Μακεδονικό : Ανοιχτή επιστολή προς τις Χώρες που αναγνώρισαν την πΓΔΜ

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008

Αγαπητοί φίλοι

Με μεγάλη μας λύπη πληροφορηθήκαμε ότι η χώρα σας αποφάσισε να αναγνωρίσει το κράτος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με το όνομα Μακεδονία.

Το γεγονός αυτής της αναγνώρισης από μέρους της χώρας σας, προκάλεσε έκπληξη στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών, που αδυνατεί ειλικρινώς να καταλάβει τα κίνητρα αυτής σας της απόφασης.

Όπως είναι γνωστό, το ζήτημα βρίσκεται κάτω από διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο χωρών μας, (Ελλάδας και FYROM), υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, επεξεργάζεται μεταξύ των διπλωματών, γίνονται συζητήσεις, αντιπροτείνονται ονόματα κλπ, είναι δηλαδή ένα θέμα που παραμένει ανοικτό για τους δύο ενδιαφερόμενους λαούς μας, όπως επίσης και για την διεθνή κοινότητα.

Μπορείτε να φανταστείτε ότι σε μια περίοδο ιδιαίτερα λεπτών διαπραγματεύσεων, η θέση κάθε τρίτου, αφ’ ής στιγμής εγκαταλείπει την ιερή σε τέτοιες περιπτώσεις ουδετερότητά, δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς και εντυπώσεις, ιδίως που οι λόγοι μιας τέτοιας κίνησης δεν γίνονται κατά κανόνα γνωστοί, πολύ περισσότερο δε, κατανοητοί για τον λαό της χώρας μας….

Βεβαίως ο καθένας μάς προσπαθεί καλόπιστα να ερμηνεύσει του λόγους της στάσης σας. Όμως δεν γίνεται επαρκώς αντιληπτό, πως είναι δυνατόν έτσι αβασάνιστα, να αποφασίζετε να χρησιμοποιείτε ένα επίσημο όνομα για το συγκεκριμένο κράτος ενώ το ζήτημα τελεί ακόμη υπό διαπραγμάτευση και μάλιστα ένα όνομα που ιστορικά, ιδεολογικά και εθνολογικά, δεν τυγχάνει αποδοχής από την επιστημονική κοινότητα, ούτε προκύπτει από πουθενά ό,τι αποδίδει την πραγματικότητα, ούτε βοηθά στην επίλυση της διένεξης, ή εξυπηρετεί στο ελάχιστο την σχέση των δύο λαών…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Για την Ελληνική πραγματικότητα του Μακεδονικού έθνους, έχουν γραφτεί τόσα πολλά, που πολύ φοβάμαι πως θα κουράσουμε αν ξανα-αναφέρουμε.

Για κάθε καλόπιστο μελετητή και μόνο το γεγονός ό,τι το όνομα του Αλεξάνδρου, της μητέρας του, του πατέρα, του διδασκάλου του, των 10 στρατηγών που τον ακολούθησαν στην εκστρατεία, του βιβλίου το οποίο είχε για προσκεφάλι του, ακόμα και του θρυλικού αλόγου του, είναι πεντακάθαρα Ελληνικής ετυμολογίας και πνεύματος, θα ήταν αρκετό για να αποδείξει την ελληνικότητα του Μακεδονικού έθνους….

Η Ελλάς δεν είχε κανένα πρόβλημα με την δημιουργία του κρατιδίου, ούτε διεκδικεί κατ’ ελάχιστον μέρος από τα εδάφη του. Η ειρηνική του πορεία και πρόοδος είναι προς το συμφέρον κάθε όμορου κράτους. Το γνωστό σύνθημα που γέμισε τις οθόνες των τηλεοράσεων “Macedonia is Greek”, δεν αναφέρεται βέβαια στα εδάφη του κρατιδίου. Για όλους εδώ, μια ευαίσθητη περιοχή, που έχει υποφέρει από μακρούς πολέμους, ανακατατάξεις και αλλαγές συνόρων, τα σύνορα του κάθε κράτους είναι βαθύτατα σεβαστά.

Το σύνθημα “Macedonia is Greek” αναφέρεται στην ιστορική πραγματικότητα και στις πνευματικές παρακαταθήκες – κληρονομίες της Αρχαίας Μακεδονίας, που συνυφάνθη βαθύτατα με τις υπόλοιπες ελληνικές φιλές, στην παραγωγή, ωρίμανση και μετάδοση, αυτού ακριβώς που τόσα χρόνια αποκαλείται Ελληνικός πολιτισμός και παρέμεινε ίδιος από τους πρώιμους Νεολιθικούς χρόνους και την εποχή των αρχαίων Κρητών, μέχρι και σήμερα με ελάχιστες αλλαγές στην γλώσσα, το πνεύμα ή τα ήθη του…

Γι αυτόν τον λόγο ο Ελληνικός λαός αισθάνθηκε πληγωμένος, όσο και έκπληκτος από την στάση της χώρας σας, δηλ κατά κάποιον λόγο, να αγνοήσετε τα γραπτά τόσων χιλιάδων ιστορικών, τόσων χρόνων και από τόσες διαφορετικές χώρες, στηρίζοντας με την απόφασή σας μία νεοκατασκευασμένη, αλχημική και δυστυχώς αήθη απόπειρα πνευματικής κλοπής και ιστορικής λαθροχειρίας…

Πως φτάσαμε ως εδώ; Πώς δηλαδή από τις σαφέστατες δηλώσεις των ίδιων των επίσημων κρατικών λειτουργών του κρατιδίου (βλ. Παράρτημα 1), περί της Σλαβικής καταγωγής των κατοίκων της πΓΔΜ, φτάσαμε στο σημείο να διδάσκεται στα σχολεία τους η δήθεν καταγωγή από τους αρχαίους Μακεδόνες, να μετονομάζεται το κεντρικό αεροδρόμιο σε «Μέγας Αλέξανδρος», να τοποθετούνται αρχαία ελληνικά αγάλματα στα δημόσια κτίρια, να επιχειρείται εν ολίγοις η πλήρης ταύτιση της εθνότητας των σημερινών κατοίκων με αυτή των ιστορικών Μακεδόνων;…

Πως φτάσαμε στο σημείο, να αμφισβητούνται ιστορικά τεκμηριωμένα συμπεράσματα, όπως της γλώσσας που μιλούσαν οι Αρχαίοι Μακεδόνες (βλ. Παράρτημα 2), ή ό,τι με το πέρασμα των χρόνων ξαφνικά εξαφανίστηκαν (αντί του συγχωνεύτηκαν με τις υπόλοιπες ελληνικές φυλές), ή ό,τι αντιμάχονταν με τους Έλληνες (βλ Παράρτημα 3), ή (το βασικότερο), ό,τι οι ίδιοι δεν ήταν Έλληνες (βλ. Παράρτημα 4), λες και δεν λάμβαναν μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες, πράγμα αδύνατο για τους μη Ελληνικής καταγωγής πολίτες…

ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Κάθε προπαγάνδα δεν προωθεί την πολιτική ιστορία αλλά την πολιτική μυθολογία. Και ναι μεν η μυθολογία είναι πιο πιστευτή αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ επικίνδυνη, γιατί χρησιμοποιεί τεχνικές που αποκλείουν τον νου από το να συμμετέχει σ’ αυτά που διαβάζει.

Έτσι δυστυχώς, ένα μέρος της διεθνούς κοινής γνώμης φάνηκε να πείθεται για τις «ιστορικές αλήθειες» των ηγετών της πΓΔΜ, επειδή ακριβώς στηρίζονται στην εύκολη – ισοπεδωτική παρουσίαση των ιστορικών προβλημάτων και κυρίως στην αγνόηση, παρανόηση και αλλοίωση των ιστορικών πηγών.

Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από την κυκλοφορία χαρτών, που εγείρουν θέματα αλλαγής συνόρων; Από την ιδιοποίηση Ελληνικών συμβόλων ως «Μακεδονικών»;…Από την παρουσίαση Ελλήνων στο γένος κατοίκων, που αναγκάστηκαν μετά τον β’ Παγκόσμιο πόλεμο να δηλώσουν Μακεδόνες (βλ. Παράρτημα 5) ώστε να τεθεί θέμα διεκδίκησης περιουσιών;

ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

Το «Μακεδονικό ζήτημα» με την μορφή που πήρε από το 1991 και μετά, είναι μέρος της πολιτικής εθνικιστικών κύκλων που δρούν στις ΗΠΑ και τον Καναδά και έγινε μέρος της πολιτικής της Ομάδας Μπούς, που επιζητεί να δημιουργήσει κράτη μαριονέτες που να ελέγχει, κατευθύνει και χρησιμοποιεί για την «φιλοξενία» στρατιωτικών βάσεων, που αποδεδειγμένα ποτέ δεν εργάστηκαν για την θωράκιση του ελεύθερου κόσμου, αλλά ως προαγωγοί των θανατηφόρων προϊόντων της στρατιωτικής βιομηχανίας.

Αλλά και η άσπονδος φίλη Ρωσία που έχει βαθύτατους λόγους να επιζητεί την υπονόμευση της Ελλάδος με βασικούς βραχίονες τον Πανσλαβισμό και την πρωτοκαθεδρία επί της Ορθοδοξίας.

Κάθε χώρα βέβαια έχει δικαίωμα να πράττει κατά το συμφέρον της. Το πολιτικό παιχνίδι δεν διέπεται δυστυχώς από τους κανόνες του «ευ αγωνίζεσθαι».

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ένας από τους ελάχιστους ηγέτες, που κατάφερε, (έστω και μέσα από την εγγενή αδυναμία του ανθρώπου, τον πόλεμο δηλαδή και τις μάχες), να προωθήσει ένα ενωτικό των ανθρώπων όραμα αρμονικής συνύπαρξης, κατανόησης και συνεργασίας, πράγμα που βρήκε την εφαρμογή του για τους επόμενους 3 αιώνες, την περίοδο, που κάθε βιβλίο ιστορίας αναφέρει ως Ελληνιστική.

Είναι φανερό ό,τι έμεινε σαν παγκόσμιο σύμβολο, όχι λόγω των κατακτήσεων και των νικών αλλά επειδή ακριβώς προσπάθησε να συνενώσει τα ήθη και την κουλτούρα των ανθρώπων. Γι αυτό ανήκει σε όλους, όπως και τα Ολυμπιακά ιδεώδη, όπως και τα ιδεώδη του Σωκράτη του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη….

Αυτό το παγκόσμιο σύμβολο είναι, που στην ουσία προσπαθεί να ιδιοποιηθεί σήμερα, μία μερίδα κατηχημένων υπερεθνικιστών, αλλοτριωμένο μέσα από την παραπαίουσα πια, δήθεν «νέα τάξη» της αποτυχούσας και απερχόμενης μέσα στο παγκόσμιο όνειδος κυβέρνησης Μπούς.

Μιας κυβέρνησης που βρίσκεται στον κεντρικό πυρήνα των παγκόσμιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα… Του μίσους, των ατελείωτων σε διάρκεια πολέμων και της πρωτοφανούς οικονομικής καταστροφής

Αγαπητοί φίλοι

Η ιστορική μνήμη είναι από τα πολυτιμότερα κληροδοτήματα του παγκόσμιου πολιτισμού και είναι αυτή ακριβώς που αυτή τη στιγμή βάλλεται.

Δεν ζητούμε να πάρετε την θέση μας. Κάνουμε έκκληση όμως να διατηρήσετε την ουδετερότητά σας στο συγκεκριμένο θέμα όσο αυτό βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη στα Ηνωμένα Έθνη. Ήδη χώρες που παλαιότερα είχαν αναγνωρίσει την FYROM σαν Μακεδονία (Μεξικό, Παναμάς) άλλαξαν την στάση τους…

Λέμε στην χώρα μας ό,τι το «ψέμα έχει κοντά ποδάρια», δηλαδή δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Ήδη έχει περπατήσει πολύ. Βοηθείστε με την στάση σας να το αλλάξουμε αυτό.

Μετά τιμής

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008

Παράρτημα 1 : Επίσημες δηλώσεις κρατικών λειτουργών της πΓΔΜ

Οι κάτοικοι της πΓΔΜ είναι επί το πλείστον Σλάβοι, Βούλγαροι και Αλβανοί. Δεν έχουν τίποτε το κοινό με τους αρχαίους Μακεδόνες. Ιδού μερικές δηλώσεις από επισήμους κρατικούς λειτουργούς της πΓΔΜ:

Α) Ο πρώην Πρόεδρος της πΓΔΜ, Κίρο Γκλήγκοροφ είπε: «Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε στην περιοχή τον έκτο αιώνα… Δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων.»
(Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού, Ημερήσια Αναφορά, 26 Φεβρουαρίου 1992, σελίδα 35).

Β) Επίσης ο κύριος Γκλήγκοροφ δήλωσε: «Δεν είμαστε Μακεδόνες, αλλά Σλάβοι. Αυτοί είμαστε! Δεν έχομε καμιά συγγένεια με τον Αλέξανδρο τον Έλληνα και με τη Μακεδονία του… Οι πρόγονοί μας κατέφτασαν εδώ τον πέμπτο και έκτο αιώνα» (Τορόντο Στάρ, 15 Μαρτίου 1992).

Γ) Στις 22 Ιανουαρίου 1999, η Πρέσβης της πΓΔΜ στην Washington D.C., κυρία Λιούμπιτσα Ατσέφσκα, σε ομιλία της επί της προσφάτου καταστάσεως στα Βαλκάνια , τόνισε: «Δεν απαιτούμε να μας αναγνωρίζουν ως απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η Ελλάδα είναι ο δεύτερος εμπορικός συνεταίρος της ‘Μακεδονίας’ [πΓΔΜ] και ο ύπ' αριθμόν ένα επενδυτής. Αντί να εκλέξουμε εχθροπραξίες, έχουμε επιλέξει την διαιτησία των Ηνωμένων Εθνών, σε επίπεδο πρεσβευτών υπό την αιγίδα των κυρίων Βανς και Νέμιτζ. Σε απάντηση ερωτήσεως επί της εθνικής προελεύσεως των κατοίκων της πΓΔΜ, η Πρέσβης Ατσέφσκα απάντησε: «Είμαστε Σλάβοι και μιλούμε Σλαβική γλώσσα».

Δ) Στις 24 Φεβρουαρίου 1999, ο Πρέσβης της πΓΔΜ στον Καναδά Γυόρδαν Βεσελίνοφ, σε μια συνέντευξή του με την εφημερίδα «Πολίτης» της Οτάβας, παραδέχτηκε: «Δεν έχουμε συγγένεια με τους βορείους Έλληνες οι οποίοι έχουν επιδείξει ηγέτες σαν τον Φίλιππο και τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Είμαστε Σλάβοι και η γλώσσα μας συγγενεύει στενά με τη Βουλγαρική. Υπάρχει κάποια σύγχυση με την ταυτότητα του λαού της πατρίδος μου».

Ε) Στις 29 Δεκεμβρίου 2001, ο Υπουργός Εξωτερικών της πΓΔΜ Σλομπόταν Τσάσουλε, σε συνέντευξή του με την εφημερίδα Ουτρίνσκι ανέφερε ότι είπε στον Βούλγαρο Υπουργό Εξωτερικών, Σολομών Πάσι ότι ανήκουν «στην ίδια Σλαβική φυλή».

Δεν είναι βέβαια ανάγκη να αναφερθούμε στις εσωτερικές συγκρούσεις του σήμερα μεταξύ του Πρωθυπουργού της πΓΔΜ και του Προέδρου της χώρας και τις αντιγνωμίες σχετικά με την επίλυση του θέματος, αντιγνωμίες που έχουν οδηγήσει τους δύο βασικούς αξιωματούχους του κράτους σε ρήξη…

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008

Παράρτημα 2 : Περί της γλώσσας που μιλούσαν οι Αρχαίοι Μακεδόνες

Γλωσσολογικώς δεν υπάρχει πραγματική διάκριση μεταξύ διαλέκτου και γλώσσας χωρίς έναν ορισμένο παράγοντα. Ο κόσμος συνήθως λαμβάνει υπ' όψιν τον πολιτικό παράγοντα για να διακρίνει γλώσσα από διάλεκτο. Εφ' όσον η Πανελλαδική περιοχή αποτελείτο από πολλές μικρές περιοχές (Αττική, Λακεδαίμων, Κόρινθος, κλπ.), και μεγαλύτερες περιοχές (Μολοσία, Θεσπρωτία, Μακεδονία, Ακαρνανία, Αιτωλία, κλπ) οι Έλληνες νόμιζαν ότι μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, ενώ στην πραγματικότητα όλες αυτές οι γλώσσες δεν ήταν τίποτε άλλο παρά παραλλαγές της Ελληνικής γλώσσας Η πιο εξελιγμένη όλων αυτών των Ελληνικών διαλέκτων ήταν η διάλεκτος των Αθηνών, η λεγομένη Αττική διάλεκτος. Όταν ο κοινός κόσμος αναφέρεται στην «αρχαία Ελληνική γλώσσα» εννοεί την Αττική διάλεκτο και οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ της Μακεδονικής διαλέκτου και της αρχαίας Ελληνικής, είναι στην πραγματικότητα σύγκριση μεταξύ Αττικής και Μακεδονικής. Η διαφορά μεταξύ της Μακεδονικής και Αττικής διαλέκτου είναι παρόμοια με τη διαφορά μεταξύ κατωτέρας και ανωτέρας Γερμανικής γλώσσας. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως και οι δυο διάλεκτοι είναι Γερμανικής προελεύσεως, αν και διαφέρουν μεταξύ τους. Ένα άλλο πολυδιαλεκτικό παράδειγμα είναι το γλωσσολογικό καθεστώς που υπάρχει σήμερα στην Ιταλία. Η επίσημος γλώσσα της χώρας είναι η της Φλωρεντίας, αλλά ο λαός ακόμη μιλά τις διαλέκτους του. Δύο άτομα από διαφορετικές περιοχές της Ιταλίας δεν μπορούν να επικοινωνήσουν εάν μιλούν τις αντιστοίχους διαλέκτους, αλλά και οι δυο τους μιλούν την Ιταλική γλώσσα. Γιατί η αρχαία Ελληνική τυγχάνει διαφορετικής μεταχειρίσεως;

Εκείνη την εποχή οι Έλληνες μιλούσαν περισσότερες από 200 Ελληνικές διαλέκτους ή γλώσσες, όπως τις ονόμαζαν. Οι πιο γνωστές από τις διαλέκτους είναι η Ιωνική, Αττική, Δωρική, Αιολική, Κυπριακή, Αρκαδική, Αιτωλική, Ακαρναϊκή, Μακεδονική και Λοκρική. Επιπλέον γνωρίζουμε πως οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τους Μακεδόνες ως Ελληνόφωνες. Ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος γράφει «…οι Αιτωλοί, οι Ακαρνανοί και οι Μακεδόνες, άνδρες ομοίας γλώσσης, ενωμένοι ή χωρισμένοι λόγω ασήμαντων αιτιών οι οποίες εμφανίζονται από καιρού εις καιρόν…» (Λίβιος, Ιστορία της Ρώμης, βιβλίον ΧΧΧ παρ. ΧΧΙΧ). Οι Αιτωλοί και Ακαρνάνες ήσαν αναμφισβητήτως Ελληνικές φυλές. Σε μια άλλη περίσταση ο Λίβιος γράφει: «…(Ο Στρατηγός Paulus) κάθισε στο επίσημο κάθισμά του περιτριγυρισμένος από πλήθος Μακεδόνων…οι ανακοινώσεις του μεταφράστηκαν στην Ελληνική και επαναλήφθηκαν από τον πραίτορα Gnaeus Octavius…». Εάν το πλήθος των Μακεδόνων σ' αυτή τη συγκέντρωση δεν μιλούσε Ελληνικά, γιατί οι Ρωμαίοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να μεταφράσουν το λόγο του Paulus στα Ελληνικά; (Λίβιος, Ιστορία της Ρώμης, β. ΧLV, παρ. ΧΧΙΧ).

Η Μακεδονική διάλεκτος ήταν Αιολική διάλεκτος και ανήκε στο σύνολο των Δυτικών Ελληνικών γλωσσών (Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 193). Όλες αυτές οι διάλεκτοι διαφέρουν η μια από την άλλη, αλλά όχι τόσο ώστε δυο άτομα τα οποία προέρχονται από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο. Η Στρατιωτική Γιουγκοσλαβική Εγκυκλοπαίδεια, έκδοση 1974 (Γράμμα Μ. Σελ. 219), μια πολύ ανθελληνικώς προκατειλημμένη έκδοση, αναφέρει: «…u doba rimske invazije, njihov jezik bio grcki, ali se dva veka ranije dosta razlikovao od njega, mada ne toliko da se ta dva naroda nisu mogla sporazumevati». (…τον καιρό της Ρωμαϊκής εισβολής, η γλώσσα τους ήταν Ελληνική, αλλά δύο αιώνες πριν, ήταν αρκετά διαφορετική, αλλά όχι τόσο ώστε οι δύο λαοί να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον).

Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η κατάσταση στην απέραντη αυτοκρατορία άλλαξε σε μια νέα πραγματικότητα. Ο Φαραώ της Αιγύπτου, Πτολεμαίος ΙΙ, ο Φιλάδελφος (308-246 π.Χ.), αντελήφθη πως η ενοποίηση των Ελλήνων και η απεραντοσύνη της Αυτοκρατορίας απαιτούσαν τη σταθεροποίηση της ήδη καθομιλουμένης γλώσσας, της Κοινής. Η Ελληνική ήταν η καθιερωμένη γλώσσα του αχανούς Ελληνιστικού κόσμου των τεσσάρων βασιλείων των Διαδόχων. Αν και ήταν η ομιλούμενη γλώσσα, δεν υπήρχε όμως κοινό αλφάβητο, αλλά ούτε γραμματική είχε επινοηθεί.

Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στα 280 π.Χ. ήταν ήδη το Πολιτιστικό Κέντρο της Αυτοκρατορίας. Ο Πτολεμαίος Β’ ανέθεσε στον Αριστέα, έναν Αθηναίο λόγιο, να δημιουργήσει τη γραμματική της νέας γλώσσας, ούτως ώστε όχι μόνον οι Έλληνες κάτοικοι θα μπορούσαν να μιλήσουν, αλλά όλοι γενικώς οι υπήκοοι της Αυτοκρατορίας. Έτσι λοιπόν, ο Αριστέας χρησιμοποίησε την Αττική διάλεκτο ως βάση της νέας γλώσσας. Επιπλέον ο Αριστέας και οι λόγιοι που τον βοηθούσαν στη δημιουργία της, αφαίρεσαν τις Αττικές ιδιοσυγκρασίες της γλώσσας, προσέθεσαν νέες λέξεις, καθώς και γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, κυρίως από τη Δωρική, Ιωνική και Αιολική διάλεκτο. Τίποτε δεν συμπεριλήφθηκε από τη Σπαρτιατική Δωρική (βλέπε Τσακωνική διάλεκτος). Έτσι λοιπόν σταθεροποίησαν την Ελληνική γλώσσα, την ονομαζόμενη ΚΟΙΝΗ.

Η γλώσσα όμως δεν είχε τελειοποιηθεί. Οι μη Έλληνες αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο διάβασμα, εφ' όσον δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ λέξεων, προτάσεων και παραγράφων. Τα γράμματα ήταν συνεχόμενα, το ένα δίπλα στο άλλο. Επιπλέον δεν μπορούσαν να εκφράσουν τα αισθήματά τους και δεν υπήρχε τόνος ομιλίας στο γραπτό λόγο. Εκείνη την εποχή η καθομιλουμένη Ελληνική ήταν μελωδική γλώσσα, περισσότερο μελωδική απ' ότι είναι η Ιταλική σήμερα. Το σύστημα των παραγράφων, προτάσεων, και μερικών συμβόλων και σημείων στίξεως όπως ~.;`!, ήταν αποτέλεσμα συνεχούς βελτιώσεως και τελειοποιήσεως της γλώσσας, με συμβολή πολλών λογίων Ελλήνων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Την εποχή εκείνη, διάφορες Ελληνικές πόλεις χρησιμοποιούσαν διαφορετικά αλφάβητα τα οποία περιείχαν γράμματα τα οποία αντιπροσώπευαν φθόγγους της συγκεκριμένης διαλέκτου. Υπήρχαν δύο κυρίως κατηγορίες, τα Ανατολικά και Δυτικά αλφάβητα. Το πρώτο επίσημο αλφάβητο παρέλειψε γράμματα που δεν χρησιμοποιούνταν πλέον ( σαμπί, κόππα, δίγαμμα το οποίο είναι επίσης γνωστό και ως στίγμα [στ’] στους Ελληνικούς αριθμούς) και παρουσίασε ένα αλφάβητο με 24 γράμματα για την νέα Κοινή γλώσσα. Η συμπερίληψη όμως μικρών γραμμάτων στο γραπτό λόγο δεν έγινε αμέσως, αλλά πήρε μερικούς αιώνες κατόπιν της σταθεροποιήσεως της Κοινής.

Εφ' όσον η καινούργια γλώσσα τελειοποιήθηκε με τα σύμβολά της, οι Εβραίοι της Αιγύπτου θεώρησαν πως ήταν ευκαιρία να μεταφράσουν τα θρησκευτικά τους βιβλία στην Ελληνική γλώσσα, αφού ήταν η γλώσσα της Εβραϊκής Διασποράς. Λοιπόν, στο νησί Φάρος, στη είσοδο του λιμένος της Αλεξανδρείας , απομονώθηκαν 72 Εβραίοι λόγιοι και μετέφρασαν τα ιερά τους βιβλία (Τοράχ, Νεβι’ίμ, Κετουβίμ, κλπ) από την αραμαϊκή και εβραϊκή στην νεοδημιουργημένη Ελληνική Κοινή γλώσσα. Η μετάφραση αυτή είναι γνωστή ως η των Εβδομήκοντα. Η Κοινή εν τω μεταξύ εξελίχθη και μέσα σε δύο με τρεις αιώνες κατέληξε να διαμορφωθεί στη γλώσσα την οποία διάφοροι λόγιοι ονομάζουν Βιβλική Ελληνική. Είναι γεγονός πως μόνον άτομα που έχουν μελετήσει την Αττική διάλεκτο μπορούν να αντιληφθούν τη διαφορά μεταξύ της Ελληνικής των Εβδομήκοντα και της Ελληνικής της Καινής Διαθήκης.

Αν και η Κοινή ήταν η επίσημος γλώσσα, σε γενικές γραμμές, οι απλοϊκοί άνθρωποι συνέχισαν να χρησιμοποιούν τις δικές τους διαλέκτους κι εδώ κι εκεί μπορούσε κάποιος να επισημάνει στοιχεία της Αττικής διαλέκτου, όπως π.χ. στην Καινή Διαθήκη. Το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο και η Αποκάλυψη είναι έγγραφα γραμμένα σε τέλεια Αττική. Τα άλλα τρία Συνοπτικά Ευαγγέλια γράφτηκαν στην Κοινή με προσθήκες σημιτικών γραμματικών εννοιών (π.χ. η Εβραϊκή Γενική) και επινοημένο λεξιλόγιο (π.χ. ο επιούσιος).

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008

Το αποτέλεσμα είναι πως σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές παραλλαγές στην ομιλία, όχι όμως σε βαθμό που δυο άτομα δεν μπορούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλο.

Σήμερα η επίσημη Ελληνική γλώσσα αποδέχεται μόνον την Τσακωνική, η οποία είναι φυσική εξέλιξη της αρχαίας Δωρικής διαλέκτου της Σπάρτης. Η Δημοτική είναι εξέλιξη της Δωρικής, ενώ η Καθαρεύουσα, η οποία είναι μια κατασκευασμένη γλώσσα, βασίζεται στην Κλασσική ή Αττική διάλεκτο. Σήμερα η ομιλία στην Ελλάδα διαφέρει από τόπο σε τόπο και πολλές φορές ένα ανεκπαίδευτο αυτί μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολία κατανοήσεως τοπικών διαλέκτων. Η ποντιακή και η κυπριακή είναι δύσκολες διάλεκτοι για άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα με Ελληνικές διαλέκτους. Η Τσακωνική, η απόγονος της Σπαρτιατικής Δωρικής, γίνεται σχεδόν ακατανόητη διάλεκτος για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με τη διάλεκτο αυτή.

Η Μακεδονία έφερε διάφορα ονόματα. Στην αρχή οι Μακεδόνες της έδωσαν το όνομα Ημαθία (από τον αρχηγό τους Ημαθίων). Ετυμολογικώς προέρχεται από τη λέξη άμαθος, αμαθόεις και σημαίνει άμμος, αμμώδης. Από τώρα και στο εξής όλα τα ονόματα που προσδιορίζουν αυτό το χώρο είναι Ελληνικά. Αργότερα ονομάστηκε Μακετία ή Μακέσσα και τελικά Μακεδονία. Η τελευταία ονομασία προέρχεται από τη Δωρική/Αιολική λέξη "μάκος" (στην Αττική "μήκος") η οποία σημαίνει μήκος, μάκρος (βλ. Ομήρου, Οδύσσεια, VII, 106) και έτσι η λέξη Μακεδνός σημαίνει τον μακρύ, τον ψηλό, αλλά και τον ορεσίβιο, τον βουνίσιο (Ορέσται, Έλληνες).

Στην πόλη Όπη, κοντά στη Βαβυλώνα όταν οι Μακεδόνες στρατιώτες στασίασαν εναντίον του Αλεξάνδρου, ο Μέγας Αλέξανδρος απευθύνθηκε στο Μακεδονικό στρατό του, μιλώντας τους στην Ελληνική (Αρριανός, Ανάβαση του Αλεξάνδρου, VII, 9,10). Οι στρατιώτες του ακούγοντας τον Αρχηγό τους να τους μιλά με αυτόν τον τρόπο έμειναν άναυδοι. Είχαν αναστατωθεί. Αμέσως μόλις ο Αλέξανδρος μπήκε στο παλάτι του απαίτησαν να μπουν κι αυτοί στο παλάτι για να του μιλήσουν.

Ο Αλέξανδρος αμέσως βγήκε έξω μόλις άκουσε πως οι στρατιώτες του ήθελαν να του μιλήσουν. Τους είδε στενοχωρημένους και πολλοί έκλαιγαν και θρηνούσαν. Όταν ο Αλέξανδρος αντίκρισε τους οδυρόμενους στρατιώτες του και αυτός με τη σειρά του δάκρυσε. Προσπάθησε να τους μιλήσει, αλλά αυτοί άρχισαν να εκλιπαρούν τον στρατηγό τους. Ένας μάλιστα, ονομαζόμενος Καλλύνης, ο οποίος ήταν πιο ηλικιωμένος από τους λοιπούς στρατιώτες και κατείχε δεσπόζουσα θέση στο Ιππικό των Εταίρων, είπε «Ω βασιλεύ, αυτά που προξενούν λύπην εις τούς Μακεδόνας είναι το ότι συ τώρα έχεις ως ομοτίμους σου ορισμένους Πέρσας και οι Πέρσαι αποκαλούνται συγγενείς του Αλεξάνδρου και σε φιλούν. ουδείς δε εκ των Μακεδόνων απήλαυσε μέχρι σήμερον την τιμήν ταύτην».(Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, VII, 8-10).

Η άνωθεν ιστορία φανερώνει καθαρώς ότι οι Μακεδόνες μιλούσαν Ελληνικά εφ' όσον μπορούσαν να καταλάβουν τι τους έλεγε ο Αλέξανδρος. Υπήρχαν χιλιάδες Μακεδόνες στρατιώτες και όχι μόνον μερικοί που έτυχε να μιλούν την Ελληνική γλώσσα. Θα ήταν αλήθεια εκτός πραγματικότητας αν ο Αλέξανδρος τους μιλούσε σε γλώσσα που υποτίθεται δεν καταλάβαιναν. Είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς πως οι Μακεδόνες στρατιώτες είχαν συγκινηθεί τόσο πολύ σε σημείο που να κλαίγουν και να οδύρονται ακούγοντας τα λόγια του αρχηγού τους σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαιναν. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση πως οι Μακεδόνες στρατιώτες είχαν πάρει μαθήματα Ελληνικής και έμαθαν τη γλώσσα σε είκοσι λεπτά ταυτοχρόνως καθώς τους μιλούσε ο Αλέξανδρος.

Επιπλέον οι Μακεδόνες φορούσαν ένα χαρακτηριστικό καπέλο, την "καυσία" (Πολύβιος IV 4,5, Ευστάθιος 1958, Αρριανός Αλεξάνδρου Ανάβασις, VII 22, Στουρζ, Η Μακεδονική Διάλεκτος, 41) που τους ξεχώριζε από τους λοιπούς Έλληνες. Η λέξη "καυσία" προέρχεται από την Ελληνική λέξη για καύση, ζέστη, εξ ου και καύσων. Γι αυτό το λόγο οι Πέρσες τους αποκαλούσαν "yauna takabara", που εννοεί «Έλληνες οι οποίοι φορούν το καπέλο». Το Μακεδονικό καπέλο ήταν πολύ πιο διαφορετικό από τα καπέλα που φορούσαν οι υπόλοιποι Έλληνες στρατιώτες, αλλά οι Πέρσες δεν ξεχώριζαν τους Μακεδόνες, και αυτό γιατί η Μακεδονική ομιλία ήταν επίσης Ελληνική ομιλία (Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 13, J. M. Balcer Ιστορία, 37 [1988] 7).

Στις βουνοπλαγιές των Ιμαλαΐων και του Ινδικού Καυκάσου και υπό Πακιστανή και Αφγανή δικαιοδοσία, ζει μια φυλή που αποκαλείται Καλάς. Οι Καλάς ισχυρίζονται πως είναι οι απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν το Μεγάλο Στρατηλάτη στις καινούργιες εκστρατείες του, και παρέμειναν στα βάθη της Ασίας. Μη έχοντας επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο για περίπου 23 αιώνες, είναι αρκετά διαφορετικοί από τους άλλους γειτονικούς λαούς. Ανοιχτόχρωμοι με γαλανά μάτια ανάμεσα σε σκουρόχρωμους γείτονες, με γλώσσα η οποία αν και έχει επηρεαστεί από τις πολλές Μουσουλμανικές γλώσσες λαών οι οποίοι περιβάλλουν τους Καλάς, ακόμη διατηρεί στοιχεία λεξιλογίου της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας. Υποδέχονται τους επισκέπτες τους με τη λέξη "ισπάντα" από το Ελληνικό ρήμα "ασπάζομαι" και τους προειδοποιούν για τον "χεμάν" από το αρχαίο Ελληνικό ουσιαστικό, "χειμών".
Οι Καλάς ακόμη πιστεύουν στους δώδεκα Ολυμπίους θεούς και η αρχιτεκτονική τους μοιάζει πολύ με την Μακεδονική αρχιτεκτονική (Εθνικός Κήρυκας "Ένα Σχολείο για τους Καλάς από τους Έλληνες", 11 Οκτωβρίου, 1996).

Ο Μάικλ Γουντς, ο Βρετανός ιστοριοδίφης στο βιβλίο του Στα Ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, παραθέτει την κάτωθι δήλωση ενός ατόμου της φυλής Καλάς, ονομαζόμενος Kazi Khushnawaz:

Πριν από πολλά-πολλά χρόνια, πριν από την εποχή του Ισλάμ, ο Σικάντερ ε Ααζεμ ήρθε στην Ινδία. Αυτός που φορούσε δύο κέρατα και τον οποίο εσείς οι Βρετανοί ονομάζετε Μεγάλο Αλέξανδρο. Αυτός ήταν που κυρίευσε τον κόσμο και ήταν σπουδαίος άνθρωπος, γενναίος και ατρόμητος και στους ανθρώπους του γενναιόδωρος. Όταν έφυγε για να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα, μερικοί από τους άνδρες του δεν ήθελαν να ξαναγυρίσουν και προτίμησαν να παραμείνουν εδώ. Ο αρχηγός τους ήταν ο στρατηγός που λεγόταν Σαλακάς (Σέλευκος). Αυτός και μερικοί από τους αξιωματούχους του ήρθαν σ' αυτές τις πεδιάδες, παντρεύτηκαν με εντόπιες γυναίκες και έτσι έμειναν εδώ. Εμείς οι Καλάς, οι Μαύροι Άπιστοι των Ινδοκουχ, είμαστε οι απόγονοι των παιδιών τους. Ακόμη μερικές από τις λέξεις μας είναι παρόμοιες με τις δικές τους, η μουσική μας και οι χοροί μας επίσης. Λατρεύουμε τους ίδιους θεούς. Γι αυτό το λόγο πιστεύουμε πως οι Έλληνες είναι οι πρώτοι μας πρόγονοι…

(Ο Σέλευκος ήταν ένας από τους Στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γεννήθηκε στα 358 ή 354 π.Χ. στην Εύρωπο της Μακεδονίας και απεβίωσε στον Γορπιαίον (Αύγουστος/Σεπτέμβριος) του 281 π.Χ., κοντά στη Λυσιμάθια της Θράκης).

Οι Καλάς σήμερα πιστεύουν στους θεούς των αρχαίων Ελλήνων, ιδιαίτερα στον Ντι Ζαου (Δίας Ζευς), τον θεό του ουρανού. Δυστυχώς η γλώσσα τους έχει χαθεί κατά την διάρκεια των Μουσουλμανικών κατακτήσεων. Αυτά είναι επιπλέον αποδεικτικά στοιχεία ότι οι Μακεδόνες και οι λοιποί Έλληνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα, είχαν την ίδια θρησκεία και μοιράζονταν τα ίδια ήθη και έθιμα.

Οι κατηγορίες πως οι Μακεδόνες ήταν βάρβαροι άρχισαν στην Αθήνα και ήταν κατασκεύασμα πολιτικής υφής βασισμένο στον τρόπο ζωής των αρχαίων Μακεδόνων, και όχι στην εθνικότητά τους και στη γλώσσα τους (Casson, Μακεδονία, Θράκη και Ιλλυρία,σελ. 158, Errington, Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 4). Ο Δημοσθένης ταξίδεψε στη Μακεδονία δυο φορές και παρέμεινε εκεί συνολικά εννέα μήνες. Ήξερε πάρα πολύ καλά τι γλώσσα μιλούσαν οι Μακεδόνες. Διακρίνουμε την ίδια στάση και στον Θρασύβουλο ο οποίος αναφέρει ότι οι Ακαρνάνες ήταν βάρβαροι μόνον όταν οι Αθηναίοι αντιμετώπιζαν ανταγωνισμούς πολιτικής υφής από τους Ακαρνάνες. Ο Μακεδονικός τρόπος ζωής διέφερε από τον τρόπο ζωής της Νοτίου Ελλάδος, όμως αυτό ήταν κάτι πολύ κοινό μεταξύ των κατοίκων της Δυτικής Ελλάδος, όπως οι Χάονες, οι Μολοσσοί, οι Θεσπρωτείς, οι Ακαρνάνες και οι Μακεδόνες (Errington, Μια Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 4). Τα Μακεδονικά ιδρύματα διοικήσεως ήταν παρόμοια με αυτά των Μυκηνών και της Σπάρτης (Wilken, Αλέξανδρος ο Μέγας, σελ. 23). Όσον αφορά τις δηλώσεις του ρήτορας Δημοσθένους πως ο Φίλιππος ήταν «βάρβαρος», ακόμη και ο Badian που εναντιώνεται πολύ προς την Ελληνικότητα των Μακεδόνων, παραδέχεται: «Οι κατηγορίες του Δημοσθένους εναντίον του Φιλίππου δεν έχουν καμιά ιστορική σημασία, αλλά πρόκειται για περίπτωση προσωπικής αντιπάθειας ρήτορας προς τους προσωπικούς εχθρών του» (E. Badian, Μελέτες στην Ιστορία Τέχνης, Τόμος 10: Μακεδονία και Ελλάς στα Τελευταία Στάδια της Κλασσικής Εποχής, Αρχές Ελληνιστικής Εποχής, Έλληνες και Μακεδόνες).

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008

Παράρτημα 3 : Περί της δήθεν αντιπαλότητας των Αρχαίων Μακεδόνων προς του υπόλοιπους Έλληνες

Η Ελλάδα είναι μια περιοχή η οποία στερούμενη γεωγραφικής συνέχειας ευνόησε την απομόνωση των διαφόρων φυλών όχι μόνον στην γενική έννοια, αλλά επίσης και σε πολύ περιορισμένη έννοια της λέξεως. Αυτό εξηγεί τον λόγο που οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κοινή εθνική συνείδηση και πολλές φορές πολεμούσαν ο ένας τον άλλον. Οι Μακεδόνες κατέστρεφαν ή έκαιγαν πόλεις που ανήκαν σε άλλους Έλληνες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που και οι Αθηναίοι, και οι Θηβαίοι και οι Σπαρτιάτες πολεμούσαν αναμεταξύ τους.

Ήξεραν πως κατά κάποιο τρόπο υπήρχε δεσμός αναμεταξύ τους, αλλά η τοπική συνείδηση υπερίσχυε της Πανελληνικής συνειδήσεως. Οι αρχαίοι Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος ήταν ενωμένοι όταν αντιμετώπιζαν έναν κοινό εχθρό ο οποίος απειλούσε την κοινή ελευθερία και ευζωία. Αυτό εκδηλωνόταν κάθε φορά που οι Πέρσες επιτίθονταν κατά των Ελληνικών περιοχών. Οι Έλληνες όμως της Ιωνίας και Αιολίας (τα σημερινά Αιγιακά παράλια της Τουρκίας), συμμαχούσαν ως επί το πλείστον με τους Πέρσες και συχνά ερχόταν αντιμέτωποι των Ελλήνων της ηπειρωτικής Ελλάδος.

Ήταν κοινός θεσμός οι διάφορες Ελληνικές πόλεις να δημιουργούν πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες αναμεταξύ τους και έναντι η μια της άλλης, αλλά ποτέ δεν καλλιέργησαν εθνικές συνεργασίες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων συμμαχιών στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο.

Πέρασαν μερικοί αιώνες έως ότου οι Έλληνες αποχτήσουν εθνική συνείδηση. Ο Ελληνισμός αναμφίβολα καλλιέργησε και πραγματοποίησε εθνική συνείδηση την εποχή που ο Ιουστινιανός εστέφθη Αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Λιγοστά ήταν τα άτομα των Ελλήνων, όπως ο Περικλής, ο Δημοσθένης και ο Φίλιππος Β', οι οποίοι είχαν τη διορατικότητα να δουν μια ενωμένη Ελλάδα. Καθένας τους όμως ήθελε την δική του περιοχή ηγεμονεύουσα σε μια τέτοια συνένωση. Ο Περικλής ονειρεύτηκε αυτή τη συνένωση, ο Δημοσθένης την υπερασπίστηκε, αλλά ο Φίλιππος Β' την πραγματοποίησε.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008

Παράρτημα 4 : Περί του κατά πόσον οι Αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες

Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και μιλούσαν Ελληνικά
(βλ: Παπάζογλου, Μακεδονικές Πόλεις, σελ. 333 και Φυλές της Κεντρικής Βαλκανικής, σελ. 135. Casson, Μακεδονία, Θράκη και Ιλλυρία, σελ. 157-162. NGL Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 12-15 και 193. Cavaignac, Ιστορία της Αρχαιότητος, I, pa 67. Hoffman, Οι Μακεδόνες, σελ. 259. Errington, Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 3. Γιουγκοσλαβική Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια 1974 «Αρχαία Μακεδονία». Hogarth, Ο Φίλιππος και Αλέξανδρος, σελ. 5, n 4. Urlich Wilcken, Αλέξανδρος ο Μέγας, ΙΙ, σελ. 23 και 24. Bosford, Ελληνική Ιστορία, σελ. 237).

Μερικοί από τους επιστήμονας οι οποίοι προαναφέρονται, αρχικώς ήταν αβέβαιοι για την Ελληνικότητα των Μακεδόνων (π.χ. NGL Hammond), όμως έργα αρχαίας Ελληνικής τέχνης τα οποία οι ανασκαφές των τελευταίων ετών έχουν φέρει στο φως απέδειξαν ότι οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραδεχθούν οι ιστοριοδίφες το λάθος τους. Ο NGL Hammond εξηγεί το λόγο γιατί διάφοροι ιστοριοδίφες, όπως ο Ε. Badian, (στο βιβλίο του Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 13, παρ. 29) δεν θεωρούν τους Μακεδόνες Έλληνες. Ο Hammond αναφέρει ότι τώρα τελευταία ο E. Badian στο βιβλίο του Barr-Sharrar (σελ. 33-51) δεν λαμβάνει υπ' όψιν τα αποδεικτικά στοιχεία όπως εξηγούνται στην Ιστορία της Μακεδονίας (NGL Hammond και G. T. Griffith, 1979, σελ. 39-54). Ο Badian στο Barr-Sharrar επιμένει στη θεωρία πως οι Μακεδόνες (χωρίς να προσδιορίζει ποιούς θεωρεί Μακεδόνας) μιλούσαν κάποια άλλη, μη Ελληνική γλώσσα. Ο Badian διαρκώς αγνοεί αποδείξεις οι οποίες αντιτίθενται στις δικές του δοξασίες και πεποιθήσεις, επιλέγοντας μόνον ό,τι του αρέσει, αγνοώντας άλλα στοιχειώδη αποδεικτικά στοιχεία. Αυτά ακριβώς τα χνάρια επέλεξαν να ακολουθήσουν και κάποιοι άλλοι, όπως ο E. Borza, P. Green κτλ.

Η αλήθεια είναι πως ο Μέγας Αλέξανδρος θεωρούσε τον εαυτό του και τους Μακεδόνες του, Έλληνες. Η μητέρα του διεκδικούσε γενεαλογική καταγωγή από τον Αχιλλέα, και από την πατρική πλευρά από τον Ηρακλή. Ο πρόγονός του, Αλέξανδρος Α', δήλωσε πως ήταν Έλληνας (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, V, 20,22 - VIII, 137 - IX, 45).

Όλα τα ονόματα, είτε της βασιλικής οικογενείας, είτε ονόματα απλών Μακεδόνων πολιτών, όπως ο Καλλίνης (Αρριανού, Η Ανάβασις του Αλεξάνδρου, VII παρ. 11), ο Λήμνος από τη Χαλάστρα (Πλούταρχος, Παράλληλοι Βίοι Επωνύμων Ελλήνων και Ρωμαίων, κεφ. Ο Αλέξανδρος) και τοπωνύμια στην περιοχή της Μακεδονικής πατρίδος, ήταν αναμφιβόλως Ελληνικά. Η Μακεδονική πατρίδα συμπεριλάμβανε περιοχές όπως η Ημαθία, Πιερία, Βοττιαία, Μυγδονία, Κρεστονία, Βισαλτία, Σιντίκη, Οδομαντίς, Ηδονίς, Ελίμεια, Ορεστίς, Εορδαία, Αλμωπία, Λυνκυστίς, Πελαγονία, και Μακεδονική Παιονία. Η Μακεδονική Παιονία βρίσκεται νοτίως των στενών του Demir Kapija (πΓΔΜ).

Η Φανούλα Παπάζογλου, εμμέσως συμφωνεί με τα ορόσημα των προαναφερθέντων περιοχών της γεωγραφικής Μακεδονίας, τονίζοντας, «… πολύ συχνά ξεχνιέται το γεγονός πως η αρχαία Μακεδονία συμπεριλάμβανε μόνον σχετικώς ένα μικρό μέρος της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας» (Παπάζογλου, Φυλές της Κεντρικής Βαλκανικής, σελ. 268). Οι δύο χάρτες της Παπάζογλου στο τέλος της διατριβής της (Μακεδονικές Πόλεις στον καιρό των Ρωμαίων, Σκόπια, 1957) απεικονίζουν μόνον Μακεδονικές περιοχές κατά την Ρωμαϊκή περίοδο.

Η Μακεδονία κατέλαβε την ήδη εξελληνισμένη Παιονία το 217 π.Χ., κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου Ε', 106 χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όποιος χάρτης ενσωματώνει την Παιονία στη Μακεδονία πριν το 217 π.Χ. είναι παντελώς λανθασμένος.

Όλες οι επιγραφές και τα ιστορικά ευρήματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Τρεμπένιστε και Ολεβένης κοντά στο Μοναστήρι, είναι αναμφισβητήτως στην Ελληνική γλώσσα. Υπάρχουν μόνον λίγες εξαιρέσεις, αλλά η μόνη περίπτωση που κάποιος παρατηρεί μη Ελληνικά ονόματα και μη Ελληνικά τοπωνύμια είναι στις περιοχές της Μακεδονικής επεκτάσεως, όπως στην Παιονία, Θράκη κλπ. Τα μη Ελληνικά ονόματα, λέξεις ή τοπωνύμια που βρέθηκαν στη Μακεδονική πατρίδα είναι υπολείμματα των Θρακικών, Φρυγικών και Παιονικών φυλών, οι οποίες ζούσαν στην περιοχή, πριν εκδιωχθούν από τους Μακεδόνες.

Συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες προϋπέθετε οριστικώς και αμετακλήτως Ελληνική καταγωγή. Ο Αρχέλαος νίκησε στους Ολυμπιακούς και Πυθίους Αγώνας (Solinus 9, 16), επίσης ο Αλέξανδρος Α' κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, V, 22).

Αναφέρεται από τον Ηρόδοτο (Ιστορίαι, Η, 43) ότι ένας αριθμός πόλεων της Πελοποννήσου, οι οποίες κατοικούνταν από Λακεδαιμονίους, Κορινθίους, Σικυόνες, Επιδαυρίους, Τροιζινίους, και Ερμιονίους, με μόνους εξαιρετέους τους Ερμιονίους, οι λοιποί ήταν Δωρικής και Μακεδονικής καταγωγής. Οι προαναφερθέντες ήταν λαοί που κατοικούσαν σε πόλεις οι οποίες βρισκόταν στην Πελοπόννησο, και αυτό πιστοποιεί το γεγονός πως οι Μακεδόνες ήταν τόσο Έλληνες όσο και οι Δωριείς.

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στην ερώτηση γιατί ο Αλέξανδρος έστειλε 300 Περσικές πανοπλίες στη θεά Αθηνά, πρέπει να πάμε πίσω στη μάχη των Θερμοπυλών και σε όλα τα συμβάντα που ακολούθησαν. Αλλά για να καταλάβει κανείς τα γεγονότα, πρέπει να ξαναθυμηθούμε τη μάχη των Θερμοπυλών.

Τα Περσικά στρατεύματα και Ναυτικό, με επικεφαλής τον Ξέρξη, νίκησαν τους 1300 Έλληνες (1000 από τη Φωκίδα) και 300 Σπαρτιάτες υπό την ηγεσία του Λεωνίδα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως τα Περσικά στρατεύματα ήταν νικηφόρα μόνον όταν ο προδότης Εφιάλτης οδήγησε τους Πέρσες από ένα κρυφό μονοπάτι, και έτσι περικύκλωσαν τους λιγοστούς Έλληνες. Επιπροσθέτως πρέπει να επισημανθεί ότι σύμφωνα με τους νόμους του Λυκούργου, δεν επιτρεπόταν στους Σπαρτιάτες να αφήσουν το στρατόπεδο μάχης για κανέναν λόγο, αλλά ούτε και να ακολουθήσουν κάποιον άλλο ηγεμόνα σε μάχη. Αυτός ήταν ο λόγος που οι Σπαρτιάτες δεν ακολούθησαν τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία εναντίον των Περσών.

Ο Ηρόδοτος (Ιστορίαι, βιβλίο. Η, 114) γράφει:
… Οι Σπαρτιάται λοιπόν έπεμψαν επειγόντως έναν κήρυκα, ο οποίος εύρεν όλον το στράτευμα εις την Θεσσαλίαν. Ούτος παρουσιασθείς ενώπιον του Ξέρξου του είπεν «Βασιλεύ των Μήδων, οι Λακεδαιμόνιοι και οι Ηρακλείδαι της Σπάρτης, ζητούν ικανοποίησιν δια τον φόνον, διότι εφονεύσας τον βασιλέα τον υπερασπιζόμενον την Ελλάδα». Εκείνος εγέλασε τότε και επί πολύ χρόνον έμεινεν άφωνος …

Η βασιλική οικογένεια της Σπάρτης (Ηρόδοτος Ζ, 204), και η βασιλική οικογένεια της Μακεδονίας διεκδικούσαν γενεαλογική καταγωγή από τον Ηρακλή.

Η λεοντή που φορεί ο Μέγας Αλέξανδρος είναι η λεοντή τού λέοντος της Νεμέας, ένα από τα 12 κατορθώματα του μυθολογικού ήρωα. Η δορά που φορεί ο Μέγας Αλέξανδρος συμβολίζει την οικογενειακή συγγένειά του με τον Ηρακλή. Υπάρχει μια ανέκδοτη επιγραφή ενός Ξάνθου του τρίτου αιώνος π.Χ. (cf. Robert, Amyzon, 1, 162, n 31) όπου οι Πτολεμαίοι αναφέρονται στους προγόνους τους και τους αποκαλούν «Ηρακλείδας Αργεάδας» (Errington, Ιστορία της Μακεδονίας, σελ. 265, 6).

Λαμβάνοντας υπ' όψη τα προαναφερθέντα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο Μέγας Αλέξανδρος, νικώντας τους Πέρσες στη μάχη του Γρανικού, έστειλε 300 πανοπλίες στη θεά Αθηνά η οποία ήταν επίσης και θεά του πολέμου, και με αυτόν τον τρόπο ΕΚΔΙΚΗΘΗΚΕ τους 300 Σπαρτιάτες οι οποίοι σκοτώθηκαν υπερασπίζοντας την Ελλάδα.

Συμπέρασμα:

Πλήθος πληροφοριών σχετικά με το αρχαίο Ελληνικό παρελθόν φτάνουν σε εμάς μέσω της Ελληνικής Μυθολογίας. Δυστυχώς η Μυθολογία δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη πηγή, εφ' όσον δεν μπορεί να εξασφαλίσει αξιόπιστες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθούσαν να ανακατασκευάσουμε το αρχαίο Ελληνικό παρελθόν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι παντελώς ανώφελη. Δια του συμβολισμού της αποσαφηνίζει αλήθειες, οδηγώντας μας σε σωστή κατεύθυνση, ενώ αναζητούμε ιστορικά συμβάντα μέσω γραπτών και αγράφων μνημείων. Οι ιστορικοί μόνον αυτά τα μνημεία δέχονται στις προσπάθειές τους να φέρουν στην επιφάνεια κρυμμένα στοιχεία, τα οποία είναι στοιχειώδη για την ανασυγκρότηση του παρελθόντος όλων των Ελληνικών φυλών.

Κράτη είναι παράγωγα ιστορικών συμβάντων, και για αυτό το λόγο γεννιούνται και πεθαίνουν. Έθνη όμως δεν πεθαίνουν. Τα Έθνη είναι πραγματικές υποστάσεις και περνά επίπονος καιρός για να εξελιχθούν. Το ίδιο είναι αληθές και για την επωνυμία τους. Τα Έθνη δεν μπορούν να γεννιούνται ξαφνικά και να λαμβάνουν ονομασίες οσάκις διάφοροι πολιτικοί το επιθυμούν και το επιδιώκουν με νομοθεσία, όπως ακριβώς η περίπτωση της πΓΔΜ.

Το σημερινό Ελληνικό Έθνος είναι αποτέλεσμα κοινωνικής, πολιτικής και γλωσσολογικής συγχωνεύσεως πλέον των 230 φυλών ομιλούντων περισσότερες από 200 διαλέκτους οι οποίες φυλές κατάγονταν από τον Έλληνα, το γιο του Δευκαλίωνος. Είναι Θεού ευλογία το γεγονός πως το Ελληνικό Έθνος έχει αναδείξει μεγάλες προσωπικότητες στον πολιτικό, εκπαιδευτικό, στρατιωτικό και φιλολογικό τομέα. Όλες αυτές οι προσωπικότητες έχουν με τον δικό τους τρόπο συμβάλλει στη δημιουργία του έθνους τους. Και αυτοί είναι η πρόκυψη μιας φυσιολογικής ωριμότητας και το επακόλουθο ιστορικής, κοινωνικής, πολιτιστικής, γλωσσολογικής και πολιτικής αναπτύξεως που έλαβε χώρα στα τελευταία 4,000 χρόνια.

«Αν λάβουμε υπ’ όψη τις πολιτικές καταστάσεις, τη θρησκεία και το ήθος των Μακεδόνων οι πεποιθήσεις μας γίνονται βεβαιότερες ότι ήταν Ελληνική φυλή, συγγενείς των Δωριέων. Μένοντας πίσω βορειότερα, ήταν ανήμποροι να λάβουν μέρος στην πολιτισμική πρόοδο των φυλών οι οποίες βρισκόταν νοτιότερα» (Wilken Ο Μέγας Αλέξανδρος, σελ. 22). Είναι μεγάλος ο αριθμός των ιστοριοδιφών που έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα επί του θέματος της Μακεδονίας. Οι Μακεδόνες ήταν σύνολο Ελληνικών φυλών που ανήκαν στα Δυτικά Ελληνικά φύλα.

Οι Μακεδόνες κατέλαβαν την περιοχή των εντοπίων στη Μακεδονία και ανάγκασαν τους Πιέρες, μια Θρακική φυλή, να καταφύγουν στο όρος Παγγαίο, και τους Βοττιαίους τους απομάκρυναν από τη Βοττιαία. Περαιτέρω εξώθησαν τους Εορδούς από την Εορδαία και τους Άλμωπες από την Αλμωπία και ενήργησαν παρομοίως με τις υπόλοιπες φυλές (Θράκες, Παίονες, Ιλλυρίους) τις οποίες βρήκαν στις περιοχές της Ανθεμούντος, της Κρεστώνιας, Βυσαλτίας και άλλων περιοχών. Οι Μακεδόνες ενσωμάτωσαν τούς εναπομείναντες λιγοστούς κατοίκους. Εδραίωσαν δε την κυριαρχία τους σ' ολόκληρη την περιοχή της Μακεδονίας χωρίς να χάσουν την εθνικότητά τους, την γλώσσα τους, ή τη θρησκεία τους (Θουκυδίδης, ΙΙ, 99).

Επίσης ενσωμάτωσαν τις περιοχές των Ελιμειωτών, Ορεστών, Λυνκυστών, Πελαγόνων και Δεριόπων, όλες δηλαδή τις φυλές που ζούσαν στην περιοχή της Άνω Μακεδονίας και μιλούσαν Ελληνικά, αλλά μία διαφορετική διάλεκτο (Μολοσσική) από αυτήν που μιλούσαν οι Μακεδόνες (Hammond, Η Μακεδονική Πολιτεία, σελ. 390). Εφ' όσον οι Μακεδόνες ζούσαν με απολίτιστους βορείους λαούς, όπως οι Ιλλύριοι, οι Θράκες, οι Παίονες και αργότερα οι Δαρδάνιοι, οι Μακεδόνες συνεχώς απέκρουαν τις χορδές των γειτόνων τους, σχηματίζοντας έτσι αδιαπέραστο φράχτη, μη δίνοντας την ευκαιρία στον εχθρό να επιτεθεί στις υπόλοιπες Ελληνικές περιοχές του νότου. Αυτός είναι ο λόγος που οι Μακεδόνες θεωρούνται και αποκαλούνται «ο προμαχώνας» του Ελληνισμού.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8056 Registration date : 10/07/2008

Παράρτημα 5 : Απόρρητα έγγραφα της Γιουγκοσλαβίας : Φυγάδες του Ελληνικού Εμφυλίου - Επαναπατρισμός τους - Υπαρκτά και ανύπαρκτα Περουσιακά δικαιώματα.

Η επιστημονική μελέτη της Ε.Μ.Σ. είναι καταλυτική επειδή στηρίζεται στα απόρρητα έγγραφα της Γιουγκοσλαβίας κατά την κρίσιμη περίοδο 1950-1967 που έρχονται στο φως της δημοσιότητας διεθνώς για πρώτη φορά στα χρονικά και αναφέρονται διεξοδικά στους φυγάδες του Εμφυλίου που είχαν συγκεντρωθεί μεθοδικά στην περιοχή των Σκοπίων, στον επαναπατρισμό τους και στα υπαρκτά ή ανύπαρκτα περιουσιακά δικαιώματά τους στην γενέτειρά τους ελληνική Μακεδονία.

Τα άκρως απόρρητα έγγραφα της Γιουγκοσλαβίας αποκαλύπτουν άγνωστα γεγονότα, που διαχειρίστηκαν έναντι της Ελλάδος αλλά και των φυγάδων τόσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βελιγραδίου όσο και η τοπική κυβέρνηση των Σκοπίων, όταν ήδη οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις είχαν αποκατασταθεί και οι δύο χώρες όδευαν προς συμμαχία μετά την γνωστή ρήξη Τίτο-Στάλιν. Βάσει αυτών των έως τώρα αγνώστων εγγράφων αποδεικνύεται αδιάσειστα ότι:

1. Η Γιουγκοσλαβία έκρινε ότι οι φυγάδες του Εμφυλίου δεν είχαν κανένα απολύτως νομικό δικαίωμα να διεκδικήσουν την επιστροφή των υπαρκτών ή ανυπάρκτων περιουσιών στην ελληνική Μακεδονία ούτε εδικαιούντο αποζημίωση από την Ελλάδα.

2. Παρά ταύτα η Ελλάδα στην πρώτη φάση είχε δεχθεί να αποζημιώσεις τους φυγάδες και το Βελιγράδι κάλεσε τα Σκόπια να συλλέξουν αιτήσεις και αποδεικτικά στοιχεία από τους φυγάδες. Ωστόσο, η τοπική κυβέρνηση των Σκοπίων απέκρυψε το γεγονός από τους φυγάδες και τους απέτρεψε να υποβάλουν αίτηση.

3. Η Ελλάδα είχε κατ’ αρχήν αποδεχθεί τον επαναπατρισμό των φυγάδων υπό όρους.

4. Τουλάχιστον τρεις χιλιάδες φυγάδες εγκατεστημένοι στο ομόσπονδο τότε κρατίδιο των Σκοπίων αρνήθηκαν, παρά την πίεση και τις δελεαστικές οικονομικές παροχές, να δηλώσουν «Μακεδόνες το γένος» και να αποκτήσουν την υπηκοότητα της Γιουγκοσλαβίας. Αντίθετα επέμεναν να επιστρέψουν ως Έλληνες στην πατρίδα τους Ελλάδα και, γι’ αυτό, κατέφευγαν στο ελληνικό Γ. προξενείο στα Σκόπια. Ωστόσο, η τοπική αστυνομία με κυβερνητική εντολή καλούσε σε ανάκριση και τρομοκρατούσε όλους όσους επισκέπτονταν τον Έλληνα Γενικό Πρόξενο για να επαναπατρισθούν

5. Η τοπική κυβέρνηση των Σκοπίων συγκέντρωνε σταδιακά από όλες τις κομμουνιστικές χώρες και εγκαθιστούσε στην ομόσπονδη επικράτειά της, με την ψευδωνυμία «Μακεδονία» όλους τους φυγάδες του ελληνικού Εμφυλίου και τους προσέφερε ειδικά οικονομικά προνόμια που ουδείς γηγενής πολίτης είχε. Αρκεί οι φυγάδες να δήλωναν «Μακεδόνες το γένος». Μεταξύ των άλλων τους απέμεινε πολεμική σύνταξη με το αιτιολογικό του σχετικού νόμου ότι «πήραν μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Μακεδονικού Λαού για την απελευθέρωση της Μακεδονίας του Αιγαίου» δηλαδή στον Εμφύλιο των Ελλήνων! Αυτός ο νόμος εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα.

Έτσι τα Απόρρητα Αρχεία της Γιουγκοσλαβίας αποκαλύπτουν ότι η τοπική κυβέρνηση των Σκοπίων μετέτρεψε σε ομήρους της τους κάθε λογής φυγάδες και τους χρησιμοποίησε – ακόμη τους χρησιμοποιεί εμπράκτως – σαν ζωντανό πολιτικό όπλο για να οικοδομήσει το κρατικό ιδεολόγημα του επεκτακτικού «μακεδονισμού» της και να τους μεταχειρίζεται, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, σαν πολιορκητικό κριό για «την απελευθέρωση της Μακεδονίας του Αιγαίου από τον ελληνικό φασιστικό ζυγό».

Αριθμός μηνυμάτων : 4 Registration date : 01/12/2008

Άψογο, απλό και όμορφα δομημένο!!!

Αριθμός μηνυμάτων : 1 Registration date : 02/12/2008

Βρε καλά μου στρουμφάκια, τώρα που το θυμήθηκα εγώ την αγγλική μετάφραση
την έχω στείλει τελειωμένη και διορθωμένη στον Αρθούρο, να του ζητήσουμε
να την δημοσιεύσει από κάτω γιατί δυστυχώς δεν την έχει..

Αdmin θυμάμαι ότι μου είχες ζητήσει να την αναρτήσω εγώ αλλά καταλάθος
διέγραψα τα απεσταλμένα μέλια μου το ξούρλο.. sorry