη, περνάουν ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου τῶν ψυχῶν ἡ χιλιάδες· τὰ χέρια των ἀκόμα στάζουσιν αἷμα. 135 κη´.
Ἄνομοι, τὸν σταυρὸν ἐχθρὸν ἐπῆραν· καὶ ἄγγελος τοὺς ὁδηγεῖ· εἰς τὸ πρόσωπόν του λάμπει ἡ καταδίκη, ρομφαῖα ῾ς τὸ χέρι. 140 κθ´.
Ἰδοὺ ἀνὰ δεκάδας, πετάουν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὰ πνεύματα ἐλαφρά· ἀστράπτουν ὡς ἡ ἀκτῖνες τοῦ πρώτου ἡλίου. 145 λ´.
Φέρνει σταυρὸν καὶ βάϊα ὁ πτερωμένος ἄγγελος ποὺ τοὺς ἠγεμονεύει· ψάλλοντες ἀναβαίνουσιν ὑπὲρ τὰ νέφη. 150 λα´.
Ψυχαὶ μαρτύρων χαίρετε· τὴν ἀρετήν σας ἄμποτε ῾νὰ μιμηθῶ εἰς τὸν κόσμον, καὶ ῾νὰ φέρω τὴν λύραν μου μέ᾿ σᾶς ῾νὰ ψάλλω. 155 ᾨδὴ Ἕκτη. Αἱ Εὐχαί στροφὴ πρώτη.
Τῆς θαλάσσης καλήτερα φουσκωμένα τὰ κύματα ῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου ὡσὰν ἀπελπισμένην, ἔρημον βάρκαν. 5 β´.
῾Στὴν στεριάν, ῾ς τὰ νησία καλήτερα μίαν φλόγα ῾νὰ ἰδῶ παντοῦ χυμένην, τρώγουσαν πόλεις, δάση, λαοὺς καὶ ἐλπίδας. 10 γ´.
Καλήτερα, καλήτερα διασκορπισμένοι οἱ Ἕλληνες ῾νὰ τρέχωσι τὸν κόσμον, μὲ ἐξαπλωμένην χεῖρα ψωμοζητοῦντες· 15 δ´.
Παρὰ προστάτας ῾νἄχωμεν. Μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν πλούτη ἢ μεγάλα ὀνόματα, μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν σκήπτρων ἀκτῖνες. 20 ε´.
Ἂν ὁπόταν πεθαίνῃ πονηρὸς βασιλεὺς ἔσβυν᾿ ἡ νύκτα ἕν᾿ ἄστρον, ἤθελον μείνει ὀλίγα οὐράνια φῶτα. 25 ς´.
Τὸ χέρι ὁποὺ προσφέρετε ὡς προστασίας σημεῖον εἰς ξένον ἔθνος, ἔπνιξε καὶ πνίγει τοὺς λαούς σας, πάλαι, καὶ ἀκόμα. 30 ζ´.
Πόσοι πατέρες δίδουσιν, ὄχι ψωμί, φιλήματα ῾ς τὰ πεινασμένα τέκνα τους, ἐν ᾧ λάμπουν ῾ς τὰ χείλη σας χρυσὰ ποτήρια! 35 η´.
Ὅταν ὑπὸ τὰ σκῆπτρά σας νέους λαοὺς καλεῖτε, νέους ἱδρῶτας θέλετε ἐσεῖς διὰ ῾νὰ πληρώσητε πλουσιοπαρόχως, 40 θ´.
Τὰ ξίφη ὁποὺ φυλάγουσι τὰ τρέμοντα βασίλειά σας, τὰ ξίφη ὁποὺ τρομάζουσι τὴν ἀρετήν, καὶ σφάζουσι τοὺς λειτουργούς της. 45 ι´.
Θέλετε θησαυροὺς πολλοὺς διὰ ῾ναγοράσητε κρότους χειρῶν καὶ ἐπαίνους, καὶ τ᾿ ἄπιστον θυμίαμα τῆς κολακείας. 50 ια´.
Ἡμεῖς διὰ τὸν σταυρὸν ἀνδρείως ὑπερμαχόμεθα καὶ σεῖς ἐβοηθήσατε κρυφὰ τοὺς πολεμοῦντας σταυρὸν καὶ ἀλήθειαν. 55 ιβ´.
Διὰ ῾νὰ θεμελιώσητε τὴν τυραννίαν τιμᾶτε τὸν σταυρὸν εἰς τὰς πόλεις σας, καὶ αὐτὸν ἐπολεμήσατε εἰς τὴν Ἑλλάδα. 60 ιγ´.
Καὶ τώρα εἰς προστασίαν μας τὰ χέρια σας ἁπλόνετε! τραβήξετέ τα ὀπίσω· βλέπει ὁ θεὸς καὶ ἀστράπτει διὰ τοὺς πανούργους. 65 ιδ´.
Ὅταν τὸ δένδρον νέον ἐβασάνιζον οἱ ἄνεμοι, τότε βοήθειαν ἤθελεν, ἐνδυναμώθη τώρα φθάνει ἡ ἰσχύς του. 70 ιε´.
Τὸ ξίφος σφίγξατ᾿ Ἕλληνες - τὰ ὀμμάτιά σας σηκώσατε - ἰδού - εἰς τους οὐρανοὺς προστάτης ὁ θεὸς μόνος σας εἶναι. 75 ις´.
Καὶ ἂν ὁ θεὸς καὶ τ᾿ ἄρματα μᾶς λείψωσι, καλήτερα πάλιν ῾νὰ χρεμετήσωσι ῾ς τὸν Κιθαιρῶνα Τούρκων ἄγριαι φορᾶδες. 80 ιζ´.
Παρά.... Αἴ, ὅσον εἶναι τυφλὴ καὶ σκληροτέρα ἡ τυραννίς, τοσοῦτον ταχυτέρως ἀνοίγονται σωτήριοι θύραι. 85 ιη´.
Δὲν μὲ θαμβόνει πάθος κανένα· ἐγὼ τὴν λύραν κτυπάω, καὶ ὁλόρθος στέκομαι σιμὰ εἰς τοῦ μνήματός μου τ᾿ ἀνοικτὸν στόμα. 90 | |
| | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| Θέμα: Απ: Ανδρέας Κάλβος 03.12.10 21:13 | |
| ᾨδὴ Ἑβδόμη. Τὸ Φάσμα στροφὴ πρώτη.
Τὸ πνεῦμα μου σκοτίζεται· ἡ γῆ ὑπὸ τὰ ποδάρια μου γέρνει· ἀθελήτως τρέχω ὡσὰν ἀπὸ μίαν ράχην βουνοῦ, εἰς λαγγάδι. 5 β´.
Μὲ σέρνει ἡ τύχη. Ὤ, πόση νύκτα ἐμαζώχθη αὐτοῦθε καὶ φόβος, ὅπου πέφτοντας ἐμβαίνω· σπήλαιον εἶναι ἢ χάσμα τοῦ ᾅδου; 10 γ´.
Ἐλύθησαν οἱ ἄνεμοι· σφοδροί, σφοδροὶ ἐδῶ μέσα ὡς φουσκωμένα, χύνονται, ποτάμια ἀπὸ πολλὰ χειμέρια νέφη. 15 δ´.
῾Σ τὸν θόρυβον σηκόνονται, φωναὶ συχναὶ καὶ ἀσήμαντοι, ὡς μακρὰν εἰς τὴν θάλασσαν στεναγμοὶ πνιγομένων μυρίων ἀνθρώπων. 20 ε´.
Βλέπω, βαθιά, μίαν σπίθα· πλησιάζει· μεγαλόνεται· ὡσὰν κύκλος ἀμέτρητος, ὡς πέλαγος φλογῶδες ἐμπρός μου ἁπλώθη. 25 ς´.
Ἐλεεινὰ ναυάγια πλέουσιν αὐτοῦ. Μεγάλον κορμὶ νεοσπαραγμένον περνάει, καὶ ὡς σῶμα φαίνεται μῖας βασιλίσσης. 30 ζ´.
Ὦ Ἑλλάς!... -Ἰδού χιλιάδες παιδιῶν ἔτι εἰς τὰ σπάργανα περνάουν, κ᾿ εἰς κάθε στῆθος ἕνα μαχαῖρι στέκεται καταχωσμένον. 35 η´.
Κοράσια, ἰδού, μητέρες περνάουν. Ἔλαμπον πρῶτα τὰ πλήθη αὐτῶν σὰν ἄστρα· ἐχαίροντο, καὶ τ᾿ ἅρπαξε θανάσιμη ὥρα. 40 θ´.
Ἔχουσι τῶν στεφάνων τους μαδημένα τὰ ρόδα, γυμνὰ τ᾿ ἄσπρα βυζία τους, μιασμένα ἀπὸ τὰ χείλη ἀγρίων βαρβάρων. 45 ι´.
Νά, καὶ οἱ σωροὶ περνάουσι τῶν μαχίμων ἀνθρώπων, ἔνδοξοι ναῦται, ἀείμνηστοι, ἀνδρεῖοι στρατιῶται κ᾿ ἥμερος ὄχλος. 50 ια´.
Ματαίως τὸ ἀκονισμένον ἐγύμνωσαν σπαθί τους· δάφνας ματαίως ἐμάζωξαν· πᾶσαν ἐλπίδα ὁ ἄνεμος ἔξαφνα ἐπῆρε. 55 ιβ´.
Ἔρημη τώρα ἡ θάλασσα εἶναι· καὶ ἰδοὺ μακρόθεν, ὡς νέφη εἰς τὸν ὁρίζοντα ἑσπερινόν, ῾ξανοίγω γῆν καὶ νησία. 60 ιγ´.
Ἐγκρημνισμέναι πόλεις φαίνονται αὐτοῦ, καὶ λείψανα πύργων, ναῶν, χωρίων· ἄροτρα, βάρκες καὶ ἅρματα ἠμελημένα. 65 ιδ´.
Ζῶντα δὲν βλέπω· οὔτ᾿ ἄφησε κἂν ἕνα ἡ σκληρὰ τύχη ἐπάνω εἰς τέτοιον θέατρον, τ᾿ ἔθνους ῾νὰ κλαίῃ τὴν ἄωρον τρισάθλιον μοῖραν. 70 ιε´.
Μεγάλη, τρομερή, μὲ᾿ τὰ πτερὰ ἁπλωμένα, καθὼς ἀετὸς ἀκίνητος, κρέμεται ῾ς τὸν ἀέρα ῾ψηλὰ ἡ Διχόνοια. 75 ις´.
«Ἐγώ,» φωνάζει, «ἐγὼ »ἀπὸ τὸν κόσμον ἔσβυσα »ἕνα λαόν· καὶ ταύτην »τὴν γῆν ἐξολοθρεύσασα »τώρα ἑορτάζω.» 80 ιζ´.
Οὕτως εἰποῦσα ἡ δύσφημος, χύνει, ἀπὸ δυὸ ποτήρια αἷμα καὶ πορφυρίζονται πάντες οἱ οὐράνιοι κάμποι, ἡ γῆ καὶ ἡ νῆσοι. 85 ιη´.
Ἐλύθη, ἐλύθη ὡς ὄνειρον τὸ φάσμα. Καθαρώτατος ὁ ἀέρας καταβαίνει καὶ δροσίζει τὰ χείλη μου καὶ τὴν ψυχήν μου. 90 ιθ´.
Ὦ Ἑλλάς! - ὦ πατρίς μου! ἐλπίδων γλυκυτάτων μήτηρ! σὲ βλέπω ἀκόμα ζῶσαν καὶ μαχομένην, καὶ ἀναλαμβάνω. 95 κ´.
Φύγε, φύγε τὸν κίνδυνον, διὰ τὸν σταυρὸν ποὺ πλύνεις μὲ᾿ τ᾿ αἷμα σοὺ· διὰ τ᾿ ὄνομα τῆς ἱερᾶς τῶν τέκνων σου ἐλευθερίας. 100 κα´.
Ἕως σήμερον σὲ ὠφέλησαν τοῦ νοὸς ἡ θεόπνευστος φλόγα, καὶ τὰ μεγάλα, ἀνέλπιστα, ἀναρίθμητα ἔργα, καὶ ἡ δύναμις. 105 κβ´.
Ἀλλ᾿ ἔφθασεν ἡ ἡμέρα κινδύνου· ἡ δοξασμένη δάφνη τῆς κεφαλῆς σου τρέμει· κ᾿ ὁ ἐχθρὸς προσέχει ῾νὰ τὴν ἁρπάξῃ. 110 κγ´.
Μάθε ὅτι εἰς τοὺς χοροὺς τῶν πολέμων, ὡς ἔσωσεν ἡ ἀνδρεία τὸν στρατιώτην, οὕτω εἰς αὐτοὺς ἡ ὁμόνοια σόνει τὰ ἔθνη. 115 ᾨδὴ Ὀγδόη. Εἰς τὴν Νίκην στροφὴ πρώτη.
Ὄν, σὺ ποὺ ἡ φαντασία φλογώδης τῶν θνητῶν ῾σὰν πτερωμένην βλέπει παρθένον ῾ς τὸν ἀέρα, οὐράνιον ἔργον 5 β´.
῾Σ τὸ μέτωπόν σου πάντοτε ἄσβεστος λάμπει ἀστέρας, ὦ Νίκη, συσσωρεύονται τριγύρω σου ματαίως νύκτες αἰώνων. 10 γ´.
Τὸ χέρι ὁποὺ τὰ πέπλα τῶν οὐρανῶν κατέστρωσεν, ἀπὸ σύγνεφα ὁλόχρυσα ἐκβαίνει, καὶ σοῦ δείχνει ἀνδρείους ἀνθρώπους. 15 δ´.
Πετάεις ἐσὺ κ᾿ ἐπάνω τους σκορπίζεις φύλλα ἁμάραντα· τέρπουν αὐτὰ τοὺς ζῶντας, καὶ τοὺς γενναίως θανόντας τέρπουν ἀκόμα. 20 ε´.
Αἴ, πῶς ὑπὸ τὴν πτέρυγα ταχεῖαν του Νότου ἢ τ᾿ Εὕρου, πολλὰ βλέπεις ῾νὰ σκήπτωσι τ᾿ ἀνήσυχα τῆς λίμνης ῾ψηλὰ καλάμια! 25 ς´.
Ἀπὸ τριγμοὺς γεμίζουν ἀπαύστως ὁλοτρίγυρα μεγίστην πεδιάδα, κανεὶς δὲ δὲν ἐμέτρησεν αὐτῶν τὸ πλῆθος. 30 ζ´.
Ὅμως οἱ κυνηγοὶ βάνουν φωτιὰν ῾κεῖ μέσα, κ᾿ εὐθὺς ἀπὸ μίαν ἄκραν ῾πέρασ᾿ ἡ φλόγα εἰς ἄλλην καίουσα τὰ πάντα. 35 η´.
Πανέρημος, ξεσκέπαστη ἀστράπτει τώρα ἡ πλάτη τῶν ὑδάτων, ἐσκόρπισεν ὁ ἄνεμος τὰ λείψανα καπνοῦ καὶ στάκτης. 40 θ´.
Πυκνά, πυκνὰ ὡς καλάμια ἀνεμισμένα ἐβλέπαμεν ῾νὰ κινῶνται εἰς τοὺς κάμπους μας τῶν πολεμίων μας τ᾿ ἅρματα, κ᾿ ἔπεσαν ὅλα. 45 ι´.
Ποῦ εἶναι ἡ τόσσαι γλώσσαι τῶν ἀκτινοβολούντων σπαθιῶν; ποῦ εἶναι ἡ χεῖρες τῶν ἐχθρῶν μας ἀμέτρητοι; ποῦ τὰ καυχήματα; 50 ια´.
Πλατὺς καὶ σκοτεινός, βαθὺς ἔχασκεν κ᾿ ἄφευκτος ὁ ᾅδης ὑποκάτω τους· ἐβουλίασαν, ἐχάθησαν, ἐκλείσθη ὁ τάφος. 55 ιβ´.
Οὕτως ἀπὸ τὸν ἥλιον, ὡσὰν πυρὸς σταλάγματα, πέφτουσιν εἰς τὴν θάλασσαν τῶν αἰώνων, καὶ χάνονται διὰ πάντα ἡ ὥραι. 60 ιγ´.
Ὦ Νίκη, διὰ τοὺς Ἕλληνας στεφάνους πλέξε· ἀλλ᾿ ὄχι ῾σὰν κείνους ποὺ χαρίζεις εἰς βασιλέα κενόδοξον αἱματοπότην· 65 ιδ´.
῾Σὰν κείνους ὄχι. Ἐπάνω τους τὰ δάκρυα τῶν λαῶν στάζουσι, καὶ μαραίνονται ὀγλήγορα ὡς ἀπ᾿ ὄφιν χόρτα καϊμένα. 70 ιε´.
Πήγαινε εἰς τὸν παράδεισον· μία δάφνη ἐκεῖ βλαστάνει· ἄγγελος τὴν φυλάττει λαμπρός, καὶ τὴν ποτίζει ψάλλων τοιαῦτα. 75 ις´.
«Αὔξανε διὰ τὸν θρίαμβον, »διὰ τὴν ἀγάπην αὔξανε »ἐλευθερίας, πατρίδος· »διὰ πάντοτε ἀκεραύνωτος »βλάστανε ὦ δάφνη. 80 ιζ´.
Ζήτει τὰ θαλερώτερα πλέον ἄφθαρτα κλονάρια· μ᾿ αὐτὰ πλέξε τὰ στέμματα, καὶ πρόσθεσεν ἀκόμα δυὸ εἰδῶν ρόδα. 85 ιη´.
Λευκὰ καὶ δροσερώτατα, ῾σὰν ἄστρα αὐγερινά, ὑπὸ τὰ θεῖα φυτρόνουσι πατήματα, καὶ πέφτουσι συχνὰ εἰς τὸν κόσμον. 90 ιθ´.
Τἄχεις γνωστὰ· κ᾿ ἐστόλισες πολλαὶς φοραὶς μ᾿ ἐκεῖνα, τοὺς μὴ σκληρῶς πατήσαντας τὸν ἐχθρὸν ὅταν ἔβαλεν τ᾿ ἅρματα κάτω. 95 κ´.
Τἄχεις γνωστὰ· τὰ ἐχάρισες εἰς ὅσους δὲν ἐξάπλωσαν βαρεῖαν χεῖρα ἐπὶ γέροντας ἢ παρθένους ὁπ᾿ ἔγιναν λάφυρα μάχης. 100 κα´.
Ἐὰν τιμήσῃς ἥρωα μ᾿ αὐτά, προσμένει ὁ τάφος τὸ σῶμα του, προσμένουσιν οἱ οὐρανοὶ τὸ στέφος του καὶ τ᾿ ὄνομά του. 105
ᾨδὴ Ἐννάτη. Εἰς τὸν Προδότην στροφὴ πρώτη.
Ἐγύρισε ταὶς πλάταις του· φεύγει, φεύγει ὁ προδότης· ἀλαμπῆ σέρνει τ᾿ ἅρματα φαρμακερά, τὸ στῆθος του ἔγινεν ᾅδης. 5 β´.
Τὸν σταυρὸν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἄφησ᾿ ὀπίσω, ἐξάπλωσεν ἀδελφικῶς τὴν χεῖρα του ῾ς τοὺς τούρκους, κ᾿ ἐπροσκύνησε βάρβαρον νόμον. 10 γ´.
Τὸν συντροφεύει ὁλόμαυρον μέγα ἐναέριον σύγνεφον· κρέμεται ἀκόμα ἀτίνακτον ἀστροπελέκι ἐπάνω του, κ᾿ ἄγρυπνος μοῖρα. 15 δ´.
Ὦ Βαρνακιώτη· τρέχεις, καὶ ὁ κτύπος τῶν ποδῶν σου ἀντιβομβεῖ, ὡσὰν ῾νἄτρεχες ἐπὶ τὸν κούφιον θόλον βαθείας ἀβύσσου. 20 ε´.
Ἂν κοπιασμένος πέσῃς ῾ν ἀναπαυθῆς ῾ς τὰ χόρτα, ἡ τιμωρὸς συνείδησις μὲ᾿ σὲ πλαγιάζει ἀλλάζουσα τὰ χόρτα εἰς δράκοντας. 25 ς´.
Τὸ φῶς ἐσὺ ἀποφεύγεις τῆς ἡμέρας, φοβούμενος μήπως τῶν προδομένων ἀνθρώπων σὲ ξανοίξουσιν ἡ μακραὶ σπάθαι. 30 ζ´.
Κράζεις τὴν νύκτα, κ᾿ ἔρχεται· ἀλλὰ εἰς τὸ σκότος μέσα τυλιγμένους φαντάζεσαι ἐχθροὺς ἀρματωμένους, καὶ ὡς ἄφρων μένεις. 35 η´.
Ἂν μαυροφορεμένης χήρας, ἂν βρέφους θρῆνον ὀρφανικὸν ἀκούσῃς, τρέμεις, καὶ τὸ ποτήρι σου πέφτει σχισμένον. 40 θ´.
Ἂν τῆς χαρᾶς τὸν γέλωτα ἰδῆς εἰς φιλικὸν δεῖπνον περιπετώμενον, ἀπ᾿ ἵδρωτα θανάτου στάζουν τὰ φρύδια σου. 45 ι´.
Ὤ, ποίαν ζωὴν ἠγόρασες προδότα Βαρνακιώτη! καὶ τί ἔλπιζες; τὸ θεῖον διὰ τοὺς ὁμοίους σου τέτοια δῶρα ἑτοιμάζει. 50 ια´.
Ἂν ἤθελες χρυσάφι - πολὺν εἰς τὰς βαρβάρους ἀγαρηνὰς σκηνάς μὲ᾿ τὸ σπαθὶ εἰς τὸ χέρι εὕρισκες πλοῦτον. 55 ιβ´.
Πληγωμένος ἀπ᾿ ὕβριν Ἑλληνικῶν στομάτων ἂν ἤθελες ἐκδίκησιν - ἡ καλλητέρα ἐκδίκησις εἶναι ἡ συμπάθεια. 60 ιγ´.
Μέγα, λαμπρὸν ἐὰν ἤθελες ὄνομα, καὶ περνώντας ἐσὺ κάθε ὀφθαλμὸς μὲ᾿ θαυμασμὸν ῾νὰ στρέφεται παρατηρώντας σε. - 65 ιδ´.
Σφαλερὸν δρόμον, ἄθλιε, ἐδιάλεξας· οἱ Ἕλληνες ποὺ ἐπρόδωσας θαυμάζονται ἀπὸ τὴν οἰκουμένην κ᾿ ἥρωες καλοῦνται. 70 ιε´.
Καὶ καταφρονημένος Ὁ Βαρνακιώτης ἔγινε. - γύρευε ἀπὸ τὴν μοῖραν σου κρυπτὸν ῾νὰ σοῦ χαρίσῃ τάφον εἰς ὅλους. 75
ᾨδὴ Δεκάτη. Ὁ Βωμὸς τῆς Πατρίδος στροφὴ πρώτη.
Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε ψυχαὶ θερμαί, γενναῖαι· εἰς τὸν βωμὸν τριγύρω τῆς πατρίδος ἀστράπτοντα τρέξατε πάντες. 5 β´.
Ἂς παύσωσ᾿ ἡ διχόνοιαι ποὺ ρίχνουσι τὰ ἔθνη τυφλά, ὑπὸ τὰ σκληρότατα ὀνύχια τῶν ἀγρύπνων δολίων τυράννων. 10 γ´.
Τρέξατ᾿ ἐδῶ· συμφώνως τοὺς χοροὺς ἂς συμπλέξωμεν, προσφέρων ὁ καθένας λαμπρᾶν θυσίαν, πολύτιμον, εἰς τὴν πατρίδα. 15 δ´.
Ἐδῶ ἂς καθιερώσωμεν τὰ πάθη μας προθύμως· τ᾿ ἅρματα ἡμεῖς ἀδράξαμεν μόνον διὰ ῾νὰ πληγώσωμεν τοῦ Ὀσμᾶν τὰ στήθη. 20 ε´.
Ἐδῶ πάντα τὰ πλούτη μας ἂς χύσωμεν· ἐν ὅσῳ γυμνὸν σπαθὶ βαστοῦμεν μᾶς φθάνουσι τὰ φύλλα τίμια της δάφνης. 25 ς´.
K᾿ ὕστερ᾿, ἀφ᾿ οὗ συντρίψωμεν τὸν ἔχθιστον ζυγόν, ἄλλα ὄχι ἀβέβαια πλούτη θέλει μᾶς δώσει πάλιν ἡ ἐλευθερία. 30 ζ´.
Ἐδῶ ἡδονὰς καὶ ἀνάπαυσιν ὦ φίλοι ἂς παραιτήσωμεν· ξηρὴ πέτρα τὸ στρῶμα, φαρμάκι τὸ ψωμὶ τῆς δουλείας εἶναι. 35 η´.
Ἐδῶ, σὰν ἀναθήματα, εἰς τὸν βωμὸν πλησίον, τοὺς συγγενεῖς, τὰ τέκνα μας ἀγαπητά, τοὺς γέροντας τώρα ἂς ἀφήσωμεν. 40 θ´.
Πάντα ὅσα εἰς τὴν καρδίαν μας εἶναι ἀκριβή, δὲν πρέπουσιν εἰς ἄνδρας ποὺ τρομάζουν ἔμπροσθεν εἰς ἀνόητον βάρβαρον σκῆπτρον. 45 ι´.
Οὔτε ἡ ζωὴ δὲν πρέπει. Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε· συμμέτρως ἐχορεύσαμεν, σύμμετρα ἂς ἀποθάνωμεν διὰ τὴν πατρίδα. 50 | |
| | | Admin Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008
| | | | | Ανδρέας Κάλβος | |
|
Παρόμοια θέματα | |
|
Παρόμοια θέματα | |
| |
| Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή | Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
| |
| |
| |